“ ဦးျမင့္စံ.....တရားဝင္လုပ္ငန္းေတြဗန္းျပၿပီး
...ႏိုင္ငံတကာဆီတရားမဝင္ပစၥည္းေတြပို႔ေနတဲ့....”
“ သတင္းသက္ေသေတြက်ြန္ေတာ္တို႔ဆီအကုန္
ေရာက္ေနၿပီမို႔လို႔...အဖမ္းခံပါ...”
“ ခင္ဗ်ားဘက္ကေ႐ွ႕ေနငွားရမ္းခြင့္႐ိွ
တယ္...”
႐ုတ္တရက္ သူ႔အိမ္ေတာ္ၿခံဝင္းအတြင္းကိုေရာက္လာ
ကာ သူ႔အား ဖမ္းဝရမ္းေထာင္ျပေနတဲ့ ရဲအရာ႐ိွႀကီး
နဲ႔ေနာက္ပါရဲသားအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္....
သူ႔ေမြးေန႔ပဲြလာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္မွန္သမ်ွရဲ႕
မ်က္လံုးအစံုက သူ႔ဆီသို႔သာစုၿပံဳေနၾကေပမယ့္....
ဦးျမင့္စံတစ္ေယာက္ နည္းနည္းေလးမ်ွအၿပံဳးမပ်က္ပဲ
“ ေကာင္းၿပီေလ....ခင္ဗ်ားတို႔သက္ေသဘယ္
ေလာက္ခိုင္လံုလဲသိရေအာင္....”
“ လိုက္ခဲ့ေပးရမွာေပါ့...”
“ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား....”
ခပ္ေအးေအးေလးသာ စကားဆိုေနတဲ့ဦးျမင့္စံ
ဆိုသူကေတာ့ အရာရာကိုတစ္ကြက္ေက်ာ္ႀကိဳတင္
စီစဥ္ထားတတ္သူမို႔.....
ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးမ်က္ႏွာထားနဲ႔သာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္အား
လက္ထိပ္ခတ္ေခၚေဆာင္သြားတဲ့ ရဲအရာ႐ိွေတြ
ေနာက္သို႔သာလိုက္ပါသြားေလသည္။
“ ဒယ္ဒီ....ဒယ္ဒီ...ဒယ္ဒီ....”
“ ဦးေလးရဲႀကီးတို႔ခဏေလးေစာင့္ပါအံုး…”
ထိုသို႔ေျပာရင္း ဖခင္ျဖစ္သူအနားအေျပးကေလးသြား
လိုက္တဲ့ ပန္ျမင့္မိုရ္.....
“ ဒယ္ဒီ....ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္....”
“ ဘာျဖစ္လို႔အဖမ္းခံရတာလဲ.....”
“ ဒယ္ဒီမွာဘာအျပစ္ေတြ႐ိွလို႔...အခုလိုအဖမ္းခံထိတာလဲ....”
“ ေျပာပါအံုးဒယ္ဒီရယ္....ေျပာပါအံုး...”
မ်က္ရည္ေတြရဲႊစိုကာ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုရင္းေမးေနတဲ့ သမီးျဖစ္သူေၾကာင့္..
“ ငါ့ေနာက္ေက်ာကိုဓားနဲ႔ထိုးတဲ့ဟာေတြ....”
“ မင္းတို႔ငါ့အေပၚလုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ေၾကာင့္....
ငါ့သမီးမ်က္ရည္က်ရတာ....”
“ အဲ့ဒီအတြက္....ငါျပန္ၿပီးကလဲ့စားေခ်ျပ
မယ္...”
“ ကေလးအေတြးပဲေတြးတတ္တဲ့ဟာေတြ....
အလြယ္တကူအဖမ္းခံတတ္တဲ့ထဲမွာပါသြားရင္...”
“ ငါ့ရာဇဝင္႐ိုင္းသြားမွာေပါ့...”
