KARANLIK YÜZÜM

HUZUR EVİMİZ

O son not üzerinden yaklaşık 1 hafta geçmişti bizimkilere anlatmıştım onlarında kafası karışmıştı teyzem de mi benden bir şeyler saklıyordu ? bana gelirsek ne yapacağımı bilmiyordum kabullenmek istemiyor aynı zamanda benden saklanan sırları da bilmek istiyordum evet bu not üzerine 1 hafta düşünmem için uzun bir süre ve kararımı ne olursa olsun sırların peşinden gitmek olacaktı.

"Emin misin Mercan ?."

"Evet."

"Peki o kız senin bir parçansa ne yapacaksın ?."

Gözlerimi Açelya'ya döndürdüm.

"Bilmiyorum."

"Notta yazılanları unutma onun da sana ihtiyacı var Mercan."

"Yani bencillik etmemeliyim."

"Bencil değilsin kuzum sadece ne olursa olsun kalbini dinle."

Sohbetimiz yarıda kesilmiş odama Semih girmişti.

"Hazırsan çıkalım."

"Tamam geliyorum."

"Ben de gelebilirim Mercan."

"Gerek yok Açelya bununla başa çıkabilirim."

"Git ve neler olduğunu gör."

Çantamı alıp evden çıktığım da arabada beni bekleyen Semih'in yanına gittim.

"Gitmeye hazır mısın?."

"Hazırım."

"Bu konuda ne düşünüyorsun?."

"Ailemin kesinlikle benden bir şey sakladığını."

"Bu kız ya kardeşinse?."

"Şuan bunu düşünmek istemiyorum Semih gidelim."

"Peki canım."

Yaklaşık 40 dakika süren sessiz bir yolculuktan sonra "SEVGİ YETİMHANESİ" yazan büyük bir yapıtın önünde durduk.

İster istemez içimde bir heyecan ve korku vardı mektup da ki gerçekten üvey kardeşimse ne yapacağım arkama bile bakmadan gerçekten kaçacak mıyım yoksa yüzleşecek miyim ?

Semih elime dokunduğunda düşüncelerden sıyrıldım.

"Hazır değilsen..."

"Her ne olursa olsun yüzleşmeliyim Semih."

Derin bir nefes alıp arabadan indim büyük bir yetimhaneydi ama eski olduğu belliydi bakımsız duvarları her an yıkılacak havası vardı etrafında pek yapıt yoktu ıssız bir yerde diyebilirim.

Bahçede bir kaç çocuk oyunlar oynuyordu etrafa göz gezdirdikten sonra ana kapıya ilerledik yetimhanenin güvenlik görevlisi bizi iyice süzdükten sonra konuşmaya başladı ;

"Buyurun ?."

"Buraya Yetimhanenin müdürüyle konuşmaya geldik."

Bir kaç saniye duraksadı ve tekrar bize döndü.

"Kusuruma bakmayın buraya pek ziyaretçi gelmediği için sizi görünce şaşırdım."

Güler yüzle kapıyı açtığında içeriye girdik.

"Müdürün odası en üst kattadır."

"Teşekkür ederiz."

Çocukların hepsi bize dönmüş meraklı gözlerle bakınıyorlardı onları geçip yetimhaneye girdik içerisi de dışarı gibi bakımsızdı görevlinin dediği gibi merdivenlere yöneldik en üst kata ulaştığımızda müdür odası yazılı odaya girdik masada yaklaşık 50 yaşlarında sert yüzlü bir adam oturuyordu bizi görünce başını dosyalardan kaldırdı.