"Çiçeğe güzelliğini veren köküdür, katilim. O Sevdiğin renkleri, kökünden alı onlar. Ama bir çiçeği severken kökü aklımıza bile gelmez. Ve hiç kimse çiçeklerin köklerini sevmez. Aşkta da bu böyle... Sadece yapraklarımda kalmamalıydın, kklerime de inmeliydin, onları da sevmeliydin. Çirkin olsalar bile beni ben yapan onlardı çünkü... Keşke yapraklarımı öperken, köklerimi de sulasaydın; böyle sararıp solmazdım."
***
"Hep böyle oluyor sonunda; 'Onun' için çizdiğin yolda kendin yaya kalıyorsun. Kazandıkların kaybettiklerine değmiyor."
***
"Var olan gerçek şu ki; ben gittim, sen kaldın. Biraz aşkta, biraz geride... En çok da bennde. İzlerin var hep. Giderken geriye bakılmaz. Geriye bakılmışsa o gitmek olmaz. Unutmaya kalkan bir trendir gitmek. Ve çok çok uzaklara gitmelidir giden; yakınındayken uzak kalmak daha hüzünlüdür zaten."
***
"Yine de adını anmadan özlüyorum seni katilim. Beni sırtımdan bıçaklamış olsan da... Bu kan hep akacak, durmayacak, duramaz. Çünkü yarası sırtında olan, kendi yarasını saramaz."
***
" 'Bir gün hayat ikiye ayırırsa bizi, dilerim benden kopan sen, kalan benden daha mutlu olursun.' diye başlar hikaye. Ve hayat kaybettiklerimizi de ikiye katlar birden bire. Bitmezler biter, gitmezler de gider."
***
" 'Seviyorum,' diye başlayıp, 'Gidiyorum,' diye biten bir cümleydi bizim hikayemiz. Hep yan yanaydık aslında ama aramızda uçurumlar büyüttüğümüzün farkına varamıyorduk bir türlü. Bu yüzden biz seninle hep iki kişi olduk ama asla bir çift olamadık."
***
"Elimde avcumda yoktu, ben de kalbimden verdim."
***
Bence bugünler, yılın en güzel günleri. Mandalinalar çıkmış, ancak hava hala temmuzu aratmayacak şekilde sıcak. İşte ben de dedim ki, böyle güzel bir haftada ben de kitabımı okuyayım. Ve mutluluk dolu zamanlarımda okumak için "Kıyısızlar" kitabını seçen aklımı öpeyim yani. Çok net. Alıntılardan ne demek istediğimi anlamışsınız.
Güneşli günlerim okurken, yavaş yavaş kasvetlenmeye başladı...sonra güneşim bir bulut ardına saklandı...ve yağmur indirdi sanki üzerime. Bunu kesinlikle kötü olarak söylemiyorum, çünkü kitap son derece güzeldi. Ayrıca kaybettiklerimizi ve betimleyemediklerimizi anlatan bir yazar olarak, Kahraman Tazeoğlu'nu diğer yazarlardan çok ayrı bir yerde tutuyorum. Onun kitaplarını okuyan kim olursa olsun, noktasında ya da virgülünde, ya da belki tüm cümlelerinde kendisini bulabiliyor. Okuduğum her kitabında daha çok bağlanıyorum. Aforizmaları tek kelimeyle harika.
Ne diyeyim ki daha? Bence çok bile konuştum. Okuyun, okuyun, okuyun.
-kedipijamalikiz
