My 1 Dozen Brothers

Bro 16

CHAPTER 16: The Woe of Ocampo Siblings
AERIS' P.O.V.

Our life now was very different from old days. September 8 ngayon at lagi nalang walang sigla ang buong bahay. Next 2 weeks pa matatapos ang practicum ng mga kuya ko sa kompanya namin kaya lagi akong mag isa. Pagod sila lahat pagdating sa bahay kaya deretso sila sa kwarto, tuwing umaga naman ay mapapansin ang mga mugto nilang mata at maaga ring aalis para sa trabaho.

Di naman ganito noon nong mag practicum sila last year eh. Kalat na rin sa buong kompanya ang pagkawala ni Chris hyung last week pa. Gumawa ng istorya si dad na may sakit daw si Chris hyung kaya kailangan niyang magpahinga sa ibang bansa

"Kuya Lulu, kain muna kayo. May nakahanda ng pagkain" ako

"hindi na muna Aeris, baka sina Jun hyung kakain. Mauna na ako. Wo ai ni" siya at lumabas na

"i love you too!" pahabol ko pa. Paglingon ko ay nakita ko namang isa isa silang bumaba.

"nasan si Lulu?" kuya Sese

"tss... tagal talaga non mag ayos" Kuya Dae

"nauna na po siya kuya" ako, napalingon naman sila.

"ang aga ata ah" kuya Min

"kain na po tayo" ako

"kumain ka na Aeris, nagmamadali kami eh" Kuya Yeol

"huh? di ba kayo magkakasakit niyan? Wag niyo naman po sanang pabayaan ang mga sarili niyo kuya" ako

"wag kang mag alala, malakas ang mga kuya mo" Jun hyung

"mauna na kami ah, kumain ka, Sabado ngayon. Dito ka lang sa bahay at magpahinga ka" Kuya Hyun

"eh, wala na nga kayong pahinga eh. Tingnan niyo nga yang mga mata niyo. Mugto na nga, may eye bags pa" ako

"at least normal eh yang kay Zi?" kuya Dae, napa ngiti nalang ako ng lihim. Unti unti na silang bumalik sa dati

"hoy, in born na to" kuya Zi

"mas lumala pa ata ah, haha" Kuya Dae ulit kaya nagtawan na kami.

"aray! Hilig niyo talaga akong batukan eh no" reklamo niya, binatukan ni kuya Min eh, haha

"bago mo kami pagsabihan, tingnan mo rin yang mga mata mong mas malala pa ang pamamaga. May eye gel ako sa kwarto, kunin mo" kuya So. Naka ngiting tumango ako sa kanya.

"salamat naman at nakangiti na ang prinsesa natin" Kuya Nini

"siyempre, nakangiti na rin kayo eh" ako

"oh siya siya, late na kami. Mauna na kami " kuya Jun

"Saranghaja!!!" they said in chorus. Matagal ko ng di narinig iyon na sabay nilang sabihin. Kaso nga lang, kulang na, nawala na ang isa, nauna pang umalis ang isa.

"I love you too. Be safe, be strong my beloved kuyas!" ako.

Kasalakuyan akong naglalakad lakad ngayon sa
lawak na nakapalibot sa bahay namin. I may be rich, pero di ito ang buhay na pinangarap ko. I prefer simple living. Yung nakakakain lang 3x a day. Kahit anong buhay man ang meron ako okay lang basta kasama ko mga kuya ko. They are my strength, weakness as well. They are my everything at walang Aeris Elaina Xanford Ocampo kung wala sila.

Nasa hexagon garden ako ngayon kung nasan ang 12 bonsai cactus na nakapatong sa parang maliit na poste, hanggang tiyan ko ata, na may puting rosas sa gitna. Malanta na ang mga bulaklak ni Aeris at nalalagas na rin ang mga patay  na dahon. Gaya ko, walang sigla ang buhay ko. Unti unting nalalagas sa pagkakawalan ng kuya ko. Tumayo naman ako ng may pumasok sa isip ko na nagpapalakas sa loob ko.