hoofdstuk 11

753 33 25
                                    

Taehuyng prov.

Hijgend laat ik me neer vallen naast haar. Waarom voel ik me zo slecht maar voelde het zoooo goed. JUNGKOOK!!!!! ik ga met een ruk overeind zitten. Shit shit shit nee nee neeeee! Omg neeeee, wat heb ik gedaan. Ik pak mijn boxer en de rest van mijn kleding en trek ze weer aan. 'Dit was een vergissing.' zeg ik en sta op. Ik trek mijn schoenen aan en wil mijn shirt pakken maar bedenk me net dat mijn shirt nog in de eet kamer licht. Ik loop naar de deur toe en been naar de eet kamer.

'wacht TaeTae kunnen we even praten?!' ik negeer haar en loop door. 'Tae?' vraagt ze en rent achter me aan. 'TAEHYUNG?!!!!' schreeuwt ze nu en trekt aan mijn schouder waardoor ik omdraai. 'WAT?! WAT MOET JE MOMO?!!!!!' schreeuw ik boos. Wow sinds ik hier ben ben  ik alleen maar boos en woedend op Momo. Dat is voor mij ook nieuw. Ik was vroeger nooit boos op haar.

Ik kijk naar haar. Ze is geschrokken en bang. Dat is voor het eerst weer. Ik trek me los en loop weer door naar de eet kamer. 'TAE WACHT NOU?!' schreeuwt ze weer. Ik blijf stil staan geen zin om haar gezicht te zien. 'babe, wacht please, ik wil gewoon praten.' zegt ze.  'Waar over. ' ze komt voor me staan. 'Over ons daarom ben je hier. ' ik zucht. 'Daar is niks over te zeggen nu. Het ligt achter ons in ieder geval achter mij. Dat van daar net was een vergissing en het kwam niet eens door mij. Dat is echt zielig. En weet je wat ook zielig is? Is dat ik nog steeds in je kop zit na al die jaren. Je hebt niet eens geprobeerd contact op te nemen.' ze kijkt naar beneden. 'Ik was gelukkig. Eindelijk zat je niet meer in mijn hoofd. Ik heb twee jaar gewacht op jou. Dat je contact op zou nemen. Maar je deed het niet. Ik heb je..... Zoho vaak gebeld maar je nam niet op en belde me niet terug.  Ik heb misschien wel 500 berichten gestuurd en je deed niet eens de moeite om ze te openen. Ik dacht dat je me al vergeten was dus ik heb het op gegeven. Waarom Momo? Waarom? Waarom belde je me niet terug? Waarom reageerde niet? Waarom deed je de moeite niet? HÉ! WAAROM NU DAN OPEENS WEL?!' schreeuw ik. Een traan loopt op mijn Wang.  Maar ik veeg hem snel weg. Ze is mijn tranen niet waard.

Ik draai me om wanneer ze niks zegt en loop ik de eet Kamer in. Ik pak mijn shirt en trek het over mijn hoofd heen. 'T-tae please ik wil gewoon dat het weer is als eerst.' Snikt ze. Ik zucht. 'Daar had je even drie jaar geleden aan moeten denken.' fluister ik.

Dan wordt de deur open gegooid. 'Momo niet weer!!!!' schreeuwt iemand. Ik draai me om en zie.... LISAAA!!!!!? Ik ren op haar af en geef haar een dikke knuffel. Ze is misschien wel Momo's zus, maar dat betekent niet dat ze net zo als haar is. Momo is een verslaafde-wilt-altijd-aandacht-maar-laat-je-later-stikken kinda persoon. Lisa is meer een ik-houd-stiekem-van-je-maar-ik-laat-het-niet-merken-want-misschien-lach-je-me-dan-uit kinda persoon. Ze knuffelt me nog steviger terug. 'Ohhh ik heb je zo gemist' zegt ze tegen mijn nekvel aan. 'ik jou ook' zeg ik en laat haar weer los.

'Momo dit moet stoppen!' zegt ze boos. "Zussie laat me dit even recht zetten okay. Draai je maar gewoon om en hou je hier buiten." zegt Momo terug. "Nee Momo niet dit keer. En überhaupt niet met Taehyung-hyung!!" Zegt Lisa en wijst naar mij. "Je gaat taehuyng nu er rust laten voor de rest van je leven. En zijn boo vrijlaten. Weetje je kon ook gwn een appie sturen naar hem van 'heyy.....kunnen we weer bijpraten is lange tijd geleden' dan zou hij waarschijnlijk zeggen 'ja is goed om blahblahblah bij blahblahblah' maar nee jij moet hem zo nodig kidnappen.' zegt Lisa. Momo is stil. Ze knikt langzaam en laat zich dan zakken op een stoel aan de tafel. Ze laat haar hoofd rusten in haar handen. "Je hebt gelijk, sis. Wat heb ik gedaan." Zegt ze. "Ik ben een verprutser. Ik kan boeit wat goed doen. Ik wordt net zo als pa!" Zegt ze en kijkt met een betraand gezicht op naar Lisa. Lisa loopt naar haar toe en geeft haar een knuffel. "Dat kan niet schat, die is dood." Fluistert ze....

Nomi geeft de sleutels aan Lisa die ze aan min geeft. "Je weet waar het is Tae." Zegt ze met een knipoog. Ik knik en draai me om. Ik draai me weer terug en loop naar Momo. Ik kniel voor haar en geef haar een knuffel. "Als ik thuis ben app me okay dan kunnen we praten." Fluister ik en laat haar los. Ik een naar de kerker. Ik doe de deur open en zie jungkook daar liggen op de grond. Volgens mij bewusteloos. Ik voel aan zijn pols. Hij ademt nog maar zijn hartslag is heel traag. En hij voelt enorm koud aan. Ik leg mijn hand op de grond en voel dat de grond hier beneden ijskoud is. Straks raakt mijn bae nog onderkoeld. Ik til hem onhandig op maar loop dan met hem naar buiten in bruidstijl. Ik bel een taxi en we gaan naar huis. Ik open mijn deur ook onhandig want Kookie drukt zich heel erg tegen me aan. Ik voel hem helemaal trillen van de kou. Uiteindelijk krijg ik de deur open en loop ik naar binnen. Ik loop naar boven en leg hem in bed. Ik trek zijn schoenen uit. Hij heeft al een joggingsbroek aan dus ik pak een sweater uit mijn kast en trek hem over zijn hoofd heen. Ik stop hem onder de dekens en geef hem nog een kus op zijn voorhoofd. Ik verlaat de kamer en laat hem slapen.......

Hier is weer een nieuw hoofdstuk voor jullie. Ik houd zo veel van jullie echt wou ook hoe dit boek groeit en groet in een rap tempo. Omgeving ik stond gewoon ik jungshooked!!!!! Sorry moest ff😂😂😂 ik purple you allllllll💜💜💜💜💜💜

Come To daddy❤❤ ((Complete ✔️)) //DUTCH// *TAEKOOK/VKOOK☺*Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu