Veeeee yeni sezoooonnn!!!!!!
Hayde bismillah.
1 ay bekleyemedim 🙈
🌙
Anılar ne garip değil mi? Hep en tatlı an, ama aynı zamanda da en kısa andır. Hiç bitmesini istemediğimiz zamanlardır. Saat su gibi akıp gider, zaman geçer.
Ama bazen de zaman durur gibi gelir insana. Size de oluyor mu? Zamanın durduğu, etrafta olan her şeyi hissettmeyip sadece yalnız olduğunuzu hissettiğiniz bir an.
İşte. Şu an tam da bu durumdayım. Zaman durmuş, kimse yok. Ben mi? Ben yapayalnızım.
Karşımda benden cevap bekleyen hakime diktim yeşil gözlerimi. Yutkundum ve derin bir nefes aldım.
"Şey." dedim fısıldayarak. Kafamı eğdim. Ne kadar kırgın da olsam halâ yuvamın yıkılmasını istemiyordum. Kızıma, bize yazık etmek istemiyordum.
Ulaş'a baktığımda dümdüz bir ifadeyle bana bakıyordu. Asla pişman değildi. Madem öyle, bende pişman olmayacağım.
"İstiyorum hakim bey." dedim bir çırpıda. Kalbimin sesini dinlemeyecektim.
"Peki o halde." dedi.
Ulaş'a baktığımda gözlerindeki memnuniyeti gördüm. İşte şimdi daha da çok kırılmıştım.
Ama o bizi bir kere de silip attıysa bende atardım. Bundan sonra kimseye eyvallahım yoktu.
~
"İrem abla ben Ulaş abiyi tanıyorum. Sen olmadan, İkra olmadan yaşayamaz o. Bak görürsün, çıkıp gelecek."
"Hiç umudum yok Eslem. Hem, bundan sonra da gelmesin zaten."
"Abla kestirip atma."
"Olmaz Eslem, hem boşandık bitti. Artık onunla hiçbir bağım kalmadı. Sadece kızımın babası."
"Ama abla-"
"Rica ediyorum Eslem, bu konuyu kapatalım."
"Peki," dedi ve önüne döndü. "Ben biraz İkra'yı parka götüreyim mi? Sende kafanı dinlersin."
"İyi olur aslında, boşandığımızı söylediğimden beri odasında."
"Ben bir bakayım." dedi ve yukarı doğru çıktı.
Mahkeme biter bitmez eve gelmiştim. Duruşmadan çıktıktan sonra kimseyle konuşmamış, kendimi eve atmıştım.
Koltukta öylece oturuyordum. Sonra telefonum çaldı. Klinikteki asistanım arıyordu.
"Efendim?"
"İrem hanım merhaba, izin gününüz biliyorum ama bir şey söyleyecektim."
"Dinliyorum."
"Kliniğe yeni bir doktor gelecek yarın. O yüzden genel toplantı salı gününe alındı. Onu haber verecektim."
"Tamam, ben yarın geleceğim zaten."
"Ama yarın içinde izin almıştınız."
"Kullanmayacağım, önemli bir hastam var."
"Peki, iyi günler."
Telefonumu kapatıp koltuğun üstüne bıraktım. Ardından İkra ve Eslem indi merdivenlerden.
"Annem, gel yanıma." diyince İkra gelip dizime oturdu.
"Ayye, üjülme." dedi ellerini yanaklarıma koyarak. Eslem'le göz geldik. Sonra İkra'ya döndüm.
"Üzülmüyorum annem, sende üzülme." dedim ve yanaklarından öptüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜPTELA
Чиклит"Beni böyle ortada bırakışını hiç unutmayacağım." Kapak tasarımı bana aittir.
