Gölgelerdeki Parıltı ~BoruSara~

31.BÖLÜM

Yazarın ağzından:

Sarada gerekli muayeneleri olduktan sonra yoğun bakımdan çıkarılmış normal odaya alınmıştı. Herkes bir an önce içeri girmek istiyordu.

Sonunda Tsunade odadan çıktığında meraklı kalabalığa baktı.

Tsunade: Sadece birkaç kişi girebilir. Fazlası olmaz.

Tsunade'nin sözleriyle birlikte birbirlerine baktılar.

Chouchou: Bence ben girmeliyim. Sonuçta Sarada'nın en yakın arkadaşı benim.

Aoi araya girdi.

Aoi: O üç yıl önceydi canım. Artık Sarada'nın en yakın arkadaşı benim.

Chouchou: Kime göre? Neye göre?

Sumire: Hey! Bende buradayım. Sarada-chan benim de arkadaşım.

Maemi: Ona bakarsan ben onun hem takım arkadaşı hem de sırdaşıyım.

Aoi: O nereden çıktı? Sarada hislerini yanlızca bana anlatırdı, ha bir de Rai'ye. Ne sırrı vermiş ki sana?

Maemi: Hiçbir sırrını söylemedi. Kendime girmek için bahane arıyordum. Maalesef yemediniz.

Mitsuki: Belki unutmuşsunuzdur diye bir hatırlatma yapayım. Sarada takım7'nin üyesi. Yani Sarada'nın hem arkadaşı hem de takım arkadaşı olma onuruna ulaşanlardan biri benim, diğeri Boruto, henüz yeni olsa da Kawaki de var.

Aoi: Ya abi! Beni neden desteklemiyorsun?

Kawaki: Valla kavganıza dahil olmak istediğimi pek sanmıyorum. Aksi taktirde bu hastaneden sağ çıkamam sanırım.

Aoi: Aman iyi!

Sakura: Boşuna tartışmayın gençler. Elbette ki ailesi olarak önce ben, Sasuke-kun ve Mamoru içerigireceğiz. Daha sonra, eğer Sarada isterse, siz de onu görebilirsiniz.

Mamoru heyecanlaoturduğu yerden zıplayarak kalktı ve odanın kapısına doğru koştu. Kapının kulpunu tutunca Sakura ve Sasuke arkasından geldiler ve kapı açıldı.

Sarada kucağında oynadığı parmaklarına bakmaya devam ederken duyduğu kapının açılma sesiyle irkildi ve o tarafa baktı. Mamoru'nun gözleri Sarada'yı bulduğunda koşarak ona yaklaşmaya başladı.

Mamoru: Abla!!

Sasuke ve Sakura da Mamoru'nun ardından odaya girdiler ve kapıyı kapattılar.

Mamoru Sarada'nın yanına geldiğinde sıkıca beline sarıldı. Ancak bu sırada Mamoru farkında olmadan Sarada'nın yarasına baskı yapmıştı.

Sarada: Agh!

Mamoru korkuyla geri çekilirken Sarada elini yarasının üzerine koyarak derin bir nefes aldı. Daha sonra da gözlerini Mamoru'ya çevirdi. Mamoru'nun gözlerinde beliren pişmanlık ve üzüntü Sarada'nın hüzünlenmesine neden olmuştu.

Mamoru: Özür dilerim abla. Canını acıtmak istemedim.

Sarada gülümsedi.

Sarada: Biliyorum Mamoru. Kendini suçlayıp özür dilemene gerek yok. Yaklaş bana.

Mamoru: Olmaz, yine canın acır.

Sarada: Acımaz. Hadi yaklaş.

Mamoru minik adımlarla yeniden Sarada'ya yaklaştı. Bu sefer dikkatli bir şekilde beline sarıldı. Sarada kardeşinin saçlarında yavaşça elini gezdirmeye başladı, ardından da küçük bir öpücük kondurdu.