Gölgelerdeki Parıltı ~BoruSara~

16.BÖLÜM

Yazar'ın ağzından:

Boruto saatlerce göl kenarındaki rıhtımda oturyordu. Suların rüzgârın gücüne karşı koyamayıp çıkardığı sesleri dinlerken gece olduğu için kararan gökyüzüne gözlerini dikmiş, ışıl ışıl olan yıldızlara bakıyordu.

Gece karası gözleri hatırlatıyordu ona bu gökyüzü. Her ne kadar karaysa o gözler bi o kadar da ışıldıyorlardı.

Flashback...

Boruto: Gökyüzü ne güzel değil mi?

Sarada: Sanırım, yinede bence mavismavi olunca daha güzel oluyor.

Boruto: Bence mavi olunca sıradan oluyor. Gece daha güzel oluyor.

Sarada: Ama siyah oluyor. Bence gündüz daha güzel oluyor. Neden geceyi seviyorsun ki? Hiçbir özelliği yok.

Boruto: Çünkü geceleri gökyüzü gerçek ışığını saklamıyor. Ne kadar kararırsa kararsın her zaman parlıyor. Hem...o zaman senin gözlerine daha çok benziyor.

Sarada şaşkınlıkla Boruto'ya bakarken Boruto gülümsedi.

Flashback end...

Hatırladığı şeylerle gülümsedi Boruto, ardından gökyüzüne bakmaya devam etti.

O sırada Sarada da gökyüzüne bakarak aynı şeyleri düşünüyordu.

Flashback...

Sarada: Neden öyle düşünüyorsun ki? Ben gözlerimin rengini sevmiyorum. Mesela anneminkiler gibi yeşil olmasını isterdim. Bence daha güzel oluyor.

Boruto: Katılmıyorum. Bence seninkiler daha güzel. Gece gibi...

Sarada: Bence seninkiler daha güzel, tıpkı gündüz gibi...

Boruto: Hey! Gözlerimizi deģiştirme şansımız olsaydı değiştirirmiydin?

Sarada: Soru mu bu? Elbette değiştirirdim. Ama... senin gözlerin olması şartıyla.

Bu sefer Boruto Sarada'ya gözlerini kocaman açarak bakarken Sarada gülümsüyordu.

Flashback end...

Boruto oturduğu yerden yavaşça kalkarak göle sırtını döndü ve eve doğru yürümeye başladı. Evine gelmek üzereyken arkasından seslenen kişiyle duraksadı.

Sumire: Boruto-kun?

Boruto arkasını dönerek Sumire ile göz göze geldi.

Boruto: Ha? Sınıf başkanı? Burada ne işin var?

Sumire: Ben... aslında seni arıyordum...

Boruto: Beni mi? Nede-

Sumire: Lütfen, Boruto-kun! Sadece beni dinle ve söyleyeceklerim bitmeden konuşma, tamam mı?

Boruto meraklı gözlerle Sumire'ye bakmaya devam etti. Sumire derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

Sumire: Ben... ben buraya gelirken... çok düşündüm! Uzun zamandır bu anı bekliyordum ben. Ancak cesaretimi toplamak çok fazla zaman aldı. Ama şimdi karşındayım.

Boruto tam konuşmak için ağzını açacağı sırada yeniden sustu ve Sumire'ye bakmaya devam etti.

Sumire: Boruto-kun, biliyorsun biz uzun zamandır birbirimizi tanıyoruz. Akademiye başladığımızdan beri. İlk gün, ben o bankta yanlız otururken yanıma ilk sen gelmiştin. Sonra da Sarada-chan gelmişti. Sırayla kendinizi tanıtmıştınız. Ancak ben... Sarada-chan'ı neredeyse hiç dinleyememiştim. Hem gözlerim hem kulaklarım sende ve gülüşünde takılı kalmıştı. O kadar çok kötü şey yaşamıştım ki senin gülüşün ilaç gibi gelmişti bana. O günden sonra nereye baksam seni gördüm, sürekli seni duydum.