KARA AŞK -DÜZENLENİYOR-

Bölüm 7- SİL BAŞTAN

İstenmeden olan olaylar karşısında bazen hiç bir şey yapamayız hatta çoğunlukla keşke deriz. Sarp'ın hareketinden sonra bazı şeyler eskisi gibi olmayacaktı bu kesindi. Kendimi ondan ayırmak istedikçe daha çok bastırıyordu bedenimi bedenine,sanki hiç kimse hiç bir şey yokmuş gibi. Yorgun bedenimi taşımakta güçlük çekiyordum. Son bir hamleyle kendimi geri doğru Attım,Kendimle birlikte olarak elimde son sürat Sarp'ın suratında patladı. Bu hareketi yapmamalıydım sanırım. Sarp'ın sınırlarını zorladığımın farkındaydım,ne kadar aptalsın çocuk seni öpüyor ve sen bunun etkisinden zor kullanıyorsun ne bekliyorsun ki onun evindesin Salak Ahla salak! ben kendime sövmeye başlamışken Sarp'ın kaskatı kesilmiş bedeniyle tam karşımda kendini zor bir şekilde tuttuğunu unutmuştum,taki koluma yapışıp kükreyene kadar.

Duvarla Sarp'ın arasında kalmıştım,kıpırdayamıyordum. onun sesi yükseldikçe benimkide yükseliyordu, iş çığrından çıkmak üzereydi.

-Yeter artık Ahla,bitirmedin mi oyunları,bıkmadın mı! Dalgamı geçiyoruz burada! Dua et erkek değilsin yoksa o elini kırardım senin! Bana el kaldırmaman gerektiğini ne zaman öğreneceksin! Diyerek sarstı birden. Sanki etraf birden buz kesmişti. kollarım acıyordu,gözlerim dolmuştu. Kıpırdayamıyordum,içine beton dökülmüş bir kutunun içinde gibiydi ayaklarım.

-Asıl sen bıkmadın mı! Senden neden ayrıldım sanıyorsun hayvan herif! Yaptığına bak! Git artık bırak beni. Nefret ediyorum senden Hayvan!

-Ağzını Topla!

-Toplamıyorum. Hayvansın. bırak artık beni bundan sonra seninle hiçbir gelecek yok önümüzde!

Sarp iyice kudurmuştu,gittikçe sinirleniyordu,ve beklediğim hareket gerçekleşti yumruk yaptığı elini duvara geçirdi önce

-Madem öyle siktir git bu evden!

Diye bağırmaya başladı. Önceden bu odada birlikte yaptığımız,aldığımız ne varsa herşeyi kırıp dökmeye başladı.

Resimleri fırlattı önce,daha sonra makyaj aynasının önünde ne var ne yoksa yerle bir etti. sadece bakıyordum. hiç bir şey yapamıyordum. Etrafı dağıttıktan sonra tekrar bana dönerek,

-Hadi! Ne duruyorsun, O çok sevdiğin babanın kollarına koş. benden daha çok sever seni benden daha iyi bakar sana. seni nereden çekip çıkarttım bunu hiç düşündün mü! Seni gelip kurtarmadaydım ne olacağını tahmin bile edemezdin! bazen neden aldım seni lanet olası hayatıma diyorum. Siktir git başının çaresine bak ne yaparsan yap! diye kükredi.

-Ben mi istedim beni o gece kurtarmanı! Lanet olası doğan her günle keşke bıraksaydın beni diye dua ettim! Keşke o gece orada bıraksaydın da ölseydim! diye bağırdıktan sonra

duvarla Sarp'ın aradından kurtulup

yatağın üstünde duran ceketi almamla dışarıya doğru koşmam bir oldu. Ağlamayacaktım. En azından buradan çıkana kadar söylediği şeyler çok ağırdı. Bana yaşattıklarını bile affetmiştim Ama bunlar kaldırılacak cinsten değildi. Kendimi bu evden biran önce dışarıya atmalıydım. Ben yalvarmıştım sanki gel beni kurtar diye,keşke bıraksaydın,bunları söyleyeceğine keşke orada o gece bıraksaydın beni. Alabildiğince koşmaya başladım, üstüm başım berbat haldeydi. sokakta yaşayan insanlardan farkım yoktu. dün gece yaşanan hadiseden ötürü dudağımın kenarı sızlıyordu kabuk tutmuş olmalıydı. suratım ne haldeydi hiçbir fikrim yoktu. Ama durmadan koştum, Nereye gittiğimi bilmiyordum,ayaklarım nereye götürürse gidiyordum. Soğuk keskindi, kırık cam parçaları gibi tenime deydikce canımı yakıyordu. Ne kadar koştum bilmiyordum ancak sanırım şuan olmak istediğim yer burasıydı. Menekşe Apartmanı Daire 4. Elimi uzatıp zile bastım.