MÜPTELA

18 | Nankörlük

Satır arası yorum yapar mısınız?

⭐

İrem telefonu kapatıp cebine koydu.

"Noldu, kötü bir şey mi?"

"Yok, gerizekalı Sinan ayağını kırmış."

"Yuh! Ne ara?"

"Eve gittiklerinde apartmanın merdivenlerinde ayağı kaymış. Acile gelmişler."

"Allah'ım yarabbim ya."

"Neyse, hadi dinlen sen."

"Ne dinlenmesi? Gidiyoruz."

"Nereye?"

"Eve."

"Saçmalama."

"Saçmalamıyorum, sıkıldım ben. Evde bakarsın bana." dedi Ulaş yataktan yavaşça kalkarak.

"Ben bakacağım? Sana?"

"Sinan'ın ayağı kırıldığına göre, sen bakacaksın."

İrem düşündü. Gerçekten haklıydı. Zor durumdaydı. Ona olan hisleri merhametten başka bir şey değildi. Seviyordu ama, kızıyordu.

"Tamam, doktorla konuşup geliyorum."

Ulaş kafasını sallayıp yavaşça üstünü değiştirdi. Kısa bir zaman sonra İrem odaya girdi.

"Ya sen niye hareket ediyorsun?"

"Heykel gibi durursam nasıl giyineceğim İrem?"

"Onu mu diyorum gerizekalı? Yardım etseydim?"

"Giyinmeme?" İrem dudağını ısırdı. Söylediği şeyi sonradan farketti.

"Neyse, hazırsan çıkalım."

Hastaneden çıktıklarında Ulaş kolunu İrem'in omzuna attı ve kendini iyice İrem'e yasladı. Fırsatı değerlendiriyordu.

"Fırsatçılık yapma."

"Ne fırsatçılığı? Hastayım ben."

"Hastaymışmış."

"Yalan mı? Kıyamıyorsun bana."

"Kıyamıyorum mu? Gebersen kılımı kıpırdatmam."

"Tabii tabii o yüzden mi ağlaya ağlaya helak oldun?"

"Ulaş, konuşmaya devam edersen eve tek başına gidersin."

"Sustum." diyerek ağzına fermuar çekti Ulaş. Arabanın yanına geldiklerinde yavaşça arkaya oturdu. İrem kapısını kapatıp şoför koltuğuna geçti. Motoru çalıştırdı ve eve doğru sürmeye başladı.

Sokağa girdiklerinde Öykü apartmanın karşısındaki konteynıra çöp atıyordu. İrem arabayı park edip indi.

Öykü'de İrem'e yardım edip Ulaş'ı arabadan indirdi. Yavaşça yukarı çıkardılar. İrem'in oturma odasına girdiklerinde Sinan koltukta ayağını uzatmış yatıyordu. Ulaş'da karşısındaki koltuğa yattı.

"Of ya! Bütün işi gücü bıraktık, sizle mi uğraşacağız?" dedi Öykü ellerini beline koyarak.

"Aşkım ayağım alçıda olmasa Ulaş'la ilgilenirdim biliyorsun."

"Neyse tamam, başa gelen çekilir." dedi İrem sıkıntıyla.

"O zaman iş bölümü yapın. Öykü bana baksın, sen Ulaş'la ilgilen." dedi Sinan.

"Oha. Bebek misiniz siz ya? Oldu olacak kıçınıza bez bağlayalım, tuvaletinizi yapmak için kalkmak zorunda kalmayın."

"Tamam ya, ne kızıyorsun?"