Dusty Soul ( დასრულებულია)

Tell me how good is it

( სანამ მოთხრობას დავიწყებ დავწერ რომ ორი მოთხრობა "I hate you" და   "none saves you" ცოტახნით შევწყვიტე რადგან მკითხველი არ ყავს, კიდევ ამ თავიდან იწყება მკვლლელი თავი და ვისაც დირთი მოთხრობები არ მოგწონთ გირჩევთ კითხვა შეწყვიყოთ. ხო და ეს ფოტო ღმერთმა ჩემთვის შექმნა)
--
კარები როდესაც გავაღე მივხვდი როგორ ამოხეთქა ჩემში იმ ენერგიამ რასაც უკვე 24 წელია ვატარებ. ხელები იმდენად დავაჭირე ერთმანეთს რომ გატკაცუნების ხმა გავიდე და მუვხვდი როგორ იწყებოდა ეს.
- შე ნაბიჭვარი, შე მაბიჭვარო, ნაბიჭვარო როგორ გაბედე აქ მოსვლა. - დავიყვირე და კიბეებზე დავაგარო. მათლიდან დავაჯექი და იმდენი ვუტტი სანამ ცხვირიდან და პირიდან ერთდროულად სისხლი არ გადმოასხა.
- ნაბიჭვარი ხარ, საერთოდ აქ როგორ მოხვედი და როგორ ბედავ შენი სისხლით ჩემი საყვარელი საროჩკის დასმას. ლეში ხარ, ლეში. - დავარტყი და წამოვდექი. საროჩკა გავიწორე და დავინახე როგორ შემოდიოდნენ ნაილი, ლიამი და ლუისი ჩემს სახლში.
- ჰანდაბა ჰარი ამას აქ რა უნდა და მკვდარივით რატომაა ნაცემი. - დაიყვირა ნაილმა და მამაჩემს დახედა. არა, მამაჩემს არა მოსიარულე ლეშს.
- შეეშვით ეგდოს აქ. აქ უნდა დალიოს სული. დავიფიცე რომ ამას გავაკეთებდი და გავაკეთე კიდეც. არა, ეს ჯერ არაფერია. მოვკლავ, მოვკლავ. - დავიყვირე და ზედ დავაფურთხე რაზეც ლიამმა შეშინებულმა შემომხედა.
- ძმაო იცი, რომ პატივს გცემ შენს გადაწყვეტილებას მაგრამ გთხოვ ასე ნუ დააგდებ ის მა... - სანამ რამეს იტყოდა გავაწყვეტინე და წინ ავესვეტე.
- არ დაამთვარო თორემ შენც გვერძე მიუწვები. - ვუთხარი და ხელი შემოვარტყი.
- არსად წაიყვანოთ აქ იყოს. მადლობა ყველას მაგრამ ახლა დაკავებული ვარ. დაგირეკავთ როცა... - კარი უნდა დამეკეტა როცა ლიამმა დამასწრო.
- ჰიროშიმა მოკლეს. - ამ სიტყვებმა თავგზა ამირია და თავი ვეღარ გავაკონტროლე. იმდენად ხმამაღლა დავიყვირე ვიგრძენი როგორ ამეწვა ყელი.
- რა, რა... ვინ... ვინ მოკლა. - დავიყვირე და ლიამს პირდაპირ საყელოში ვეცი.
- მე არ ვიცი. ვარკვევთ მისი გვამი ნიუ-იორკის ჰოსპიტალშია.
- ამის დედაც - დავიყვირე და კარები მოვიჯახუნე. - ახლა შენ მოგხედავ. - დავიყვირე და ვიგრძენი როგორ შეიცვალა ყველაფერი. თვალებიდან უფრო კარგად ვხედვადი და ვგრძნობდი როგორ მეძარღვებოდა ხელები.
ოთახში რაც შეიძლება სწრაფად შევედი რის გამოც ოთახი შეზაბზარდა და ენელიზი შეხტა.
- პატარავ გართობაზე რა აზრის ხარ. - ვუთხარი და ბორკილებიანი ხელებით კიბეები ავიარე. - პირზე დამბული თოკი დევუხსენი და ოდნავ ჩავიცინე.
- არაფერი დამიშავო გთხოვ. გთხოვ არაფერი დამიშავო. - თქვა და თვალებში შემომხედა. ჩემი ახლანდელი მდგომარეობის გამო მას კარგად ვერ ვხედავდი მაგრამ მის სიმხრუვალეს ვგრძნობდი. ოთახის კარი რომელიც უკვე წლებია არ გამიღია შევანგრიე.
ენელიზის ოდნავმა წამოკივლებამ მიმახვედრა რომ მასზე შთაბეჭდილება მოვახდინე.
- ეს რა ოთახია.
- ბევრ კითხვას სვამ პატარავ. გართობა თუ გინდა მამიკოს უნდა დაუჯერო. - ვქვი და საროჩკის შეხსნა დავიწყე. მისი გრძელი ხელები წითელ საწოლზე მივაბი და ფეხები მაღლა სპეციალური ასაწევით დავუმაგრე.
- გეტყოდი ქალიშვილი ხომ არ ხარ-მეთქი მაგრამ უკვე გაჟიმული მყავხარ. - ვთქვი და რაც შეიძლება სწრაფად გავიხადე, ფეხები მაღლა ავაწევინე და ოდნავ გავჩერდი. ჯანდაბა ეს საშინელი ტკივილი არეში. ჯანდაბა ეს მე არ ვარ. ჩემს სხეულში სხვაა რომელსაც ვერ ვეწინააღმდეგები.
