“ ညီ…ခဏေလးေနပါအံုး…”
ပါတီပဲြကေနျပန္ဖို႔အျပင္ထြက္လာတဲ့ခြန္းစစ္ခန္တစ္
ေယာက္သူ႔အေနာက္ကေနလွမ္းကာေခၚလိုက္တဲ့
တစ္ေယာက္ေသာသူ၏အသံေၾကာင့္
“ က်ြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုမသိလို႔…ေျပာရမယ့္စကား
မ႐ိွဘူး…အဲ့အတြက္ခြင့္ျပဳပါအံုး…”
မုန္းမာန္ညိႇဳးလည္းသူ႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ကာသူ႔ကို
ေျပာၿပီးတာနဲ႔လွည့္ထြက္သြားတဲ့ထိုေကာင္ေလးကိုၾကည့္ကာ
“ ခြန္းေလးအသံနဲ႔ေတာ္ေတာ္တူပါလား…
မဟုတ္မွလဲြေရာဒီေကာင္ေလး…ငါ့ညီေလး
ခြန္းစစ္ခန္မ်ားလား…”
လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ကတည္းကသူေစခိုင္းခ်က္
ေၾကာင့္ကိုယ္ရံေတာ္ေတြနဲ႔အတူUSမွာသြားေရာက္ေနထိုင္ေနရတဲ့သူ႔ညီေလးခြန္းစစ္ခန္မ်ားလားလို႔အ
ထင္နဲ႔ထိုေကာင္ေလးကိုသူလွမ္းေခၚၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္းသူ႔ညီအသံနဲ႔တူေနျပန္ေတာ့
“ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး…ခြန္းေလးသာဆို…ငါ့ကိုအခုလိုေ႐ွာင္ထြက္သြားမွာမဟုတ္ဘူး…”
“ ခြန္းေလးဒီကိုျပန္လာရင္…ေသြးရဲငါ့ဆီ
အရင္အေၾကာင္းၾကားမွာပဲ…”
“ ဘာျဖစ္လို႔ငါ့စိတ္ထဲကေန…ဒီေကာင္ေလးကိုခြန္းေလးလို႔ထင္ေနမိတာလဲ…”
“ ဒီေန႔က်မွ…ခြန္းေလးကိုလြမ္းေနမိရပါလိမ့္…”
“ ဒီဆယ္ႏွစ္တာလံုးလံုး…ညီျဖစ္သူကိုလြမ္း
လ်က္နဲ႔…ဖုန္းမဆက္ရဲတဲ့ငါ့ဘဝ…”
“ ဟူး…”
ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္ကာ
“ လြမ္းတယ္ခြန္းေလးရယ္…”
ပါတီပဲြက်င္းပရာေနရာဆီေလ်ွာက္ကာသြားေနတဲ့
သူ႔ေနာက္ေက်ာကိုအကြယ္တစ္ေနရာကေန
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္မ်က္ရည္ေတြက်ရင္းၾကည့္
ေနတာကိုေတာ့သူသိ႐ိွလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
@@@@@@@@@@@@@@@@@
“ မင္းနာမည္…႐ိႈင္းခက္ဆစ္…”
“ ဟုတ္တယ္ဟုတ္…”
Dancerေတြနဲ႔ေဖ်ာ္ေျဖေနတဲ့စင္ျမင့္ထက္ကိုၾကည့္
ေနမိတဲ့႐ိႈင္းခက္ဆစ္တစ္ေယာက္သူ႔ေနာက္ေက်ာ
ကေနသူ႔ကိုေျပာလိုက္တဲ့စကားသံေၾကာင့္
