Pas Sans Toi (Voltooid)

Hoofdstuk 40

1 maandje later

''Lieverd til Nada op, ik neem haar tasje mee'' zeg ik tegen Rayan en duw de kar en de tas. Samen liepen we naar de auto waar we richting me schoonouders rijden.

''Masha'allah wat is ze prachtig'' zegt me schoonmoeder. ''Shokrane'' lach ik verlegen en druk een kus op haar voorhoofd. Met een glimlach van oor tot oor keek ik naar Nada. Ze kijkt met haar mooie licht groene ogen om zich heen. En speelt met haar knuffel wat echt schattig uit ziet. .

Nadat we 3 uurtjes bleven gaan we even boodschappen doen. Samen reden we naar de Jumbo waar we boodschappen doen. Nadat we dat ook hebben gedaan leg ik Nada rustig in haar bedje waar ze rustig in slaap valt. Eindelijk!

Weer ga ik naar beneden waar ik Rayan alle spullen op zijn plek legt waar ik hem help met alle spullen. Nadat we dat hebben gedaan is Rayan naar boven gegaan om te gaan douchen waar ik eten klaar maak voor ons.

Na een leuke gezellige dag te hebben liggen we samen in bed te spelen met Nada, ze praat mrt ons alsof ze ons gesprek begrijpt. Ziet er zo schattig uit! Na een tijdje stienkt Nada waar ik haar zo snel mogelijk verschoon en haar naast Rayan leg die op zijn telefoon zit. ''Hou haar bij je ik ga naar de wc'' zeg ik en loop de trap af naar beneden. Beneden aangekomen voel ik me bekeken, snel schud ik allr gedachten van ne af en doe me ding. Rustig op mijn tempo drink ik een glas water en kijk ondertussen naar de klok die aangeeft dat het 01:32 is.

Rustig leg ik de glas in de vaatvasser en draai me op. Net wanneer ik de trap op wil gaan lopen hoor ik iets vallen bij de voordeur. Bang loop ik er naar toe, en pak het briefje wat op de grond ligt. Voorzichtig pak ik hem en kijk van wie ie is. Apart, geen afzender niks. Enkel mijn naam en mijn achternaam. Rustig neem ik plaats op de bank en adem diep in en uit.

Rustig scheur ik hem open en vouw het briefje open. Net toen ik de eerste zin wou lezen hoor in Rayan me roepen. Geschrokken gil ik. Meg mijn hand op mijn hart verstop ik de brief snel in een van de la. ''Ik kom eraan'' zeg ik bang en veeg me opkomende tranen weg. Schrik van me leven. Mijn gedachten blijven maar naar dat brief. Wie stuurt mij uberhaupt een brief zonder afzender. En nog middenacht?! Snel ren ik de trap op naar ons kamer en adem opgelucht uit. Vergeten dat Rayan hier is. ''Whes heb je hele maraton gelopen ofso?'' Zegt hij lachend om mijn actie. Grappig vond ik het niet.
''Jaman'' zeg ik droog en ga goed liggen naast Nada die al ondertussen is slaap is gevallen. ''Kom slapen liefje, je bent moe'' zegt hij lief en aait over me haren.

De briefje bekijk ik morgen wel. Al wil ik graag nu naar beneden rennen en de brief openen en lezen wat er op staat, moet ik toch even geduld hebben. Na een tijdje met elkaar te hebben geklets vallen we beiden in een diepe slaap.

Ben weer back!! 50 stemmen en er komt een deel online. Het ligt in jou handen♡