“ အားးးး!!!…”
ေခါင္းတစ္ခုလံုးမူးေနာက္ရီေဝေနေသာ ခံစားခ်က္
ေၾကာင့္ ႐ိႈင္းခက္ဆစ္တစ္ေယာက္ မ်က္လံုးကို
အသာအယာဖြင့္ၾကည့္ကာ ေဘးဘီဝဲယာကိုၾကည့္
လိုက္ေတာ့
“ ဟင္…ဒီေနရာ…”
သူေရာက္ေနတဲ့ေနရာကို ၾကည့္ကာ အံ့ၾသသင့္ေန
တုန္း
“ Wow…”
“ အႏိုးျမန္လွခ်ည္လား သခင္ေလး…”
သူ႔ကို ရိသဲ့သဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ကာေျပာလာတဲ့
သူ႔လက္ကိုလိမ္ခ်ိဳးထားတဲ့ ထိုလူမိုက္ေခါင္းေဆာင္
ကို ခပ္မိုက္မိုက္အၾကည့္ေတြနဲ႔ ျပန္ၾကည့္လိုက္ကာ
“ အဟတ္…ငါမႏိုးေသးရင္…”
“ မင္းတို႔က ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ…”
သူ႔စကားအဆံုးမွာ
“ ဘာမွမလုပ္ပါဘူး…”
“ မင္းေလးကို ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲခဏထည့္ထား
႐ံုေလးပဲလုပ္မွာ…”
“ ဟား…ဟား…ဟား…”
ညစ္က်ယ္က်ယ္ရယ္သံနဲ႔ အတူ သူ႔အနားတစ္လွမ္း
ခ်င္းတိုးလာတဲ့ ထိုလူေၾကာင့္ တိုင္နဲ႔ပူးၿပီးေနာက္ျပန္
အခ်ည္ခံထားရတဲ့ သူ႔လက္မွႀကိဳးေတြကို ျပတ္သြား
ေအာင္လုပ္ေနမိေလေတာ့
“ က်ြတ္…က်ြတ္…က်ြတ္…”
“ အခုလိုက်ေတာ့…ဦးခက္မင္းအားကိုးရတဲ့
သားေခ်ာေလးက…”
“ က်ားေ႐ွ႕က ယုန္သူငယ္ေလးပါလား…”
ထိုလူမိုက္က ႐ိႈင္းခတ္ဆစ္ကို ႏိွမ္ကာေျပာရံုတင္မက
“ မင္းတို႔အားလံုး ကင္မရာအဆင္သင့္ျဖစ္ရင္
႐ိုက္မယ္…”
ထိုစကားသံဆံုးသည္ႏွင့္ အိုေကဆိုတဲ့အခ်က္ျပသံနဲ႔အတူ ႐ိႈင္းခက္ဆစ္၏ မ်က္ႏွာအနီးကိုတျဖည္းျဖည္း
ကပ္လာတဲ့ ထိုလူမိုက္ေကာင္၏မ်က္ႏွာကိုေ႐ွာင္
ဖယ္ေနတုန္းမွာ
“ ဒိုင္း…”
အေဝးမွပစ္လိုက္တဲ့ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ရဲ႕အဆံုးသတ္မွာေတာ့ အေပၚစီးကေနသူ႔မ်က္ႏွာကို
ပြတ္သပ္ကစားေနတဲ့ လူမိုက္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏
ဦးေခါင္းမွာ ေသြးမ်ားပန္းထြက္သြားသည္ႏွင့္
တၿပိဳင္နက္
