KAR

Bölüm 14

Selamm, yeni bir bölümle geri döndümm. Kitabı severek okumaya devam etmeniz dileğiyle ♥♥🌹

Önceki bölümlerde Berkan ile Arya duygularını birbirlerine açmış ve mutlularken Berkan'ın platonik aşkı, Arya yı, şu an hafıza kaybına uğramış ve ilaç içirilerek zehirlenen Tanem arkadaşına zara vermekle tehdit ederek ona Berkan'dan uzaklaşmasını söylemişti. Arya da iletişimi kesmeye çalışıyordu."

----*--*--*--*--*--*--

"Nasılsın kuzum?"dedim hafifçe Tanem'in tanına yaklaşarak.

Tanem de bizim geldiğimizi fark edince doğrulmaya çalıştı.

" Hoşgeldiniz. İyim merak etmeyin." diye bize klasik bir yanıt verirken bakışları Saraç'a kaymıştı.

Berkan'la dönüp Saraç'a baktık. Saraç'ın yüzü pembeleşmişti. Masumane bir ifade vardı yüzünde. Kafasını kaldırınca bizim boş bakışlarımıza karşılık kafasını yere eğdi
Nedeni bilinmez bir şekilde utanmıştı.
Boş bakışmanın yanlış anlaşılabileceğini düşünmüş olcak ki Tanem'e doğru adım atıp bir ihtiyacı olup olmadığını sordu.

Tanem de aynı masumane bakışlarla tebessüm edip kafasını iki yana salladı.

Aslında girmeden önce doktor hâlâ hafızasının tam olarak yerinde olmadığını söylemişti ama demek ki tedavisi iyi ilerliyordu. Sevinmiştim buna. Sanki beni pek iyi hatırlar gibi değildi ama halâ. Sadece düzenli geldiğimizden bir minnet olarak da bize sıcak davranıyor olabilirdi

Tanem'in dinlenmesi için hasta ziyaretimizi kısa tutup dışarı çıktık. Yoldan bir taksi çevirip evlere dağıldık.

********************

"Ben geldim."

Anahtarı anahtarlığa asıp doğruca odama yöneldim.

"Arya, sen mi geldin kızım?"

Annem elinde telefonuyla koridorda belirirken ben de çantamı odama koyup yanına geldim.

"Tanem kızım nasıl olmuş, gittiniz mi bugün?"

"Daha iyi annecim." dedim hızlıca.
Ben de gidişatı nasıl pek bilmiyordum.
Annem de Tanem'i çok severdi. Çok üzülmüştü kadın onun durumuna. Annemle biraz laflayıp odama geçtim.
Üstümü değiştirmeden kendimi yatağa attım. Yastığıma sarılıp öylece durdum. Bugünkü hengame biraz yormuştu beni.
Kimi, neyi düşüneceğimi şaşırmıştım. Bir yandan Berkan'ın psikopat platoniği, diğer yandan da en yakın arkadaşımın durumu. Bunlar beni fazlasıyla yıpratmıştı bugün.
Gözlerimi tavana dikerek Berkan'ı düşünmeye başladım.  O da bir anda soğuk davranmaya başlamamı pek anlamdıramamıştı halilen. Onun da suçu yoktu aslında. Sırf biri ona platonik diyr cezalandırılmaya hakkı yoktu. Ne hastaneye giderken ne hastane de ne de dönüşte konuşmuş, Allah'a ısmarladık deyip ayrılamamıştım. O adını anmak bile istemediğim kızla konuşmamdan sonra iletişimi koparmış, sanki onun sevgilisi değil de yedi kat yabancıymışız gib davranmıştım. Kim bilir ne kadar üzülmüştür? Ne yanlış yaptım diye düşünüp durmuştur.
Onun halini düşündükçe gözlerim yanmaya başladı. Çok geçmeden de yastığa gömülmüş göz yaşlarımı hıçkırıklar takip ediyordu.
Ben burada çığlık çığlığa ağlarken annem bir koşu gelip kapımı tıklattı.

"Arya, seni Berkan diye bir arkadaşın arıyor, bayadır da çalıyor aç istersen."

Berkan adını duyunca az biraz doğrulup kollarımla göz yaşlarımı silmeye çalıştım.