Dusty Soul ( დასრულებულია)

Part 1 "ძლიერი იყავი ჰარი"

                                                                                         In the past.

- გამარჯობა ჰარი, აქ უკვე მესამედ ხარ და ჩვენს ჯგუფში ხშირად არ ხარ. გვითხარი რა გაწუხებს.

 - ჰარი ვარ თხუთმეტი წლის. შიზოფრენიით ვარ დაავადებული რის გამოც მამა სახლიდან არ მიშვებს და მუდმივად საკუჭნაოში ვარ გამოკეტილი. როდესაც გარეთ გავდივარ ხალხი არ მეკარება და ჰქონიათ რომ რამეს დავუშავებ მაგრამ ზოგჯერ ასეცაა რადგან სურვილი მიჩნდება ყველა მოკლა. ზოგჯერ უნებურად ვიწყებ სიცილს და ისეთ ქმედებებს რითაც ხალს ვაშინებ მაგრამ ეს არ მინდა. არ მინდა ხალხი შევაშინო მაგრამ ამისკენ ვარ მიდრეკილი. მამა საშინელ სოციოპატიკს მეძახის და ქამრით მცემს. არ ვიცი რატომ მაგრამ როცა ვტირი მეუბნება რომ ქალაჩუნა ნაბიჭვარი ვარ. დედა ძალიან ადრე გარდამეცვალა და მისი სახე მხოლოდ ფოტოებიდან მაქვს ნანახი ისიც საკუჭნაოში. მე და მამას საერთო ოთახი გვაქვს ამიტომ მიწევს დავიმალო საბანის ქვეშ ღამე, როდესაც მამას ქალები მოყავს. ეს იმაზე საზიზღობაა ვიდრე მეგონა. სოციოპატიკს არ ვგავარ ყოველთვის მაგრამ ზოგჯერ მინდება რაღაცის განადგურება ან ვიღაცის, უნებლიე მოძრაობები მაქვს და ხანდახან ყველაფერი მიბნელდება, ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს ჩემს სულშ საშინელმა ეშმაკმა დაისადგურა.

- კარგი ჰარი, ეს რამდენი წლიდან გაქვს. 

- იქიდან რაც თავი მახსოვს და რაც მამაჩემმა ჩემი ცემა დაიწყო. 

- კარგი ჰარი, ეს განკურნებადია და თუ მოინდომებ და ჩვენი მეთვალყურეობის ქვეშ იქნები ყველაფერი კარგად იქნება. 

    - მე შენი მოკლვა მინდა, ყველას ვინც აქ ხართ. 

                                                                                                       now

დიდი გისოსებიანი კარები შურდულივით იღება და როდესააც თბილ სიოს ვგრძნობ და ვაანალიზებ რომ ჩემი ჯოჯოხეთი დამთავრდა და ახლა სხვების იწყება ვიღიმები და ჩანთას ხელს მაგრად ვუჭერ.