Kulaklığımı ve biraz parayı yanıma aldıktan sonra evden çıktım ama ne yapacağımı o ana kadar hiç düşünmemiştim. Koşu en iyi seçenekmiş gibi geldi eşortmanlarımda üzerimdeydi, ayakkabılarımda uygundu. Tek paçamı diz altıma kadar çektim ve bileğimdeki tokayı eşortman kaymasın diye dizime taktım.Kıvırcık saçlarım tepeden topluydu zaten...
'Badem - Sensiz kalacak' şarkısıyla başladım koşuma. Bu eski şarkıyı neden sevdiğimi bilmiyorum ama beni rahatlatıyordu. Aşağı sokaktan koşu yoluna inerken kendi kendime:
-"Hemen kendine gel! Bu şarkı seni uyuşturuyor!!" dedim. Olduğum yerde adım saymaya başlarken şarkıyı değiştirdim. Ardı ardına çalan müzikler gittikçe hareketleniyor ve bende ritme göre hızlanıyordum. Bayağı yol gitmiştim zaten,meydana uğraya bilirdim.
Meydanda ilk gördüğüm Emir'in dansçıları oldu. Aylardır aynı figürleri çalışıyorlardı. Sıralamayı ben bile biliyordum. Aralarından geçerken havada takla atıp swipes hareketini yaptım sıra bozulunca bana döndüler. Bende:
-"Bu kısıma kadar iyisiniz zaten ya sonlandırın yada figür ekleyin ben yeni mixler bulurum." dedim. Başkıştılar bir müddet.
Koşmaya devam ettim. Adım atamayacak duruma geldiğimde internette ki bildirimlere bakarak büfeye girdim. Son graffitiyle düzgün fotoğrafım olmadığını fark ettim. Dükkanın girişinde bulduğum ilk aynada saçlarımı düzelttim ve enerji içeceğimi alıp son eserime ilerledim. Yoldan geçen ilk kişiden rica ettim. Beni kırmayınca hızla yerimi aldım. Graffitinin önünde amuda kalktım sol elimi ayağıma uzatıp parmak ucumu tuttum. Bir kaç kez o şekilde çekildikten sonra teşekkür edip duvarın dibine oturdum. Fotoğraflara bakarken kafamı duvara yasladımda vücudumda bir şey hissettim! Hayır, eldi bu ve dört taneydi... İkisi ağızımı kaparken ikiside kollarımdan içeri çekiyordu. Ayaklarımı yere vuruyor çığlık atmaya çalışıyordum ama çabalarımın anlamı yoktu. Gözlerim ise fal taşı gibi açılmıştı. Bedenimin yarısı duvarın içine geçiyordu! Nasıl olurda böylesine dolu bir meydanda kimse bunu fark etmez? Buradaki insanlar ya da her neyse benden ne istiyorlar? Yoksa bu dört kol tek birine mi ait ? İyice duvarın içindeydim ki önce Emir'i gördüm benim kahramanım hep o olmuştu bunca zaman ama tam bana bakıcakken Yekta göründü. Hızla ileri itildim... Emir bana döndüğünde herşey normaldi. Yanıma Emir'in geldiğini görünce boynuna atladım. Ağlıyordum o ise ne olduğunu çözmeye çalışıyordu. Yekta sadece beni izliyordu siniri bozulmuştu.
Ben ise 'duvardakiler kimin tarafında?' diye düşünüyordum ?
_________________________________________
Emir:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yekta:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
