Sokak Hayatı

Sakar

03.10
Balkona çıkıp bir şeyler yazmayı düşündüm. Partideki çocuk aklıma gelince vazgeçtim. Çünkü "Emir'e" benziyordu. Biraz aburcubur ve kola alıp balkona geçtim. Aslı beni görünce Şebnem'e seslendi. Birer bardak alıp balkona geldiler. Yekta'yı sordular anlattıklarıma çok şaşırdılar ilk başta, sonrada gülüp geçtiler. Bugün meydanda olanları anlattım,aklıma cd  geldi. Yatağıma fırlatmıştım diz üstü bilgisayarımı alıp odaya geçtiğimde cd yerinde değildi. Önce yorganı,sonra tüm odayı altüst ettim ama bulamadım. Yatağın altına baktım bulamayıp geri çıkarken kafamı ranzanın yatağa göre çapraz gelen üst katına çarptım,ayağa kalkıp kapıya gittiğimde serçe parmağımı kapıya vurdum ve ayağıma uzanırken burnumu kapıya geçirdim... Bendeki sakarlıkla bu yaşa nasıl geldim acaba? Geçmişe döndüğümde gözümün önüne gelen kazalarla titredim.

'Hala yaşıyorum. Sorun yok. İyiyim... 'derin bir nefes ve yola devam...

     Burnum kanamaya başladı. Peçete almaya mutfağa ilerledim. Koridora çıktığımda Yekta karşımdaydı! Hiç bir şey söyleyemedim. Başını eydi, gülümseyip, göz kırptı,sonra odadan çıktı. Arkasından gittim ama yoktu. Deli gibi evi aramaya başladım. Ama hiç bir yerden çıkmadı. Şebnem yerdeki kan damlasını görünce:

-"Bu yerde ki kan izleri..." derken bana bakmayı akıl edip sustu. Ona 'şeb ' demeyi kesmeliyim sanırım.Gece gibi sakin olmalı değil mi?Bu artık ona uymuyor.

-"Ne oldu sana!" diye telaşlanmaya başladı.

+" Şeb! Sakin ol, sorun yok iyiyim."Ama hiç iyi değildim.Canım çok yandı! Tekrar balkona çıktım,Aslı'da aynı tepkileri verdi. Birde ona anlatmak için uğraştım. Evde daralınca dışarı çıkmanın tek çare olduğunu düşündüm ve öylede yaptım.