Pas Sans Toi (Voltooid)

Hoofdstuk 13

Pijnlijk word ik wakker. Met grote ogen keek ik op me heen. Tranen springen weer in me ogen als ik denk wat er is gebeurt. Ik ben mijn maagdelijkheid verloren. Ik kon mezelf niet beschermen ya rabi hoe moet ik dit vertellen. Huilend sta ik met moeite op ik zag alles bewegen. Scheef loop ik de steegje uit naar me auto. Geschrokken keek ik naar de spiegel. Mijn haar door de war. Mijn mooie grijze ogen die nu vel rood zijn, schaafwonden, met mijn handen op me gezicht huil ik alles uit. Waarom ik? Waarom? Wat heb ik gedaan? Wat? Huilend rij ik naar een dichtbij hotel.

Mijn kleren is vies mijn alles gewoon. Ik pakte een deken uit de kofferbak en liep snel de hotel binnen overal word ik raar bekeken. Tot nu toe boeit het mij niet. ''Goeiemorgen kan ik u ergens mee helpen'' zei een lief oud vrouw. ''Ja zou ik alsjeblieft een kamer huren voor 2 weken?'' Zei ik zacht. ''Oh meisje toch wat is er aan de hand?'' Zei ze geschrokken wanneer ze mijn tranen zag. ''Het is niks het gaat gord'' zeg ik en tover een fack glimlach. ''Uhm 25 euro per nacht'' zei ze ongeloofelijk. ''Pinnen graag'' zeg ik met moeite en pin alles. ''Fijne dag veder" zei ze en ging veder ''zelfde'' zei ik schor en liep de trap op met mijn pasje. Eerste wat ik deed is mijn telefoon uit zetten,

Met moeite kleed ik mezelf uit en stapte snel onder de hete douche. Huilend stap ik onder de hete kraan. ''WAAROM IK'' schreeuw ik huilend ''waar heb ik dit aan verdiend'' snik ik en zak op de grond. Pijnlijk scrub ik mijn lichaam in tot er bloed uit komt. De pijn die ik nu voel is niks te vergeleken met de pijn van binnen. Heel me lichaam is rood. Dit gaat niet meer weg dacht ik bij mezelf

Pijnlijk trek ik mijn kleren aan en ga liggen op bed. Ik heb nog net 3 paracetamol ingeslikt. Ik wil dit pijn niet meer voelen. Gewoon niks. Huilend val ik in slaap. Met de hoop dat ik niet meer wakker word.

3 weken later

Verdrietig keek ik voor me uit. Ik ben metaal kapot. Ik heb deze 3 weken niks kunnen doen alleen maar zitten werken. Het kan niet anders. ''Najda doe die fucking deur open of ik breek hem'' hoor ik soufiane roepen ''LAAT ME MET RUST'' schreeuw ik. De pijn kun in me stem horen. ''Niet voor lang je moet je kamer uit je eet en drinkt niks.'' Hoor ik Soufiane roepen.
Zuchtend keek ik voor me uit. In een ruk ging de deur open door Soufiane met groote ogen kijk  hij me aan ''wat is er aan de hand waarom luister je niet naar mij Najda'' zegt hij met grote ogen ''wat is er gebeurd'' vraagd hij geschrokken. Net toen ik wou reageren voel ik dat ik moet kotsen. Snel ren ik naar de wc en kots daar alles. Met moeite drink ik een glas water. Wat is dit? Ik ben toch niet zwanger. Snel liep ik weer naar me kamer waar ik Selma zag. Ik heb der 3 weken helemaal genageerd lief dat ze is gekomen. ''Najda'' zei ze zacht. Snel trok ik der in een knuffel en huilde alles uit. Dit word me te veel.. ''wat is er aan de hand lieverd'' vroeg ze zacht. Ik reageerde niet omdat er niks uit me mond komt. ''Schat wat is er je maakt me bang'' zegt ze met tranen in der ogen. Hevig schud ik met me hoofd. ''Er is niks echt waar'' zeg ik met een fake glimlach. ''Najda kom op wat is er aan de hand je kan me vertrouwen dat weet je toch?'' Vroeg ze bang. ''Iik bben vverkracht'' zeg ik met moeite tranen vallen naar beneden net een kraan ''wwat'' zegt ze geschrokken. Huilend val ik op de grond ''waarom ik Selma waarom ik'' huil ik zacht. ''Ghair insha'allah'' huilt ze en knuffeld me strak. ''Waarom ik Selma waarom ik'' snik ik in haar armen. ''Ik ben er voor je lieverd'' zegt ze en houd me stevig vast.

-

''Schat ik moet weer gaan het komt goed fa inna mail usri yusra.'' ''Insha'allah''zeg ik zacht en ga goed liggen. ''Beslamma.'' Rustig knik ik zuchtend loopt ze weg. Met een diepe zucht laat ik me vallen op bed. Ik ben echt moe. Met volle stres val ik in slaap. Wat ik al de heletijd doe.

______________________________________

Stemmen zou lief zijn❤