Naamloos

Naamloos XXXI

Hoeben was op de hoogte gebracht. Marion had hen de details tot in zoverre ze zelf wist verteld en ze had een kopie van Romeo's vooronderzoek meegegeven voordat ze bijna een uur later in de auto zaten op weg naar Hoeve Lichtenberg. Een kort belletje naar Romeo had hen nog geen verder uitsluitsel gegeven over of ze al toestemming hadden gekregen van Staatsbosbeheer om met gemotoriseerde voertuigen het terrein te betreden. Eva loodste Wolfs als een ras echte Maastrichtse naar buitenhuis Slavante toe in tegenstelling tot de rest van het korps, werkend aan deze zaak. De meeste van hen hadden, net zoals Romeo, de auto's boven bij de kerk op de Ursulinenweg geparkeerd.

"Het gaat er niet om hoe je ergens het snelste komt met de auto. Het gaat om de uiteindelijke tijd die je kwijt bent om op je eindbestemming te komen. Daarnaast staat onze auto dadelijk in de schaduw bij een kroegje en mag de rest dat takken eind lopen in de zon omdat de auto zo dichterbij het bureau staat." Eva zonk verder weg in de bijrijdersstoel. "Dadelijk na afloop wat te drinken pakken? Pilsje voor jou? "

"Je weet dat ik daar geen nee tegen zeg, Eva."

"Mooi," antwoordde ze. "Ik trakteer."

---

Nog geen tien minuten nadat het duo de auto had verlaten, kwamen ze aan bij Hoeve Lichtenberg. Romeo loodste hen naar binnen, de welkome koelte in. "Bij sommige honden is het erger dan het lijkt." merkte hij op toen Eva als laatste over de drempel stapte. "Helaas geldt dat niet voor ze allemaal."

Wolfs liep langs de benches, terwijl Eva de ruimte in zich opnam. Ze had niet zoveel met dieren. Paarden waren haar te groot en lomp. Wolfs kon daar op een of andere manier met zijn pet niet bij; ze kreeg het nog regelmatig te horen hoe ver ze van het dier vandaan was gebleven toen hij een paard van een voorbijganger had gevorderd tijdens een achtervolging.

Honden waren oké om naar te kijken op een afstand. Ondanks dat ze zich niet genegen voelde tot dieren, voelde ze voor deze dieren. Zij hadden immers niet gevraagd om deze situatie. Ze hebben echter alleen gedaan wat hun baasjes hen opdroegen.

"Wat zijn ze van plan?" vroeg ze toen Wolfs een rondje door het geheel had gelopen en had gepraat met de collega's van de L.I.D. en de dierenarts.

"Ze zijn nog in overleg of ze de dieren bestuursrechtelijk of strafrechtelijk in beslag gaan nemen. De eigenaar is zo niet bekend, dus er kan op dit moment geen afstand worden gedaan van de dieren, maar één ding is zeker. Ze moeten hier weg. Sommige zijn er niet goed aan toe. Een bevel tot een tijdelijke inbeslagname wordt geregeld." Eva zuchtte.

"En wat doen wij dan hier?" Wolfs haalde zijn schouders op.

"Romeo ophalen?" antwoordde hij droog. "Gevolgd door een frisse verkoeling op het terras." Eva trok een gezicht. "Geef toe, Eef, je kon een onderbreking van de Horst zaak gebruiken." Ze knikte enkel als antwoord. "Daarnaast hebben we nu een beter beeld van de situatie, nu we in deze oogjes hebben gekeken als we op zoek gaan naar de eigenaren. Voel je niet de behoefte om dichterbij te gaan kijken?"

"Ik sta hier goed. Iemand moet het overzicht houden." Wolfs porde in haar zij.

"Hondjes zijn ook niet je favoriete dieren?" Ze stak enkel haar tong uit. Wolfs liep nogmaals naar de kooien toe en raakte in discussie met de opsporingsambtenaar van de Dierenbescherming. Na enkele minuten kwam hij terug, met zijn handen op zijn rug. "Zin om wat te doen?"

"Ja, graag!" Wolfs' gezicht bleef neutraal. "Wat is er? Is het vreemd dat ik iets wil doen na bijna de hele dag binnen op het bureau te hebben gezeten? Als ik hier nog lang moet blijven, ga ik vanavond toch echt even een lang stuk hardlopen."

"Ik heb wel een klusje voor je." De spieren in zijn onderkaak spande zich aan; een poging tot het behouden van zijn poker face.

"En dat is?" Toen ze een viertal lijnen echter zijn rug vandaan zag komen, had ze spijt van dat ze 'ja' had gezegd.

"Er komt vervoer voor de honden over een kwartier aan bij Slavante. Of we een aantal van de dieren mee wilden nemen aangezien wij zo slim waren om onze auto zo dichtbij te parkeren." Een gemene glimlach verscheen op zijn gezicht. Eva griste twee van de riemen uit zijn hand.

"Goed, zeg maar welke. Je moet niet laten denken dat ik me laat kennen, mannetje. Paarden zijn misschien dan een ander verhaal, maar een tweetal honden kan ik echt wel aan." Ze liep parmantig naar de dierenarts toe, voor de rustigste dieren die mee naar beneden mochten lopen.

---

Ze waren nog niet eens honderd meter van de hoeve verwijderd en Eva werd al horendol van de honden. Wolfs liep met twee rustige kruisingen van pitbull en herder, die zo nu en dan ergens snuffelden. Als het aan de twee wat kleinere boxers lag die Eva uiteindelijk na veel dubben had uitgekozen, zou ze op z'n minst al drie keer door midden gescheurd zijn. Waar de ene links van het pad wilde lopen, liep de andere aan de rechterkant, met Eva als trekpop er tussen in.

"Lukt het?" vroeg Wolfs, terwijl hij zijn zonnebril even optilde om het tafereel goed in zich op te nemen. Hij wist dat ze niet van dieren hield; beter gezegd, dat ze van paarden de grootste angst had. Honden waren gewoon niet haar ding.

"Ik dacht dat die beesten rustig waren. Ze sliepen net?"

"Ze zijn blij dat ze zonlicht zien. Als je die benches beter had bekeken, kon je wel zien dat ze daar al minstens een paar dagen in hadden gezeten zonder dat iemand maar er aan dacht om ze even te laten lopen opdat ze hun behoefte konden doen." Eva trok een gezicht. Het was wel aan de honden te zien en te ruiken. "Daarnaast voelen ze dat je bang voor ze bent."

"Ik ben niet bang voor ze!" De honden kruisten elkaar voor Eva en liepen nu beide aan de andere kant van waar ze eerst liepen. Ze zuchtte. "Ik mag ze zeker niet loslaten?"

"Nope, ze zijn wandelend bewijs." Fluitend liep Wolfs de trap af richting Slavante, een grote glimlach op zijn gezicht.

Weet iemand of er een fanfic is die door gaat op het einde van de aflevering 11x08 Donor? Dat einde, dat smeekt toch om net iets aan vast geplakt te worden qua verhaallijn.