KARANLIK YÜZÜM

BENİ BIRAKMA

Sinirle evde volta atarken bir yandan da telefona bakıyordum ne Semihten ne Savaştan haber vardı çıkmaya kalksam Selim engel oluyordu , içimde gittikçe büyüyen kötü his beni rahatsız etmiyormuş gibi bir de Açelyaya olan kalp kırıklığımla yapayalnız kalmıştım.

"Mercan artık otur şuraya başım döndü."

"Selim sende engel olma gideyim."

"Sana daha ne kadar hayır diyeceğim."

"Sinirleniyorum."

"Bende boğuluyorum."

"O zaman git neler olduğunu öğren."

"Korumalar yok evde sizi nasıl yalnız bırakayım."

"Selim ya git ya ben gideceğim."

"Tamam gidiyorum."

"Haberdar et beni."

"Tamam."

Selim evden çıktığında yeniden Alinin numarasını çevirdim ve yine açmamıştı Savaş ve Semihin telefonu da kapalıydı derin bir nefes aldım ama nafileydi sanki göğsüme sürekli bir şey saplanıyor nefes alışverişlerimi zorlaştırıyordu aradan kaç saat geçmesine rağmen ne arayan vardı ne de onlara ulaşabiliyordum Alinin haberdar edeceğine inanmayıp onlarla gitmeliydim evet kesinlikle gitmeliydim...

"Mercan!."

"Ne oldu haber var mı?."

"Yok hala."

"Selim de gideli biraz oldu ama hala ondan da ses seda yok."

"Umarım kötü bir şey olmamıştır."

"Bu kadar kaldığım yeterli ben gidiyorum."

"Nereye!."

"Onları bulmaya güya habersiz bırakmayacaklardı."

"Mercan zaten onlara ulaşamıyoruz bir de sen sorun yaratma lütfen."

"Olmaz Aleyna fazla bile bekledim."

"Bende geliyorum o zaman."

Tam ceketime uzanıp çıkacakken telefonun çalmasıyla sessizliğe bürünmüş evde büyü bozulmuştu.

"Kim!."

"Selim."

"Beni neden aramadı ki."

"Bir dakika açıyorum."

Aleyna telefonu açtığı an gözlerini benden kaçırmıştı heyecanla onun yanına yaklaştım Selimin yüksek sesle bir şeyler söylüyor Aleyna'nın yüzü gittikçe geriliyordu o sıra da merdivenlerden Açelyayla kısa bir süre göz göze geldiğimiz an Aleyna'nın korku dolu sesiyle ona bakmıştık.

"NE!."

Yavaşça ellerinin arasından kayan telefon yere düştüğünde Aleyna çoktan gözyaşları arasında bana bakıyordu.

"Ne olmuş!."

"Aleyna cevap versene neler oluyor?."

"Aleyna!."

Kolundan sertçe tutup kendime çevirdim hıçkırıkları arasında gözlerime bakarken nefes alışverişlerim hızlanmıştı kalbim deli gibi atarken yavaşça boğazım düğümleniyordu.

"Mercan..."

"Söyle!."

"Semih..."

"Semihe ne olmuş Aleyna söylesene!."

"Semih vurulmuş!."

Beynimden vurulmuşa dönmüş söylediği söz binlerce kez kafamda yankılanmaya başlamıştı yavaşça tutuğum kolu bırakırken buz kesmiş ellerimi duvara yasladım o kötü his tamamen beni zehirlemişti benden bağımsız dolan gözlerim yanaklarımdan süzülürken başım dönmeye başlamıştı dizlerimin üzerine çökeceğim zaman Açelya kolumdan tuttuğu gibi ayakta kalakalmıştım titreyen dudaklarımla ismini söylerken dolan gözlerimle parmağımda duran yüzüğe baktım.