ေခတၱာအိမ္ေတာ္
“ ျမင့္စံ…မင္းလာမယ္ဆိုလို႔ငါညေနစာေတာင္မစားေသးပဲေစာင့္ေနတာ…”
“ မင္းပါတစ္ခါတည္းဝင္စားလိုက္ေလ…”
ဦးျမင့္စံလည္းသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူခက္မင္းရဲ႕အေျပာ
ေၾကာင့္
“ အင္းပါ…”
“ ငါလည္းမင္းလက္ရာကိုမစားရၾကာေနၿပီ
ဆိုေတာ့…”
“ တဝႀကီးဆဲြမွာေနာ္…”
သူ႔အားရယ္ရင္ေျပာလိုက္တဲ့ျမင့္စံစကားေၾကာင့္
ဦးခက္မင္းလည္းသူ႔သူငယ္ခ်င္းပခံုးကိုဖက္လိုက္ကာ
“ အေျပာနဲ႔လက္ေတြ႔ညီပါေစေနာ္…”
“ မင္းလာမယ္ဆိုလို႔…ငါ့မွာမင္းအႀကိဳက္ဟင္း
ေတြအမ်ားႀကီးခ်က္ထားရတာ…”
“ ေနာက္မွမစားႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီးေတာ့…
ထြက္ေျပးလို႔ကေတာ့…မင္းငါ့အေၾကာင္းသိမယ္…”
ဦးျမင့္စံလည္းသူ႔မ်က္ႏွာကိုလက္သီး႐ြယ္ရင္းေျပာေနတဲ့ခက္မင္းေၾကာင့္
“ ဟားးး…ဟားးး…မေျပးဘူး…”
“ မင္းရဲ႕သားေတာ္ေမာင္စားဖို႔မက်န္ေအာင္…
ငါစားပစ္အံုးမွာ…”
သူ႔စကားအဆံုးမွာ
“ ဟာာ!!!!…”
“ အန္ကယ္ေနာ္…”
“ သားစားမယ့္ဟာလာမလုနဲ႔…”
“ စိတ္ဆိုးလိုက္မွာ…”
အိမ္ေပၚထပ္ကေနဆင္းလာရင္းသူ႔အားမ်က္ႏွာစူ
ပုတ္ကာေျပာလာတဲ့႐ိႈင္းေလးေၾကာင့္
“ သေမာ္တက္ေလးကလဲ…”
“ သူစိမ္းဆန္လိုက္တာ…”
“ ေဖေဖလို႔ေခၚေလ…”
“ သဘက္ခါပဲေဆြမ်ိဳးေတာ္ရေတာ့မွာကို…”
႐ိႈင္းခက္ဆစ္တစ္ေယာက္သူ႔ကိုေျပာလာတဲ့ဦးျမင့္စံ
ရဲ႕စကားေၾကာင့္စိတ္ညစ္သြားရကာ
“ ေဖေဖ… သားထမင္းစားခန္းထဲအရင္သြားႏွင့္မယ္…”
ဦးခက္မင္းလည္းသူ႔ကိုေျပာၿပီးေတာ့ထမင္းစားခန္း
ဘက္ေလ်ွာက္ဝင္သြားတဲ့သားေလး႐ိႈင္းကိုၾကည့္ကာ
“ အေဖ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါသားေလး…”
“ အခုခ်ိန္မွာသားစိတ္ဆင္းရဲရေပမယ့္…”
“ အဲ့ေန႔ေရာက္ရင္သားေပ်ာ္ရမွာပါ…”
