Sokak Hayatı

Asistan Kerem

Adını bile bilmediğim asistana teşekkür borçluydum. Hava almak gerçekten iyi gelecekti. Kızların ben uyurken getirdiklerini karıştırırken şaşalı bir etek görüp çıkarttım bakışlarımı görünce.
-"Dönüşün muhteşem olmalı kuzen. "
+"Tabi ya ne demezsin. " üzerime en düzgün eşohmanları geçirip
+"Top nerde?" Diye sorarken ısınmaya başladım. Birbirlerine baktıklarında doğrulup
+"Aklınızı kaçırmış olmalısınız?"
~"Getirdik ama..." sözünü kesip
+"Uzatmayalım bence?"
Şeb iç çekerek
-"Tamam ya. Hastayken hiç çekilmiyosun. "
+"Uykuyu da kat. " bir kaç karton poşeti karıştırıp yuvarladı. Ayağıma değer  değmez  havaya kaldırıp sanki kandan candan evlat gibi sarıldım topa. Kızlar gülüşmeye başlayınca halime gülmeye başladım. Ne hale gelmiştim ben? Ahahah ne kadarda aptalım? Odadaki mini dolaptan iki enerji içeceği ve yatağın üstünden kulaklığımı alıp odadan çıktım. Hastaneden çıkıp bahçeye vardığımda nefes aldığımı hissettim. Etrafa bakınıp uygun bir yer bulana kadar kıpırdamadım. İşte bu ya... Boş basket sahası iş görür! Neşem yerine gelince yavaşça yürüyüp içeceklerden birini açtım tam kafaya dikerken biri içeceğimi alıp
-"Sen bunu içemezsin. " dediğinde kan beynime sıçramıştı. Ama takmayıp diğerini açtım.
+"Ahh! Pardon çünkü sen içiceksin dimi? Tabi içebilirsin yedek almıştım. " diğerini açıp içmeden ilerledim biraz önden gittim. Olurda ani hareketlerle artislik yapar alır falan o zaman kötü olurdu. Ben hızlandıkça hızlandı. Daha da hızlanırken koşar adım içerek ilerlemeye başladım. Koşmaya başladığında basket sahasına girdim. Uçtaki demire geldiğimde kaçıcak yerim yoktu. Elimden çekmeye çalıştıkça daha sık yudumlarla içmeye başladım. Sonunda elimden aldığında kalan bir,iki damla yere düştü. Boş kutuyu avcunda büzüp gülmeye başladığında elimin tersiyle ağzımı silip top oynamaya başladım. Kenara oturdu,açma yerini koparıp cebine attığını kulaklığımı takarken görmüştüm.

...
Şebnem'den;
-"Aslı..."
+"Efendim?"
-"Sende onu..." kaşlarım kalkıp gözlerimle düştü. Parmağımla dudağımı destekleyip dişledim.
+"Evet onu..." Derken beni taklit etti.
-"İmkansız öyle değil mi?"
+"Alya ve o... Aslında düşününce...imkansız. " aynı anda omuz omuza verdik,derince nefes verip,arkamıza yaslanırken,ellerimizi yanlara bıraktık.
+"Bi şarkı açsana. "
-"Oluuum! Sancak bi şarkı yapmış..." tüm derdimi unutup Sancak-Gözümden düştüğün an 'ı açtım. Kafa kafaya verip dinlemeye başladık... Şarkı nakarata geçerken Alya ter içinde odaya daldı. Sancak:
Kimleri yerine koyarmışım ben...Kal dedikçe o aktık gözümden. Yanar içim. Sen sanar; kime dokunursa ellerim. Bugüne kadar kimleri yerine koyarmışım ben...Kal dedikçe o aktı gözümden. Ben sanıp kime dokunursan,onun ol ölene kadar.
...
~"Bu yeni şarkı mı?"
-"Yani sayılır..."
~"Tekrar açsana. " hiç bir şey söylemeden şarkıyı başa aldım. Parmaklarıyla yatağın yanındaki tahtaya vurarak ritim tutmaya başladı. Ayaklarımızla eşlik ettik... Üçümüzünde derdi vardı ve aynıydı. "Aşk!" Onları bilemem ama Mehmet'i hiç unutmıcaktım... Bilmem kaçıncı tekrarı dinlediğimizde Alya şarkıyı ezberlemişti bile bunu aynı anda söylemeye başladığımızda fark etmiştim. Tanımadığım bir numara aradığında Shakira-Lalala melodisi kendime gelmemi sağlamıştı kimdi acaba? Yeni ritme kapılınca biraz çalmasına izin verdim. Alya kendini yatağa bıraktı. Aslı zaten ayaklarını dizlerime uzatmış,kafasını koltuktan aşağı bırakmıştı.
-"Efendim. "
(...) ses gelmeyince
-"Kimsiniz?"
(...)hala yok. Bende kapattım tam havaya girmiştik. Hangi hadsizdi acaba? Anılara döndüm. Yekta önce Aslı'yla beni atmıştı ve bundan diğerlerinin haberi yoktu. Alya'yı nasıl attığına duvardaki hologramdan şahit olmuştuk. O günden beri sürekli internette duvar hakkında olanlara bakıyorum duvarı yıkmak isteyenler,yakmaya çalışanlar... Ama hep bir engel oluş. Alya herşeyin farkındadır belki ama genede görmesin diye yanında televizyon açmamaya gayret ediyoruz...

...
Alya;

Bugün yanımda o asistan olmasa napardım bilmiyorum... Etrafta herkes bana bakarken destekçim kafamı dağıtmaya çalışıp ara ara Yekta'yı anımsatsada bu onun suçu değildi. Dışarı çıkmamı sağlayanda oydu... Uyuya kalmışım 20.15 gibi Aslı beni uyandırdı. Doktor mu gelicekmiş neymiş. Kalkıp yüzümü yıkadım, üstümden terli kıyafetleri çıkarttım. Aslı'nın kaldırması iyi olmuştu o kabustan sıçramak istemezdim zaten. Yatağın üstüne oturduğumda doktor ve o asistan içeri girdi. O bana gülümseyince bende güldüm. Doktor
-"Neşen yerinde,ne güzel. "
+"Top oynamak iyi geldi efendim. "
Şaşırmış şekilde asistana baktı. Asistanın büzüşmüş dudağı yanda toplandı.
~"Alya..Yani...Hasta çok..."
+"Asistanınızı tebrik ediyorum efendim tedavisi çok iyi geldi. O olmasa bir ilerleme hissedemezdim. "
-"Hımm... Nasıl bir ilerlemeymiş bu?"
+"En sağlıklı halim gibi efendim. Oynamadan önce her yerim ağrıyor, bitkin haldeydim ama şimdi bir bakın..."Kollarımı yana açtım. Doktor geveleyerek
-"Hadi yırttın bu sefer. "Diyince birbirimize bakıp sırıttık. Doktor geçmiş olsun diyip odadan çıktı. Asistana
+"Yani bu şimdi..." gözlerini yumunca napıcamı bilemeyip karşı koltukta oturan kızların üstlerine atlamamla koltuğun çökmesi...Ahhajahajaj işte bu bendim. Kızlarda hiç umursamadan gülmeye başladı. Asistana masum çoçuk bakışı atınca eli ağzını kapatır şekilde güldüğünü gördüm. Hemen kalkıp üstümü düzelttim.
+"Karşılayacağıma emin olabilirsin. "
-"Sorun değil. "
Yanağım kaşınınca ordaki bezi hatırladım. Kim bilir ne haldeydi.
-"Gel yenileyelim. " Şebnem
+"Bizde eşyaları arabaya taşımaya başlayalım. " dedi. Başımla onayladım.
-"Bunu nasıl yaptın?"
+"Duvar meselesini biliyor musun?"
-"Evet. " bir taraftan açarken gözleri kısıldı. Bu kadar kötümüydü?
+"Duvara geçerken bir kaza oldu. "
+"Şey ben herşey için teşekkür ederim. "
-"Ne için?"tek kaşımı kaldırıp
+" Dışarı çıkarttığın, dışarda dikkatimi dağıttığın için... Ve...ve uyurken kim bilir neler yaptın..."
-"Ödeşebiliriz?"
+"Nasıl?"
-"Tanışalım?"
+"Gerçekten mi?"
-"Evet. "
+"Anlaştık asistan arkadaş. " elimi uzattım. Sıkarken bandajın yarısını aniden çekti. Elim direk oraya gitti. İlk başta nefesim kesildiği için tepki veremedim ama sonra gözlerine bakıp
+"Aow!!!"
-"Pardon. " beyaz dişleri gözüme batmaya başlamıştı. Ama merakım ağır bastı. En yakındaki aynaya koştum. Birden bakmak mı? Saymak mı? Derken elimdeki aynayı yukarı kaydırdı.
-"Ani görmen daha iyi. "
Yüzümün bir tarafı kabuk içindeydi. Ama katı bir kabuk değildi. Yarayı temizleyip bir reçete oluşturdu. Moralimi düzeltmeyi ihmal etmedi. Sanırım bu acıları arkadaşlığımızla bastırabilirim...

...

Herşeyden habersiz hastaneden çıkmaya yeltenince kapıda bekleyen o orduyu gördüm. Kapıdan yavaşça uzaklaşırken biri belimden tutup beni yönlendirdi. Çıkmalı mıydım? Bir kac  kat yukarı çıkıp yangın merdivenlerine çıktık. Karşıma geldi.
-"Çıkmak zorunda değilsin...Biraz daha burda kalabilirsin, etrafın durulmasını...Bilirsin hazır olana kadar?" Merdivenlere oturdum.
+"Oraya çıkmak sorun değil. "
-"Sorunu bana anlatabilirsin belki bir yol buluruz. "
+"Sorun şu ki ne diyeceğimi bilmiyorum. Herşeyin bir oyundan ibaret olduğunu söylesem kim inanır? Bir yansıma,göz yanılması olduğuna..."
-"İnanılabilir. Sonuçta kanıt yok..."
+"Dışarda ne anlaşıldı ne oldu hiç bilmiyorum? Peki bunlar yalansa neden hastanedeyim?"
-"Oyun süsü vermek için. Zaten önceden bir sakatlık geçirmiş ol bunu gösterine kattığını söyle. Senin reklamın için?"
+"Bir gösteri gerektirir...Sanırım tek kaçış yolu. " elindeki telefon dikkatimi çekti.
+"Şey o.."elini işaret ettim.
-"Ah evet bunu odada unutmuşsun. "
+"Sağol. " ekranda çevrilmiş bir numara duruyordu. İster istemez güldüm.
-"Şey arkadaşlığı deneyecektik ve birbirimizde numaramız yoktu... Sadece numaramı girdim,aramadım. Belki istemezsin, istediğinde arar ya da mesaj falan atarsın? " yaka kartına baktım.
+"Kerem..." gülümsemekten başka birşey yapmadı. Rehbere ekledikten sonra Aslı'yı aradım.
-"Neredesiniz?"