- ახლა შენში შემოვალ და მამიკოს დაუჯერე. არ იყვირო თორემ იქ ხომ ხედავ დიდ, ლამაზ ნივთს ეგ შენში აღმოჩნდება. - ვთქვი და თვალები რაც შეიძლება ჩქარა ავუხვიე. ხელები უკან დიდი რგოლით დავუმაგრე და ოდნავი გახურებისთვის მკერდზე კოცნა დავუწყე.
- ახლავე მოვალ პატარავ. - ვუთხარი და სამზარეულოში ჩავედი. ძალიან სწრაფად მივამზადე ყინული და დიდი რკინის ყუთში ჩავაწყვე სადაც შამპანურს ვინახავდი.
- პატარავ სათამაშოების ამოტანასაც ვაპირებდი მაგრამ რადგან პირველი დღეა დღეს მხოლოდ ჩემით გავაკეთებ ყველაფერს. - ვუთხარი და ყინული პირში ოდნავ ჩავიდე. მისკენ გადავიხარე და ძალიან ნელა ჩავუდე პირში.
ენელიზმა თავი გადახარა და როდესაც მისი ტრუსი დაბლა ჩავწიე და ოდნავ წავეთამაშე კვნესა დაიწყო რის გამოც ტუჩი ოდნავ მოიკვნიტა.
- ახლა ძალიან მაგრად ვისიამოვნებთ პატარავ  - ვეუბნები და გრძელ თმას უკან კოსად ვიკეთებ. შემდეგ კი კომოდს ვაღებ და ნივთს ხელში ვიღებ.
- მოტრიალდი - უხეშად ვეუბნები და ვატრიალებ რის გამოც კივის და ხელი ეჭრება.
ენელიზს პირს ჩქარა ვაღებინებ და პირში ბურთს ვტენი რომელიც უკნიდან იკვრება მაგრამ მე მას ვეჭიდები და უკნიდან ძალიან ჩქარა შევდივარ მასში. ის კი კვბესას ცდილობს მაგრამ მე უფრო სწრაფად შევდივარ მასში და თავს მაღლა ვაწევინებ. შარვლიდან ქამარს ვიხსნი და ტორსოს მაღლა ვაწევინებ.
- გთხოვ - ვიგებ ყრუ ვნესას და მასში ბოლომდე შევდივარ რომ უფრო იკვვნესოს.
- მიდი, იკვნესე ჩემი სახელი. ბოლომდე იკვნესე თორემ გატკენ. -  ვამბობ და ქამარს უკანალზე რაც ძალი და ღონე მაწვს ვარტყამ. ამ დარტყმად მეორე დარტყმა მოყვება, მეორე დარტყმად მესამე და მისი კივილი ჩემს ყურებს სიმღერასავით ესმის.  მასში ზედმეტად ჩქარა შევდივარ, შემდეგ ისევ გამოვდივარ და ისევ სწრფად შევდივარ რის გამოც ვკვნესის მაგრამ ისევ ვარტყმა რის გამოც კივის და ტირილს უმატებს.
- ნუ ტირი ძუკნავ, იკვნესე ჩემი სახელი, იკვნესე თორემ აქვე მოგკლავ. - ვყვირი და თმას იმდენად ვქაჩავ ნახევარი ხელში მრჩება.
- მმ... - ცდილობს რაღაც მითხრას მაგრამ ტირის და პირში ბურთი ზედმეტად ღრმად აქვს.
- რა გინდა უთხრა მამიკოს. - ვეუბნები და კალთაში ვისვამ.
- მეზიზღები ნაბიჭვარო. - ყვირის და საზეში მაფურთხებს.
- შე ბოზო. - ვყვირი და საწოლიდან ვდგები. რაც შეიძლება მაღლა მიშვერ ქამარს და მისი შხუილი ყურებს მიწვრილებს.
- ერთი - ვამბობ და უფრო მაგრად ვარტყამ - ორი - ვამბობ და ახლა წელსე ვარტყამ. - მითხარი რომ ბოდიშს იხდი და მამიკოს აღარასდროს შეუბრუნებ სიტყვას. - ვამბობ მაგრამ ის არაფერს ამბობს.  - თქვი-მეთქი ძუკნა. - ვამბობ და ჰაერში ქამარს ვაჩერებ.
- ბბ... ბოდიში. მაპატიე გთხოვ.
- კარგი გოგო ხარ. მაგრამ ამას არ დავჯერდები. მინდოდა გამერთე მაგრამ შენ გამაბრაზე პატარავ. - ვამბობ და კარადისკენ მივდივარ. - გართობა დაიწყო პატარავ.

---
მოკლედ აქედან იწყება ის რასაც დაგპირდით და მოკლედ მინდა თქვენი აზრი მოვისმინო ჩემი წერის სტილზე ან მოთხრობაზე ან ამ თავზე. და ხო კომენტარები მინდა თორემ დიდი ხანი აღარ დავდებ შემდეგ თავს.

და ხო, ამ თავის შემდეგ ენელიზის თვალით დავწერ ყველაფერს და თუ ჰარის თვალით დანახული გირჩევნიათმაგასაც გავითვალისწინებ.