Hoofdstuk 42

1.8K 147 5
                                    

''Soufiane'' komt er net zacht uit...
''Zusje, hoe gaat het?'' Vraaht hij me. Zijn woorden raakte me. Gebroken keek ik hem aan, ''kom hier'' zegt hij en trek me met zijn brede armen over me heen. ''Het spijt me..'' fluister hij zacht. Ik laat mijn tranen hun vrij gaan en kijk in zijn rode ogen. ''Het spijt me zo erg'' fluister hij weer
''Ik vergeef je het'' zeg ik zacht en veeg zijn tranen weg.

Rustig knikt hij op gelucht en veegt me tranen ook weg. ''Verlaat me alsjeblieft nooit meer'' zeg ik zacht, waar hij hevig knikt. ''Nooit, ik zou het niet durven'' zegt hij met een glimlach. ''Dus je bent getrouwd?'' Vraagt hij me. ''Niet helemaal'' zeg ik en kijk hem aan. ''Hoe bedoel je?'' ''Voor de wet wel maar de bruiloft moet nog komen'' antwoord ik op zijn vraag. Waar hij me gebroken aan keek.

''Ik ben trots op je zusje..'' zegt hij en knuffeld me weer. Trots kijkt Rayan me aan. ''Kom eens hier naar je knappe oom'' hoor ik Soufiane zeggen tegen Nada die wakker is.

Ik ben zo blij dat het goed is gekomen tussen ons. Alleen nog mama. Dan is alles compleet dan kan ik leven zoals andere mensen. ''Inshallah'' verluister ik zacht. ''Ameen'' zegt Rayan en knipoogt naar me. Raar kijk ik hem aan. ''Je zei het hardop lieverd'' ''ik ben trots op je, ik zei het toch, je kan het wel'' volgt hij zijn zin af en drukt zijn lippen op de mijne. Al snel word het ruwer en ruwer. We konden ent optijd stoppen door de bel van de oven die afgaat als iets klaar is. Mijn cupcake!

Snel liep ik er naar toe en haal ze eruit en vraag aan Soufiane of hij iets wilt gaan drinken. ''Ja, doe maar een blikje red bull'' zegt hij lief en luisterd verder naar Nada die praat.
Ik pak een blikje voor hem en Rayan en geef die aan hun waar ik naar mijn kipbestilla kijk in de oven. Die gaat net goed. Mijn cupcake laat ik volledig afkoelen voordat er slagroom op komt.

''Wanneer komen mama en papa?'' Vraag ik en ga naast hem zitten.
''Zometeen'' zegt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. Rustig leg ik mijn hoofd op zijn borst en luister naar zijn hardslag. Op dit moment besef ik pas hoeveel ik hem mis.

Soufiane ligt ondertussen al met Nada op zijn buik te spelen, Nada die helemaal happy is met hem. Ik word uit mijn gedachtes gehaald door de bel die gaat. Snel strijk ik mijn rok recht en loop richting de deur.

''Salam alaikoum, welkom'' groet ik mijn schoonfamilie. Siham (moeder) groet ik met 4 gebruikte kusjes haar man Hamid schoonvader met een stevige hand en het laatste Youssra met 4 kusjes en een dikke knuffel natuulijk. ''Alles goed'' vraag ik aan haar. ''Alhamdulillah met jou lieverd'' zegt ze en duwd de slapende Samir naar voren. ''Alhamdulillah en met Samirtje hoe gaat het met hem'' zeg ik en geef samir een kus. ''Gaat liefje en met ons prinsesje'' ''ook goed haha'' lach ik lief en sluit ondertussen de deur. ''Hij kan boven slapen als je wilt'' zeg ik doelend op samir. ''Saf isgoed k breng hem nu'' zegt ze en loopt naar boven. Snel knik ik en loop de woonkamer binnen waar we even gezellig blijven kleten. Ik liep de keuken in om thee met koekjes klaar te maken. Nadat ik alles in een dienblad heb gedaan loop ik de woonkamer glimlachend binnen. Iedereen gunt me een glimlach terug en gaat gezellig met elkaar praten. De bel ging. Dat betekent 1 ding. Mijn ouders!

Blij stond ik op waar ik de deur in een ruk open maar waar ik mijn vader als eerst zie, ik groet hem met een kus op zijn voorhoofd en een knuffel. Ik verwel kom hem waar hij alvast naar binnen gaat. ''Salam alaikoum yemma'' zeg ik tegen me moeder en geef der een kus, waar ze mij als zelfde groet. Ik sla de deur dicht en loop met hun ook de woonkamer binnen. Its Family time!

''Is alles trouwens al geregeld voor de bruiloft?'' Vraagt mijn schoonmoeder
''Ja alhamdulillah, alleen wachten op de grootte dag inshallah'' zeg ik en leg me hoofd op Rayan's schouder.

Na een tijdje gingen ze allemaal weg. Ik ben doodop. Ik liep gelijk naar de keuken om alles op te ruimen. ''Ik ga het wel doen, ga maar slapen'' zegt hij en drukt een kus op me voorhoofd. Gapend knik ik en til de slapende Nada mee naar boven. Ik poets me tanden nog even en viel in een 1 min in slaap. Morgen weer een dag...

40 stemmen?

Pas Sans Toi (Voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu