Δεν έχω νιώσει πιο άβολη στην ζωή μου. Η διαδρομή μου φάνηκε αιώνια. Όταν επιτέλους φτάσαμε σπίτι μου κατέβηκα από το αμάξι χωρίς να πω κουβέντα και μπήκα στο σπίτι.
Όλο το βράδυ στριφογύριζα στο κρεβάτι και ανακατευα τα σκεπάσματα. Γιατί με φίλησε ;; Εγώ νόμιζα πως ειμασταν φίλοι. Και τώρα όμως τι θα γίνει ;; Εγώ θέλω να παραμείνει στην ζωή μου αλλά φιλικά. Δυστυχώς θέλω ακόμα τον Αχιλλέα.
Ταρακουνησα το κεφάλι μου για να τον βγάλω τον Αχιλλέα από το μυαλό μου. Πρέπει να προχωρήσω και ίσως ο Γιάννης είναι η ευκαιρία μου να τον ξεχάσω.
Το πρωί το ξυπνητήρι ξεκίνησε να μου σπάει τα νεύρα και το κοπανησα με την γροθιά μου. Το κρεβάτι μου ήταν πολύ ζεστό και μαλακό για να σηκωθώ,ειδικά μετά από αυτόν τον χάλια ύπνο που έκανα. Αλλά μετά από προσπάθεια και τις φωνές της μητέρας μου σηκώθηκα για να μην αργήσω. Ντύθηκα βιαστικά, χτένισα τα μαλλιά μου και έφυγα χωρίς να φάω γιατί δεν προλάβαινα.
Η μέρα φάνηκε από την αρχή ότι θα είναι απαίσια. Την πρώτη ώρα η καθηγήτρια της φυσικής με έβαλε να κάτσω δίπλα στον Αχιλλέα. Στον Άλεξ, που καθόταν δίπλα στον Αχιλλέα από σήμερα, του είπε να κάτσει δίπλα στην Σοφία. Και αυτό επειδή μιλούσαν συνέχεια. Ζήτησα να κάτσω εγώ δίπλα στον Άλεξ γιατί δεν άντεχα λεπτό τον Αχιλλέα αλλά μου έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα η καθηγήτρια και σοπασα.
«Κάνε υπομονή να τελειώσει η ώρα της. Δεν είσαι η μόνη που δυσανασχετεί.» μου είπε με υφακι ο Αχιλλέας και ρολαρα τα μάτια μου.
Στο διάλειμμα καθίσαμε με την Σοφία στο κυλικείο όσο εκείνη έτρωγε ένα κρουασάν.
«Τι έγινε ;;» ρώτησε παραξενεμένη «Φαίνεσαι σκεπτική.»
«Χθες βράδυ βγήκα με τον Γιάννη έξω.» έκανα μια παύση και την κοίταξα «Και με φίλησε.» Της είπα για την χθεσινή νύχτα και με άκουσε με προσοχή.
«Και τώρα τι θα κάνεις ;;»
«Δεν ξέρω. Ειμαι πολύ μπερδεμένη.»
«Εγω λέω να του δώσεις μια ευκαιρία.»
«Ναι αλλά ακόμα θέλω τον Αχιλλέα. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.»
«Κάνε ότι νομίζεις.»
«Η Δανάη έστειλε κανένα μήνυμα ;; Από χθες έχουμε να μιλήσουμε.» άλλαξα το θέμα για να ξεχάσω για λίγο τον Γιάννη.
«Μιλησαμε λίγο στο τηλέφωνο, αλλά δεν έχει πολύ χρόνο ελεύθερο. Τρέχει με την μητέρα της, περνάει πολλές ώρες στο νοσοκομείο.» γέμισε το στόμα της με κρουασάν. «Αλλα για πόσο θα λείπει, τι θα κάνει με τα μαθήματα ;;» είπε με μπουκωμενο στόμα.
«Τις τα στέλνω καθημερινά, έχει πάρει μαζί της τα βιβλία από ότι κατάλαβα.»
«Ο Σάκης που είναι δεν τον είδα καθόλου σήμερα.»
«Δεν ξέρω. Ίσως είναι άρρωστος.»
Την τεταρτη ώρα το καλοριφέρ της τάξης μας χάλασε και ήταν αδύνατο να γίνει μάθημα γιατί η τάξη ήταν παγωμένη. Έτσι στο διάλειμμα όλη η τάξη κάναμε κοπάνα.
Βγαίνοντας έξω από το σχολείο την ώρα που οι άλλοι έμπαιναν μέσα στις τάξεις ξεκίνησα να ψάχνω με το βλέμμα μου την Σοφία αλλά δεν ήταν πουθενά. Ήμουν σίγουρη ότι ήταν δίπλα μου όταν διασχίζαμε το προαύλιο. Αλλά τώρα δεν ήταν πουθενά.
«Σίγουρα θα της μιλάει ο Άλεξ.» άκουσα πίσω μου τον Αχιλλέα και έπιασα τρομαγμένη την καρδιά μου.
«Μην με πλησιάζεις τόσο αθόρυβα. Βασικά μην με πλησιάζεις καθόλου.» του έριξα ένα βλοσυρό βλέμμα και μπήκα πάλι μέσα στο προαύλιο.
«Παλι φεύγεις ;;» φώναξε
«Παω να βρω την Σοφία.»
Τον άκουσα να ξεφυσαει και έτρεξε δίπλα μου. Ξεκίνησε να περπατάει στον ρυθμο μου και τον κοίταξα ανασηκώνοντας τα φρύδια μου.
«Τι κανείς ;; » του είπα απότομα
«Έρχομαι μαζί σου γιατί θέλω να βρω τον Άλεξ.»
Ξεφυσιξα και έσφιξα τα χέρια μου γροθιές. Κάπως πήγαινα να μπω μέσα στο σχολείο ο Αχιλλέας μου έπιασε το χέρι. Τον κοίταξα ερωτηματικά και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Πήγαμε προς το πίσω μέρος του σχολείου και εκεί βρήκαμε τον Άλεξ και την Σοφία να συζητάνε όχι και πολύ πολιτισμένα.
«Δεν θέλω να με ξανά ενοχλήσεις.» του φώναξε και τον έσπρωξε μακριά της.
YOU ARE READING
The deal
Random«Τι θες για να μην κρατήσεις τις φωτογραφίες;; » του είπα ηττημένη «Σου είπα. Να με βοηθήσεις να κερδίσω την κοπέλα που αγαπάω.» «Και πως θα το κάνω εγώ αυτό ;; » «Θα μου δείξεις πως πρέπει να είναι το τέλειο αγόρι. Αυτό που θέλουν τα κορίτσια.» «Κ...
