Kinabukasan ay maagang umalis sa kanilang bahay si Gerald. Madalim pa ang paligid ay nasa labas na siya ng bahay nila Sarah. Naghintay siya doon hanggang sa unti unti ng lumiwanag ang paligid. Maya-maya ay tinawagan na niya ang dalaga.
*ring**ring*
Sarah: *inaantok na boses* Hello? Maaga pa. Maya mo na lang ulit ako tawagan. Ok? B—
Gerald: Good morning Baby Girl.
Sarah: Go—good morning Baby Boy.
Gerald: Sorry kung nagising kita. Tulog ka na muna ulit. Antayin na lang kita. Kung kailangan mo lang ako, silip ka lang sa labas. Andito lang ako. Ok? I love you.
Sarah: Huh? Nasa labas ka? *sabay silip sa terrace ng bahay nila, nakita niya si Gerald na nakangiti sa kanya* Wait lang ah. *biglang binaba ang cell phone niya*
Mabilis na lumabas ng bahay si Sarah. Pagbukas ng gate ay agad-agad niyang niyakap si Gerald.
Sarah: Kanina ka pa ba dito?
Gerald: Hindi naman. Mga 2 hours pa lang siguro.
Sarah: *hinampas si Gerald* Hindi nga?
Gerald: Oo nga.
Sarah:Sananagsabi ka na ganun kaaga ka pupunta para hindi ka na naghintay pa ng matagal.
Gerald: Eh ayaw ko namang istorbohin ang tulog ng Baby Girl ko.
Sarah: *kinurot sa tenga si Gerald* Ikaw talaga.Tara, pasok ka na muna sa loob. Mag-almusal ka na muna.
Gerald: Akala ko hindi mo na ako papapasukin eh. Kanina pa din ako gutom eh.
*tawanan silang dalawa*
Sa loob ng bahay ng mga Geronimo
Sarah: Diretso ka na sa dining area. Andoon sila mommy at daddy. Sabayan mo na sila.
Gerald: Eh ikaw?
Sarah: Magreready lang ako. Sige na.
Gerald: Sige.
Gerald: Good morning tita. *beso* Good morning tito. *shake hands*
Mommy Kristina: Good morning Ge. Ang aga mo ata?
Daddy Louie: Oo nga Ge. Hindi pa ata ready si Sarah eh.
Gerald: Inagahan ko lang po talaga saka nagreready na din po si Sarah.
Daddy Louie: Good. Saluhan mo na kami ng tita mo magbreakfast.
Gerald: Salamat po tito.
Maya-maya ay sinaluhan na sila ni Sarah magbreakfast. Pagkatapos nilang kumain ay naisipan na nila Sarah at Gerald na umalis na. Kinuha na muna ni Sarah ang mga gamit niya.
Gerald: Tita, tito. Alis na po kami.
Daddy Louie: Ingatan mo ang prinsesa namin ah.
Gerald: Opo tito, iingatan ko po talaga si Sarah.
Mommy Kristina: Sigurado ba kayong tutuloy kayo? Malakas daw ang ulan sa pupuntahan niyo eh.
Gerald: Eh tita, nasabi ko na po kasi kay Sarah na tuloy yung lakad namin. Ayaw ko naman po siyang ma-disappoint dahil hindi ko natupad yung pangko ko sa kanya.
Daddy Louie: Basta mangako ka Ge na iingatan mo ang prinsesa naming, kahit anong mangyari.
Gerald: Pangako po tito, iingatan ko po ang prinsesa niyo. Iingatan ko po ang reyna ko.
Sarah: *narinig ang sinabi ni Gerald* Naku, pati ba naman sa mga magulang ko binobola mo ako?
Gerald: Totoo yun ah. Ikaw naman talaga ang reyna ko eh.
