KARA AŞK -DÜZENLENİYOR-

Bölüm4- KARŞILAŞMA

1 yıl önce;

O gece çarpıştığı kızı bir türlü aklından çıkaramıyordu genç adam.Kendisini tanımıyordu herhalde ki bu kadar deli cesaretiyle konuşmuştu karşısında..

Ne zamandır bir kız hakkında düşünüyordu?Kendini hemen toplamalıydı,düşünmek kendisine zarar verirdi sadece.

Hemen bir duş alıp işimin başına dönmeliyim diye düşündü. Küçük bir bar işletiyordu genç adam. Aslında sadece bar değil barın hemen alt tarafında kumarda oynatıyordu. İki-üç gündür yakın arkadaşıma bırakmıştı ama artık ipleri eline almalıydı. Böylece düşüncelerinden uzaklaşacaktı. Banyoya doğru yürüyerek üstündekileri çıkarttı. Pantolonunun cebinden düşen altın sarısı kırlangıç kolyeye takıldı gözü.Yavaşça yere eğilip eline aldı kolyeyi. İnceleme fırsatını bırak,kıza geri verme fırsatı bile olmamıştı o gün. Kolyenin diğer tarafını çevirince arka yüzünün üzerinde yazılan isim dikkatini çekti. AHLA...

Demek ki kızın adı Ahla,ilginç bir isim... Yine aynı şeyi yapıyordu kızı düşünüyordu!Bu durum onda,kendisine yumruk atma istediği uyandırıyordu.

Eğildiği yerden hızla kalkarak banyoya ilerlemeye devam etti.Elindeki kolyeyi banyo aynasının önündeki kutunun içine koydu.

İnşallah bir daha karşılaşırız Ahla,böylece kiminle nasıl konuşman gerektiğini öğrenmiş olursun.

Düşünme eylemine bir son vererek kendisini banyoya attı.

GÜNÜMÜZ

Ahla hala şoktaydı.Ne yapacağını bilemeden ağzından karşısındaki adamın adı döküldü.

-Sa-sarp?

Sarp ise oldukça rahat bir şekilde karşısındaki kıza cevap verdi.

-İsmimi mi ezberleyeceksin Ahla?

-Ha-hayır.

-Kekelemeyi kes!

Ahla omuzları düşmüş sanki sesi kısılmış gibi son bir güçle tekrar

Sarp diyebildi. Sanki dayanacak gücü kalmamış gibi hissediyordu,Genç adamın kokusu,sesi,dudakları,gözleri herşeyiyle kendisine çekiyordu genç kadını.

-Sarp biz ayrıldık. Diyebildi son bir güçle Ahla.

Genç adam iyice sinirleniyordu. Seside siniriyle doğru orantılı şekilde hiddet,şiddet ve keskinlikle artıyordu. Adamın sözleri birinin tenine değerse kanatacak güçteydi.

-Sen ayrıldın Ahla,Ben değil,Biz değil! Sen bitirdin! Ama unuttuğun neydi?Beni sevmediğine inansam bırakırdım seni. Gelmezdim arkandan. Ama Sen sadece kendini kandırıyorsun,Kendi kandırırken beni,bizi kanatıyorsun,daha çok uzaklaştırıyorsun yaptığın bu. Sende beni seviyorsun!

-Seni sevmiyorum!! diye bağırdı genç kız.

-Kanıtla o zaman!

Hiç düşünmedi genç kız bir saniye bile evet seviyordu genç adamı. Hemde deliler gibi,ayrıldıklarından bu yana hem deli gibi özlüyor hemde deli gibi korkuyordu. Son bir kaç gündür daha çok özlemişti belki ilk defa kendisine itiraf ediyordu bunu. Özlemişti işte bu kadar basit. Ona sarılıp uyumayı,sabah onunla uyanmayı,yemek yapmayı,birlikte vakit geçirmeyi.. İnkar etti genç kız;

-Sevmiyorum!

Dedi tekrar.Yere bakarak ve arkasını döndü.

Sarp ani bir hareketle kızı kendisine çevirdi ve hışımla bağırdı;