အေယာင္ေဆာင္မိဖုရား(completed)

Part-6

'ခ်စ္သင့္တာေပါ့ အရွင္…နွလံုးသားေစညႊန္းရာကိုသာ ဦးတည္ျပီး ေလ်ႇာက္လွမ္းလိုက္ပါ…လမ္းအဆံုးနဎမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေသခ်ာေပါက္ေတြ႔ရမွာေပါ့…'

စစ္သူျကီးက စကားေျပာရင္း မင္းျကီးရဲ႕ နွလံုးသားရွိရာ ဝဲရင္ဘတ္ကို လက္ညိုွဳးေလးနဲ႕ ေထာက္လိုက္၏။

ထို႔ေနာက္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးေပၚေအာင္ နွစ္ျခိဳက္စြာ ျပံဳးလိုက္သည္။

မင္းျကီးက ျပန္ျပီးရီလိုက္ေတာ့ သြားတက္ကေလးပင္ ေပၚလာ၏။

'စစ္သူျကီးjeonရဲ႕ေခါင္းမွာဘာလို႔ ဒဏ္ရာရေနတာလဲ အကိုေတာ္'

အသံျကားရာဘက္ကို သူတို႔နွစ္ေယာက္ လွမ္းျကည့္လိုက္ေတာ့ မင္းျကီးကို နွုတ္ခမ္းဆူ၊မ်က္ေမွာင္ျကဳတ္ကာ လွမ္းျကည့္ေနတဲ့ နွမေတာ္ Park Nammi ကိုျမင္ေတာ့
သူတို႔နွစ္ေယာက္လံုး သရဲ ျမင္သည့္နွယ္ လန္႔ျဖန္႕သြားျကသည္။

'ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္လန္႔သြားတာလဲ နွမေတာ္က တေစၦနဲ႔တူေနလို႔လား'

ထိုသို႔ေျပာရင္းကပင္ ဆူထားသည့္ နွုတ္ခမ္းကို ပို၍ပင္ နွစ္ဆဆူ လိုက္သည္။

'ဘာ…ဘာမွ မဟုတ္ဘူး…စစ္သူျကီးJeon လူဆိုးဖမ္းရင္း ဒဏ္ရာရတာ'

မင္းျကီးရဲ႕ စကားကို ျကားေတာ့ Park Nammi က

'ဒါ အကိုေတာ္ရဲ႕ ပေရာဂ မကင္းဘူး'

ထိုသို႔ေျပာကာ သူမရဲ႕ အားေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႕မင္းျကီးရဲ႕ပခံုးကို ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ထုလိုက္၏။

'ဟ…ဘာလို႔လဲဟ…အကိုေတာ္ လုပ္တာမွမဟုတ္ဘဲ'

'ဟုတ္…ဟုတ္ပါတယ္ မင္းသမီး က်ြန္ေတာ္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျဖစ္တာပါ'

မင္းျကီးရဲ႕ စကားကို စစ္သူျကီး Jeon က ေထာက္ခံလိုက္ေသာ္လည္း…

'အကိုေတာ္က စစ္သူျကီး Jeon ကို လူဆိုးဖမ္းဖို႔ခိုင္းတာေလ…အဲ့တာေျကာင့္ စစ္သူႀကီးက အနာတရ ျဖစ္ရတာေပါ့ အီးဟီး…မုန္းတယ္…အကိုေတာ့္ကိုမုန္းတယ္'

Nammi ေလးက ေျပာရင္းဆိုရင္း အသံျပဲျကီးနဲ႕ ေအာ္ငိုေတာ့သည္။

'ဟို…ဟို မင္းသမီး Park က်ြန္ေတာ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး နာလည္းမနာေတာ့ပါဘူး ဒီေလာက္က အေသးအမႊားေလးပါ'