Bazen sadece uyumak ister insan, bu saatte uyumak ister, uyanmak değil. Gerçeklere uyandığını bilir ve uyumak ister. Yazmak istemez mesela, yazmak niye ister ki insan? Yazmak rahatlatsaydı hiç susmazdı insan, Yalnız kalmak istemezdi kendiyle, paylaşmak isterdi biriyle... Ne oldu böyle, dün ne yaşandı. Bugün böyle oldu diye sorgular mı insan? Kaybetmekten korkmaz insan, korksa kaybetmezdi... Belki de sadece kazanmak layığı değildi ve bunu farketti insan. Uyuyabilseydi insan uyuması gerektiğinde, daha umutlu olurdu belki de yarınlar... Sahi noldu o yarınlara? Umut dolu sabahlara, yalan olmasaydı güzeldi aslında... Kayboldu insan gerçek ile rüya arasında, belki de hiç uyanmadık o uykudan. Belki de hiç yaşamadık dünü, ama bugün hep dün gibi, dün ne yaşadı insan, bugünden nefret eder oldu... Yarına olan inancını hiçe saydı... Uyumak istiyorum, uyanmak için değil unutmak için. Sahi unutur mu insan? Yoksa yalanlarla uyutulur mu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kifayetsiz Cümleler
Любовные романыNe kadar ifade etmeye çalışsak da hep kifayetsiz kalır cümleler. Ne kadar güzelde olsa yazdıklarımız hep hayal kalır, Sevmelerimizin yarım kaldığı gibi hayallerimizde yarım ve umutsuz kalır...
