Pas Sans Toi (Voltooid)

Hoofdstuk 41

''Let goed op haar, en haar kleren zitten in haar tasje ik houd van jullie'' schreeuw ik als een gek bij de deur openening en zwaai hun uit. Hoofdschuddend schud Rayan zijn hoofd lachend. Snel sluit ik de deur achter me dicht en neem met groote pas naar de sala (Woonkamer)

Rustig pak ik de kleine bruine evelop en ga zitten. En pak de brief uit de evelop. Mijn ogen glijden naar beneden. Net wanneer ik dacht dat alles goed gaat word alles weer verpest. Wat is dit?

Beste Najda BenMo,

Volgens Najib hebben jullie samen een kind genaamd Nada (..) volgens Najib mocht hij zijn kindje niet zien. Volgens de rechter heeft hij recht om zijn kind te zien. Als u daar niet mee eens bent, kunt u een advocaat nemen. Over 2 maanden zal er een rechtzaak beginnen, als u daar niet mee eens bent kunt u contact opnemen met mij.

Met vriendelijke groet

Johan en Najib!

Telefoon nummer (...)

Tranen volgen hun weg naar beneden. Het komt nooit goed! Nooit dat hebben hun ondertussen al bewezen! Hij krijgt Nada nooit! Maar dan ook nooit in zijn fucking leven!
Ruw veeg ik me tranen weg waar ik de brief snel verstop in de la tussen alle ander brieven. Snel drink ik een glas water en veeg de rest van mijn tranen weg. Ik wil dit allemaal niet meer!

We hadden besloten dat mijn schoonouders komen en mijn ouders, ik sta nu in de keuken en martel die ui, waar ik al mijn boosheid in gooi. Ik mis Soufiane echt ontzettend! Ik mis hem zo erg. Niet te geloven. Alle dierbare waren in een klap van me afgenomen. In een ruk. We moeten het goed maken maar wel nu! Ik besloot mijn vader te bellen om te vragen of Soufiane eerder kan komen vandaag zodat wij het goed kunnen maken. Ik mis hem.

Na tijdje hoor ik de deur open gaan en Rayan naar binnen lopen met een slapende Nada in zijn armen. Met een glimlach bekijk ik ze aan. Mijn zuurstof! Rustig drukt hij een kud op mijn voorhoofd en legt Nada voorzichtig in haar box in de woonkamer. ''Ik miste je'' zeg ik zacht en kijk in zijn mooie licht bruine ogen die grijnst. Zoals altijd
''Ik jou ook schatje'' zegt hij lief en slaat zijn enorme zware armen om me heen. Mijn armen sla ik gelijk om hem heen.

We worden uit ons gedachten gehaald door de bel die ging. Gehaast loop ik naar de deur die is snel open waar ik mijn lieve grootte broer zie. Met vochtige ogen kijk ik hem aan en mijn brok weg probeer te slikken. Ik voel hoe mijn benen beginnen te trillen en mijn zicht wazig word door mijn tranen.

''Soufiane'' komt er net zacht uit...