Sokak Hayatı

Yeni duvar

+"Ne yapmalıyız?"
-"Bilmiyorum. "
+"Üstüne bir graffiti daha mı yapsak?"
-"Denenebilir. "
+"Duvarda yaşadınız bi şeyler   bilmelisiniz. Hem neden korkuyoruz ki? En fazla Yekta. "
-"Evet haklısın en fazla Yekta ve tüm duvar... "
Aklımdan içeriyi görmek geçti ve sonuç bu oldu bunu söylemeli miyim? Tayfun'un telefonu çaldı.
-"Efendim.
İdare eder sen?
Pek uygun değiliz.
Sonra konuşsak?
Tamam bir dakika. " bize dönüp
-"Konuşmam gerek,pardon. " diyip çıktı. Bu konudan şüpelendim. Ya arayan Yekta'ysa?

Kaç dakika düşündüm; bilmiyorum,içeri geldi.
-"Bu işten anlayacağını düşündüğüm arkadaşla konuştum... Yakından görmeliymiş. "
+"Tabi ne zaman?"
-"Cevap bekliyo hemen çıkıcak. "
+"Güzel, hemen gelsin. " telefonunun bir kaç  tuşuna basıp bekledi.
+"Bişeyler yemek isteyen?"
-"Olabilir..."
+"Tamam ne yiyelim?" Aslı ve Şebnem karınlarını tutup birbirlerine baktı.
_"Gene hamburger yiyebiliriz ya da pizza?"
+"Ben hamburger alıcam siz?" Aslı
_"Karışık pizza. "
Şeb
~"Hamburger. "
-"Bende karışık alırım. "
+"Peki arkadaşın?"
-"Hamburger ister sanırım. "
+"Tamam. " diyip internetten sipariş verdim...

Yarım saat boyunca ağzımızı bıçak açmadı. Herkesin odamdaki graffitinin ne olacağını düşündüğünü, içten içe korktuğunu seziyorum. Sanki neden o graffitiyi yaptım ki! Nihayet kapı çalınca Şebnem "Yemekler geldi. " diyerek kapıya koştu. Bende ayakkabılığın üzerindeki cüzdanı elime aldım. Kapıda ses çıkarmadan bekleyen adamın yüzüne bile bakmadan
-"Borcumuz ne kadar?" dedim.Şeb o sırada sessizce uzaklaştı. Boğazını temizledi. Kafamı kaldırınca gözlerime inanamadım. İnsan biraz bekler şoku atlatmam için fırsat falan verir ne bilim bişey yapar! Ama bu kapıma geldi. Şeb elindeki yicekleri alıp içeri penguen adımlarıyla gitti. Hiç bişey söylemeden yüzüne baktım.
+"İçeri girmeme izin var mı 'hanımefendi'? Eğer kaçıcaksan ben hiç..."
-"Seni asla evimden kovmadım. "
+"Evet kovmadın. Ama..."imalı imalı baktı.
-"Uzatmayalım bence. "
+"Neyse gelme nedenim odandaki duvar. "
-"Yemek yiyelim önce. "
+"Peki. "Ben yere mıhlanıp elimi alnıma koydum. Bana nasıl yardım edebilirdi ki? Derin nefes verip arkasından gittim. İştahım kaçtı! Kendimi zorlayarak yemekten nefret etsemde zar zor yarısını yedim. Aklım düşünmekle meşkul oldukça bedenim bitiyor,göz kapaklarım düşüyor ve başıma ağrılar giriyor... Neden ben? Neden arka arkaya? Neden? Göz altlarımın morardığını tahmin edebiliyorum. Emir ceplerini yoklayıp paketinden bir dal çıkartıp azına koydu. "İçebiliyorduk değil mi? " dedi. Aklım bin kat daha doldu. Bırakmamış mıydı? Uzun zamandır hiç görmemiştim elinde.
Şaşkınlığımı anlamıştı. Gülerek başını eğdi  ve çakmağını çaktı. Ben yemeği bırakınca oda bırakmıştı. Buda bir ilkti... Dumanı içine çekerken gözümün içine içine bakıyordu. Gözüm dolmadı ama kalbim yakarışlarını sıkışarak haykırıyor. İlk sigaramı onun yüzünden içtim, bırakması karşılığı bende bıraktım... Neden bilmiyorum ama aşırı şekilde canım çekiyor. Hayatta hep ikiliyi birlikte oynamıştık ve şuan beni kendine çekiyor... Onunla aramdaki bağı anlamıyorum.
Bir tane istesem?
Hayır yapma...
Ama kokusu...
Hayır!
Of!
+"Bırakmamış mıydın? "
-"Evet. "
+"Neden şimdi?" Aslında kendime mırıldanmıştım. Saçımı yana atıp...
-"Verilen sözlere ne oldu merak ettim diyebiliriz. " o an gözlerim o günü hatırlamakla meşkuldü.

"Şu sevgili gibi olduğumuz günler... Kucağıma uzanmış,elinde kalan son dalı...

+Neden içiyosun?
-Arkadaşlar yüzünden başlamıştım.
+Peki bir arkadaş içinde bırakabilir misin?
-Hiç öyle bi seçeneğim olmadı.
+Deneyelim...
Elim dudağına götürdüğü yeni yakılmış sigaraya gitti. Şaşkınca yüzüme bakıp
-Sen ne yapıyosun?
+Sigaranı paylaşmaz mısın?
-İçtiğini hiç görmedim.
+Sadece arkadaş ortamında. (Yalan!)
-Şimdi sen içiyosun diye bırakır mıyım? Sanırım cevabım evet olurdu. Ama hemen değil.
+Acelem yok sen içtiğinde bende içerim taki bırakana kadar?
-Bu benim bırakmam için mi?
+Evet hatta bundan yıllar sonra bile olsa tekrar içtiğini görürsem bende içerim tekrar anlaştık mı?