High School Zero

Chapter Forty-Seven

Chapter Forty-Seven

Nang buksan ni Jessica ang kanyang mga mata, una niyang nakita ang puting kisame. Saglit siyang nagulat nang mapansin na may suwero sa kanyang kamay. Bigla niyang naalala kung ano ang nangyari sa kanya kanina sa contest.

'Yung contest!'

Hindi pa tapos ang contest nang umalis siya. Ano na kaya ang nangyari sa contest? Kaagad niyang hinagilap ang kanyang bag, gusto niyang tawagan ang kanilang adviser.

Sakto naman na bumukas ang pinto at pumasok ang adviser nila.

"Jessi, gising ka na. Ano'ng nararamdaman mo? Sumasakit pa ba ang tyan mo?"

"Ma'am, ano na po ang nangyari sa contest?" nag-aalalang tanong ni Jessica.

Natigilan saglit ang guro at bumuntong hininga.

"Tapos na ang contest, pauwi na lahat ng contestants ngayong araw."

"Tapos na po?"

"Oo. Tapos na kahapon."

Kahapon...? Ang ibig sabihin matagal siyang nakatulog.

Tinignan mabuti ni Jessica ang guro nila. Mukha itong disappointed sa nangyaring resulta. Nakagat niya ang kanyang ibabang labi.

Muling bumukas ang pinto at pumasok sina Tammy at James.

"King!"

"Maayos na ba ang pakiramdam mo?" tanong ni Tammy sa kanya.

Nakaramdam ng guilt si Jessi at tumango. "Tammy, James, I'm sorry. Nang dahil sa nangyari sa akin..."

"Hwag mo nang alalahanin 'yon. Ang mabuti ay okay ka na."

"Pero! Pero... matagal tayong nag-review para sa contest," naluluha na sabi ni Jessica. "Ito na yung chance natin na patunayan na hindi tapunan ang school natin. Tapos ngayon... ngayon... natalo tayo dahil sa'kin. Waaaaaah! Tatawagin na naman nila tayong 'Zero'!" Tuluyan na siyang napa-iyak.

Sa totoo lang, kaya siya sumali sa contest ay dahil gusto niyang patunayan sa kanyang pamilya na nagbago na siya. Dati ay napasali siya sa maling grupo at nasangkot sa isang eskandalo. Labis niya iyong pinagsisisihan. Kaya naman nang malaman niyang naghahanap ng sasali sa contest ang school nila, kaagad siyang sumali. Pero ngayon...

"I'm sorry talaga! Kasalanan ko waaaaah!"

Inayos ni James ang kanyang salamin at tumingin sa kabilang direksyon. Nagpanggap na walang nakikita o naririnig. Tumingin naman si Tammy sa teacher nila.

"Ah! Aasikasuhin ko nga pala ang discharge mo rito sa ospital. Hahaha..." kaagad na lumabas ng silid ang adviser na tila tumatakas.

"Tahan na, Jessica. Wala kang kasalanan."

"King! Huhuhu!"

"At ang isa pa, hindi naman tayo natalo."

"Huhuhu kasala... huh?" Napahinto sa pag-iyak si Jessica.

"James."

Binuksan ni James ang malaking itim na backpack nito. Mula roon ay inilabas nito ang isang gold na trophy. Mukha itong chalice na may dalawang hawakan sa magkabilang gilid, nakatayo ito sa isang matigas na parisukat na kahoy kung saan nakaukit ang mga salitang: 'CHAMPION, National Quiz Bee 20XX'.

Kaagad na natahimik si Jessica at walang masabi... Ngunit ang isip niya ay nagwawala.

Para saan yung malungkot na buntong hininga ng adviser nila kanina?! Para saan ang iyak niya?! Para saan?! Ibalik ninyo ang luha ko! WAAAAH!!!