Act 32: Refraction

136 5 0
                                    

Matapos ang ilang buwan, tila sariwa pa rin sa alaala ng mga Hironobu ang mga pangyayari. Pero, naisip nilang hindi magiging masaya ito kung makikita niyang malungkot ang kanyang mag-ina.

Pinagpatuloy nila ang kanilang buhay sa pangangalaga ni Mrs. Hironobu at tinaguyod niyang mag-isa ang dalawa sa abot ng kanyang makakaya.

Alam na niya ng mga panahong iyon na si Masahi ang panganay nito. Malugod siyang tinanggap ni Mrs. Hironobu na parang isang tunay na anak. Kahit hindi ito naging katanggap-tanggap kay Meiji nung una, kinalaunan ay nakasaundo rin niya ito.

Nataong napabisita ang tatlong magkakapatid sa libingan ng kanilang butihing ama. Napagdesisyunan nilang gawin ito buwan-buwan sa pagunita ng kanilang pinakamamahal na ama. Iyon ang eksaktong unang buwan ng kanyang pagkamatay.

May napansin si Masahi na isang kahina-hinalang ababeng naka-itim na umaaligi sa buong lugar. Pabalik-balik ito na tila ba nagmamanman sa kanila.

Nakaramdam ang tatlo hanggang sa kinompronta siya nito. Nagkahabulan ang dalawa sa malawak na sementeryong ito ng mahuli niya ito sa isang iskinita. Bumungad sa kanya si Maori.

“I’m here for father.”

“Is that so?”

“Inspect me if it is really necessary, but I came here with a clear conscience- and I don’t have anything to hide at all.”

“So, you knew all along.”

“Yes.”

“You tried to kill your own brother.”

“I have no choice but to follow the Spider’s orders- yet I left the moment I heard he was already dead.”

“How do you say so?”

“I removed their insignia embarked within my leg. Here, have a look yourself, it’s already gone.”

Malungkot na tinitigan ni Maori si Marauji na muntikan na niyang mapatay habang sila ay unang nagkita. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang niyakap siya ng dalawa’t nagsimula na itong lumuha.

“He may be a corrupt official of the government, but he’s the best father a daughter could ever wish for.”

Mula sa malayo, napansin nilang nilalapitan sila ng isang lalaking nakapirintas ang mahaba nitong buhok mula sa likuran- si #12.

Natimbrehan ni #12 na may mga kahina-hinalang mga taong umaaligid sa lugar at dali-dali silang umalis ng hindi man lang napapansin ng mga ito.

Vanilla MidnightTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon