Dusty Soul ( დასრულებულია)

•Just trust me

( ჰარი ამ outfit-ში წარმოიდგინეთ😈)

როგორც კი როსს ტელეფონს ვუთიშავ მანქანაში ვჯდები და მაქსიმალური სიჩქარით მივდივარ სახლისკენ. საცობი საშინელია ამიტომ წამში ოთხჯერ ვასიგნალებ და ბოლო ხმაზე ვიგინები. ჩემს ჯიბეში კი რაღაც ზუზუნებს და ვხვდები რომ ეს ჩემი ტელეფონია.
- ჰარი - ამბობს ტეილორი ოდნავ დაბალი ხმით.
- რა მოხდა. - ჯანდაბა ამანაც რაღაც საშინელება რომ მითხრას ყველას ერთმანეთზე დავაკლავ.
- ენელიზი ის... დაიკარგა. - რა ჯანდაბაა.
- რა? შენთან ერთად არ იყო? ხომ გითხარი რომ მიგეხედა ამის დედაც. ასეთი ძნელია? მთელი ქალაქი გადაქექე და არ მოხვიდე სანამ არ იპოვი და საერთოდ აღარ დამირეკო! - ვყვირი და მანქანას ვძრავ. ჯანდაბა დღეს ყველაზე საშინელი დღე მაქვს მათ შორის რაც ოდესმე მქონია.
ჯერ ვერაფერს გავაკეთებ, ვერცერთთან მივალ და ვეტყვი რომ ვადანაშაულებ გოკუსთან კავშირში, ეს ეჭვებს გამოიწვევს. ჯაბდაბა ენელიზ მჭირდები. ჩემს აპარტამენტთან მივდივარ და წვიმის შხაპუნა წვეთებს ვემალები. საროჩკას ვისწორებ და ლიფტს სწრაფად და რამდენჯერმე ვაწვები. სველ, გრძელ თმას კი უკან ვიყრი და ველოდები როდის მოვა ეს დაწყევლილი ლიფტი როდესაც ფეხში საშინელ ტკივილს ვგრძნოვ და ვცდილობ დავმშვიდდე.
- დაწყვარდი, სახლში ახვალ და ტკივილ გამაყუჩებელს დალევ. - ვეუბნები ჩემს თავს და ლიფტში შევდივარ.
- დამიცადეთ. - ამბობს რბილი, ფაფუკი ხმა და ლიფტს ჩქარა ვაჩერებ.
მოკლე კოსტუმში ჩაცმული ქერა ლამაზმანი ლიფტისკენ მორბის, თავზე ჩანთა აქვს აკრული და ქერა, სწორი თმა ოდნავ დასველებული აქვს.
- მადლობა. - ამბობს და მიღიმის.
- რომელ სართულზე მიდიხართ. - ვეუბნები და მწვანე თვალებში ვუყურებ ხოლო შემდეგ ნერწყვს ვყლაპავ.
- ბოლოზე, ოცდამეოთხე სართულზე. - ამბობს და მიღიმის.
- სიმაღლე გყვარებიათ. - ვეუბნები და ოდნავ ვუბღვერ მაგრამ რის გამო არ ვიცი.
- დიახ, ახლახანს გადმოვედი და ყველაზე ბოლო სართული ავარჩიე. მომწონს ყველაფრის მაღლიდან ყურება. - მეუბნება და გამომწვევად მიცინის. - უკაცრავად დამავიწყდა - ამბობს და ხელს მიშვერს. - ბელა, ბელა მაკდუგალი.
- ჰარი სტაილსი. - ვამბობ და ხელს ვართმევ. ჯანდაბა, მის გრძელ ფეხებზე მჭიდროდ მომდგარი შავი თეთრეული საშინლად სექსუალურია და მინდება აქვე და ახლავე გავჟიმო ლიფტის კამერასთან ერთად.
- ჰარი? ჰარი სტაილსი? - ამბობს და მის თეთრ კბილებს აჩენს.
- მიცნობთ? - ვამბობ და თვალებში ვუყურებ. ლიფტი კი ბოლო სართულზე ჩერდება.
- ბელა ვარ, დაწყებით კლასში ერთად ვსწავლობდით, ჩვენ ერთმანეთი მოგვწონდა. - ამბობს და ოდნავ იღიმის.
ჯანდაბა ეს ბელაა?
- მაპატიე, ახლა გაგიხსენე უბრალოდ შენ ისეთი...
- ხო მახინჯი ვიყავი, ადამიანები იცვლებიან, შენ ისევ ისეთი სიმპათიური ხარ როგორიც იყავი, იმაზე უკეთესიც კი. - ამბობს და იღიმის.
- არა, იმის თქმა არ მინდოდა რომ მახინჯი იყავი, უბრალოდ შეცვლილი ხარ. - ვეუბნები და თავიდან ფეხებამდე ვათვალიერებ.
- იცი? ერთი კარგი ბარი ვიცი, ძალიან კარგი ჯინი აქვთ, გამიხარდება თუ ჩემთან ერთად დალევ რამეს. - მეუბნება და კედელს ეყრდნობა.
- იცი, საქმე მქონდა. - ვეუბნები და ჯიბიდან გასაღებს ვიღებ.
- კარგი რა ჰარი, წლებია არ მინახიხარ და შენ ასე მექცევი? - ამბობს და ფეხს მაღლა ოდნავ წევს რაზეც მისი თეთრეულის სალტეს ვხედავ. ამის დედაც. ზედმეტად აღზნებული ვარ რომ უარი ვუთხრა.
- კარგი, წავიდეთ. - ვეუბნები და გასაღებს ჯიბეში ვაბრუნებ. ლიფტს ვიძახებ და შიგნით ვუბიძგებ. ჩემს წინ დგას მისი დიორის ჩანთა და დიორის მოსაცმელი რომელიც მხოლოდ ნახევარ ფეხებს და კოლგოტს უფარავს მაგიჟებს. რამის სიცხისგან აქვე მოვკვდე. ბელასკენ სწრაფად მივდივარ და ხელში ვიტაცებ. რაც ძალი და ღონე მაქვს ლიფტის კარზე ვახეთქებ და მოსაცმელს ოდნავ ვუსხნი. ჯანდაბა მისი მკერდი.
როდესაც ყელის მგრძნობიარე არეზე ვკოცნი იკლაკნება და აჟრჟოლებს.
- ჰა... - ამბობს და ოდნავ კვნესის. ლიდტის კარი იღება.
როგორც კი წკარუნი მესმის ვშორდები და როდესაც ორ ქალს ვხედავ ოდმავ ვახველებ და მეღიმება. ბელა მის მაღალ და გამხდარ ფეხებს გრაციოზულად ადგამს და მეუბნება რომ გავყვე.