Never Enough
🌸Angela
"Yey!!!! Yeheyyyy!"
Tumingin sila Jessica sa akin na parang nasisiraan na ko.
"Okay ka lang bunso. Gusto mo dala ka namin sa Hospital?" Sabi ni Jess
"Malala na kasi yan eh" sabi ng pagbabasa na Mercedelle.
Nasa room kami at Morning is Beautiful Life!
Malala kasi ang pagka isip bata ko sa kanila. Syempre mas apektado sila Jessica.
Dito ko lang sa room na ilalabas ang happy go lucky ko.
"Nagsabaykamimagsambanaggalakamiyyyyy"
"Primo, Tawagan mo na yong ambulance. Kailangan na"
JESSICA!
Nag stump ako ng feet. Pero bigla akong nadulas
"Wwooohhh, hold your horses" tawang sabi ng sumalo sa akin...
Wait....
Yong boses na yon...
Hindi ako nagkakamali...
"Good morning, Angela"
Edison
Umayos ako at humarap ako sa kanya.
"A-anong ginagawa mo dito, klase kayo ah" sabi ko sa kanya naka crossed arms.
"Well, bawal bang bumati isa pa, dyan lang sa kabila ang classroom namin"
Ah okay. Bakit nakalimutan ko.
"May tama ka, Good morning din"
At bumalik sa pagkakaupo.
"Yon lang wala pinunta mo don ka na sa jowa mo. Baka isipin kung ano isipin non..."
Kahapon kasi nakita kaming mag kasama non. Pano ko nalaman.
Syempre. Nag picture kaming dalawa non. Then a little zoom in at kasama na sya.
Yup. Nag stalk lang sya.
Pero alam ko.
Kung nakakamatay ang tingin ilang beses na rin akong pinag sasak nong babaitang yon.
"It's okay, nag usap na rin kami tungkol dyan. Sa tingin ko padating na si Ma'am, sige babalik na ko."
Alam kung bitin ako...
Hindi ko na sya kasama...
Di na tayo Happy
"Angela, okay ka lang?" Wala namang hard feelings.
Wow
"Oo naman!" tumingin sa ako sa kanya na hindi-ba-obvious
Tinuuon ko na lang ang pansin ko aa Lesson.
Ang totoo nyan tinatamad pa ko. Siguro dahil sa pagod.
Ilang oras rin at tapos. Hindi pala ako nag recess. Okay lang. Give chance to others.
"Class dismiss"
Uwian na, di na masaya...
Naloloka na naman ako. Maka uwi na nga. Palabas na sana ako ng may humigit ng braso ko. Tapos maramdaman kong may tumulak sa akin. Na ikinahulog ko don sa humigit sa akin. Bakit ba? Tarantado to kong sino man to. Tumingin ako at si...
"Hi, mukhang greetings na natin to ah"
Edison
Tumayo na ko na sinabayan ng tayo. Ako rin na nanawa na sa formal greetings siguro samin lang ang may originality.
"Oo nga eh., May sasabihin ka ba sa akin. Uuwi na kasi ako at marami pa akong gagawin"
Sa totoo lang may trabaho pa ko.
"Just a minute will do Pls." Kaya tumungo ako. Hinila niya ako don sa may walang gaanong tao.
"Hindi na tayo gaanong nagusap simula kanina kaya kung pwedeng makuha ang Facebook account mo?"
Ah, tapos nilabas niya ang phone niya tska binigay sa akin. Nilagay ko sa account at friend request. Nang natapos ko. Tska niya nilagay sa phone book niya. Ah. Yong number ko. Kaya ayon. Tapos.
"Ah nga pala bakit kailangan mo pa yan eh mag kaibigan lang tayo wait, schoolmates. Yong alam na natin ang pangalan at itsura okay na eh"
Ngumiti siya ng malapad.
"Knowing only your name but not yourself is Never Enough"
Kainis ka. Namula pa ako. Kyaahhhh...
Shet na yan...
"Okay na, baka magtaka na sila kong bakit ako matagal" hindi ko pinahalata na mamatay na ko sa kilig.
Tumingin siya sa akin. At tumungo "Salamat, Sasusunod na mag kasama tayo, iba naman haha"
Nag lakad na sya pa alis.
Conscious - malamang , alangan lumipad yan
Tsk. Pilosopo.
Maka alis na rin...
"Never Enough huh, do you mean your love for her is Never Enough?'
BINABASA MO ANG
A Bitter Sweet Love
Ficção Adolescente"woaahhh, sorry" "okay ka lang" napatingin ako sa kanya. biglang tumaas ang dugo ko. Nasa taas ako niya. As in nasa ibabaw niya. "Wow" "Nice One" "Galing ng huli" "Masarap ba?" Natapilok kasi ako, ng papunta na ko ng room. Tumayo na ko at tumayo na...
