ÇOCUKLUĞUM

458 10 2
                                    

Multimedya: Mercan ATEŞ

Yılbaşı akşamıydı üzerimde babamın bana aldığı beyaz elbiseyle aynanın karşısına geçtim  gerçekten çok beğenmiştim heyecanla aşağıya indim annemin bana gülümseyerek bakışı babamın şaşkınlıkla yanağıma öpücük bırakışı hiç birini unutmuyorum an ve an o anları hafızama kazıdım.

Babamın bir kaç kere telefonu çaldı arayan amcamdı sabırsızlıkla onların gelmesini bekliyordum bu yılbaşına diğerlerinde olduğu gibi hep beraber kutlayacaktık, bu yılbaşının tek farkı teyzemin olmayışıydı iş dolayısıyla yurt dışındaydı.

Fazla akrabası olan bir aile değildik annem evlatlık edindiği için sadece öz olarak Teyzem vardı babam da ailesini küçükken kaybetmişti bir kaç amcam dışında kimse yoktu.
12 yaşıma kadar pek fazla arkadaşım olmamıştır bir tane kuzenim vardı ve bu yaşıma kadar onunla büyümüştüm bu halimden de fazla şikayetim de yoktu pek konuşmayı sevmezdim de.

Aradan bir kaç dakika geçtiğini hatırlıyorum heyecanla masanın başında bekliyorduk.
yeni yıla girmemize 1 saat kalmıştı ve hala amcamın gelmesini bekliyorduk babam bir yandan telefonunu kurcalarken bir taraftan da bizimle sohbet ediyordu sohbetimizin üzerine bir kaç dakika daha geçtikten sonra kapının yumruklanmasıyla olduğum yerden sıçradım babam korkulu gözlerle bir yandan anneme bakıyor bir yandan bana bakıyordu.

"Mercanı yukarıya çıkar hemen!."

"Ne oluyor?."

"Gececiler!."

Ne olduğunu gerçekten anlamamıştım kapıyı çalan amca değilse de kimdi ? Babamı neden bu kadar korkutmuştu?

Annem beni hızla odama çıkardığında bana sıkıca sarıldı daha ne oldu dememe bırakmadan küçük  dolabımı açtı ve içine girmemi istedi annemi ilk defa öyle görüyordum elleri titriyor nefes nefese konuşmaya çalışıyordu bu durum beni de korkutmayı başarmıştı.

"Mercan bana söz vermelisin!."

"Ann ne oluyor neyden bu kadar korkuyorsun!."

"Mercan suan sırası değil bana söz vermelisin ne olursa olsun ne duyarsan duy buradan sakın çıkma.!"

"Anne ne diyorsun sen!."

"Sana dediklerimi unutma bana bir söz ver!."

"Söz veriyorum."

Artık göz yaşlarımı tutamıyordum annem de buna karşılık bastırdığı gözyaşlarını artık tutamayıp saçlarımı bir öpücük bırakıp kapağı yüzüme kapattı öylece  karanlıkta ağlıyor ne olacağından habersiz bekliyordum.

Dolabın önünde bir kaç eşyayı tekrar yerine koyduktan sonra durdu

"Seni seviyorum kızım seni çok seviyorum."

Annemin bu fısıldaması onu son duyuşumdu korkuyorum hem de çok, aileme ne olacağını bilmiyordum ya bana ne olacaktı ?

Kapı büyük bir gürültüyle açıldığında yerimden sıçradım nefesim kesmiş aşağıda olanları duymaya çalışıyordum.

"SENİ UYARDIK!."

"Hayır sakın..."

Bağırışmalar fısıltıya dönüşmüş olanları duyamıyordum dolaba iyice yaklaşıp kulağımı dayadım.
Bir anda annemin çığlığı bütün evi kapladığın da yeniden korkmaya ağlamaya başlamıştım ve ardından babamın yüksek sesleri

"YAPMA!."

ve ardından bir kaç kez silah ateşlendiğinde kalbimin yerinden çıkacağına emindim nefes nefese hıçkırıklara boğulmuştum ailemi istiyordum onları istiyorum!

Ardından bana yaklaşan bir kaç ayak seslerini duyunca sesimi kestim ve korkuyla olduğum yerde durdum.

"Nerede!."

"Yok!."

"Nerede bu!."

"Pencere açık!"

"Ormanı arayalım koş!."

"Onu kaybetmemeliyiz!."

Bana yakın olan sesler benden adım adım uzaklaşıyordu en sonunda bütün sesler kesildiğinde titreyen ellerimle kapağı açtım.

Tekrardan seslere dikkat kesildim hiç bir ses olmadığına emin olduktan sonra yavaş adımlarla merdivenlerden indim titrek sesimle

"Anne."

Ses yoktu hiç bir ses yoktu dolan gözlerimden etrafı net göremiyordum bile salonu geçip mutfağa ilerledim etrafa göz gezdirirken zeminde kan olduğunu farketmemle hızla köşeyi döndüm ve karşımda kanlar içinde annemin ve babamın cansız bedenleri o soğuk zemindeydi

"Anne!."

"Baba.!"

Çığlık çığlığa onlara sesleniyordum hareket etmiyorlardı hızla yanlarına gidip soğuk ellerini tuttum ama hareket etmiyorlardı nefes alamıyordum yapamıyordum kalbimi hissetmiyordum kana bulanmış ellerimle onları sarsıyor isimlerini haykırıyordum ama boşuna çabalıyordum ailemin ölü bedenlerin yanında çaresizce çığlık atıyordum.

Saat 00:00 Yeni yıl.

KARANLIK YÜZÜMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin