KARANLIK YÜZÜM

MERCAN İÇİN

Bedenim adeta can çekişiyordu kalp ritmim kulaklarımda yankılanıyor kemiklerim çatlıyordu acı çekiyordum ama tepki veremiyordum gözlerimi açmakta zorlanıyordum.

HADİ YAPABİLİRSİN.

Kendi iç sesim bana sesleniyordu

YAP ŞUNU.

Ağırlaşmış göz kapaklarımı yavaşça açtım kendime gelmem yaklaşık 5 dakika sürmüştü son yaşadıklarım gözümün önüne gelince irkildim.

Boş karanlık bir harabedeydim tavanda küçücük bir pencere biraz daha olsa etrafa görmemi sağlıyordu.

"Neredeyim ben?."

Ellerimi yüzüme götürmek istediğim de kollarımın ve ayak bileklerimin zincirli olduğunu gördüm soğuk bir zeminde duvarları dökük kir içinde bir ortamdaydım etrafı biraz da olsa aydınlatan pencereye gözlerimi diktim kara bulutlar gökyüzünde ağaçların tepesinde duruyordu.

Ormanda olabilirim ama hangi orman yada beni bir kasabaya yada ıssız bir adaya getirmişlerdi bu küçük camdan tam olarak nerede olduğumu anlayamazdım.

Sakin olmalıydım soğukkanlı durmak zorundaydım derin bir nefes aldım korkmamı istiyorlardı ama korkmayacak cesaretli olacaktım olmak zorundaydım.

Sakin ol mercan.

Büyük demir kapının gıcırtısıyla gözlerimi o yöne diktim kapı sonuna kadar açıldığın da nefesimi tuttum yavaşça adımlarını izliyordum karanlıkta yüzünü göremezdim kapıyı arkasından kapattı bana bakan iki çift gözü hissedebiliyordum bir süre bana öylece bakarak olduğu yerde durdu titreyen ellerimi kontrol almaya çalışarak seslendim.

"Yüzünü göster!."

Karanlığın içinden yavaş adımlarıyla bana doğru yaklaştı o küçük pencerenin hizasını geldiğinde gözlerimi yuvarlarından çıkacak kadar açmıştım bedenim titriyordu adeta damarlarım kan akışını bırakmıştı olanları anlamıyordum sadece bana baka çift gözlerin sahibine titreyen kurumuş dudaklarımı araladım ;

"Kuzey!."

AÇELYADAN:

Semih delirmek üzereydi eve geldiğinden beri bağırıp çağırıyordu duvarları yumruklarını indirdiğinde Savaş bu kez işe el koymuştu ben ise Aliyi sakinleştirmeye çalışıyordum ama durmuyor evin içinde volta atıyor defalarca küfrediyordu.

Gözyaşlarımı elimin tersiyle geri ittim biz bu haldeyken güçlü durmak zorundaydım Mercan hep böyle yapardı bende kendimi bırakırsam umutsuzlaşır toparlanamazdık.

"Semih yeter!."

"Ne yeteri Savaş, Mercan yok birimiz bile koruyamadık onu!."

"Sinirle sağa sola saldırarak kendine kızarak zarar vererek mercanı bulamayız!."

"Resmen bizimle kedinin fareyle oynadığı gibi oynadı."

"Onu bulduğumda geberteceğim."

"Ali ateşe körükle gitme ikinizde idare edemem sakin olmalısınız."

"Savaş haklı mantıklı davranmalıyız."

Semihin yanına gittim titriyordu gözleri kan çanağına dönmüştü yavaşça soğuk bedenine sarıldım.

"Onu bulacağız lütfen güçlü dur Mercan için..."

"Mercan için..."

Ondan ayrılıp gülümsedim evet bunu onun için yapmalıydık durum ne kadar kötü olursa olsun yıkılmamalıydık evet kalbimize öfke intikam işlemişti kimseyi hafife almamalıydık.