KARANLIK YÜZÜM

YENİ BİR HAYAT

MultiMedya: Ali ATEŞ

İnsanlar zamanla değişir bunu sevdiği insanlardan tutun sevdiği renkten bile artık tiksinir hale gelir bu değişmenin her zaman bir nedeni olur her zaman olmuştur da o olaydan sonra ne beyaza olan sevgim nede sevdiğim insanlar kalmıştı her anımsadığım da her düşüncelere daldığım da annemin babamın ölü bedenleri gözümün önünde beliriveriyordu zamanla içimde ne sevgi kalmıştı ne heyecan kalmıştı tek kalan nefret ve ciddiyet hayatım mahvolmuştu dipteydim o dipten de kurtulmaya çalışmıyordum olduğum yerde duruyordum sadece öyle etrafta olanları seyrediyordum seyretmeye de devam edeceğim...

***

Gece yine pek uyuyamamıştım Sabaha doğru bir kaç saat uyuduysam yeridir teyzemin seslenişiyle odamdan çıkıp ağır adımlarla aşağıya indim Teyzem kahvaltı masasında oturmuş beni bekliyor halde buldum uzunca beni süzdü.

"Yine uyku tutmadı mı?."

"Tutmadı."

"Uykunu bir düzene sokman gerekli."

"Yapmaya çalışırım."

Kısa bir sessizlikle kahvaltımı yaparken Teyzemin üzerimde olan bakışlarını hissettiğim de gözlerimi ona çevirdim.

"Efendim teyze."

"Birşey diyeceğimi de nereden çıkardın ?."

"Seni yeterince tanıyorum."

"Bu hiç hoşuna gitmeyecek ama seni özel bir üniversiteye kaydını aldırdım."

"Teyze okumak falan istemiyorum kaç kez diyeceğim"

"Mercan itirazını falan kabul etmiyorum sakın kovulma kavga falan istemiyorum tamam mı? "

Mecburi kabul etmiştim Teyzem benden daha inat birisiydi en iyisi direnmemek biraz aradan sonra odama çıktım kulaklığımı takıp müzik açarak balkona çıktım derin bir nefes aldım.

Bu kadar sorunlu biri olmama rağmen bide üstüne okul mevzusu çıkmıştı önceki üniversitem de bazı sorunlar yaşamıştım buda işime geldi ki İstanbul a taşınmıştık bu yaşıma kadar hiç arkadaş edinmemiştim edinmekte istememiştim gerek olmadığı kanısındaydım.

Bu yaşıma kadar bana hep teyzem bakmıştı çünkü amcam beni yanına almadı çünkü karısı o olacak kadın istememişti Ali'nin de bunlardan haberi olduğunu da sanmıyorum bu konuda da ona hiç bir şey söylememiştim o değer verdiğim insanlardan birisiydi üzülmesini istemiyordum telefon yoluyla her zaman konuşuyor haberleşiyorduk Teyzem beni yanına aldığında direk başka bir şehire taşınmıştık Teyzemin işi gereği çok şehir değiştirdik her ne kadar burada kalıcı olacağımızı söylese de emin değildim bu sebeple de Aliyi en son 8 yıl önce çocukken görmüştüm onu çok özlüyorum hep yanımda olmasını istedim ama yapamadık. Kısacası Çok zor günler atlatmıştım ve bu zor günlerde Teyzem hep yanımda oldu sadece Teyzemin yanında gülüyor ağlıyordum derdimi genelde ona anlatıyordum.

Rüzgar saçımı okşarken uzaklara bakmayı kesip içeriye girdim karanlık Odam da yatağıma uzanıp telefonu aldım sosyal medya hesabımda dolaşırken bir bildirim geldi bakmamla kalbimin sesi artması bir olmuştu.

Çirkin: Sana mükemmel bir haberim var!

Mercan: Çabuk söyle !

Çirkin: Yarın İstanbul'a geliyorum.

Mercan: Ne saçmalıyorsun şaka falan mı yapıyorsun?

Çirkin: Kızım bunun şakası mı olur artık yanına geliyorum artık hep yanında olacağım!.

Mercan:Ali bunca zaman görüşemedik şimdi de geleceğine inanamıyorum.

Çirkin: Artık izin isteyen de yok artık önümde bir engel de yok üniversitemi orada okuma kararı aldım.

Mercan: Ya annen?

Çirkin: Şuan cidden bunu mu konuşacağız sana diyorum ki onca yıl sonra yanına geliyorum!

Mercan: Ya heyecanlandığımdan ne diyeceğimi biliyor muyum ben şuan çığlık atmamak için kendimi zor tutuyorum.

Çirkin: Ben de çok heyecanlıyım yarın sabah havaalanında ol.

Mercan: Kesinlikle orada olacağım!

elim ayağım titriyordu bir yandan da gözlerimden akan yaşları siliyordum bunca zaman sonra nihayet yanıma gelebiliyordu hem de kalıcı olarak artık yalnız olmadığımı hissedebiliyordum sonunda ona kavuşacaktım sonunda gülümsemeye başlamıştım.

***

Sabah erkenden Taksiyle havaalanına gelmiştik kalbim fazlasıyla hızlı atıyordu sabırsızlanıyordum uzun zaman sonra onu görecektim onsuz bir hayat sürdürmüş koskoca 8 yıl onsuz geçmişti.

"Seni uzun zaman sonra ilk defa böyle mutlu görüyorum."

"Onu çok özledim."

"Kıskanmaya başlayabilirim."

"saçmalama teyze seni de ne kadar sevdiğimi biliyorsun."

"Tabi ki biliyorum Mercanım hep mutlu olmanı istiyorum."

Teyzeme sarıldım Annemden öldükten sonra bana kızı gibi davranmıştı onu kimseye değişmezdim değişemezdim ki.

Ayrıldıktan sonra bir yandan nefesimi kontrol etmeye çalışıyor bir yandan etrafa bakınıyordum.

"Sanırım bu o!."

Teyzemin işaret ettiği yere döndüğümde kalabalık arasında onu gördüm uzun boylu sarı saçlı yeşil gözlü kuzenim i onu görmüştüm nefesimi tutmuş ona bakıyordum ne kadar da değişmişti bir süre birbirimize öyle bakakalmıştık en sonunda bakmayı kesip harekete geçen o olup bana koşmaya başladı.

İşte karşında işte sana koşuyor bunca zaman sonra o.

DEVAM EDECEK...