Fichu, Police! _JiKook_

🌉-25-🌉

"Jimin, Kook yine arıyor."

Omuz silkip okuduğum kitaba geri döndüm. Biz kavga edeli iki gün oluyordu ve iki günde zibilyon kere aramıştı. Hiçbirini açmıyordum, eğer onunla konuşursam kalbini kırardım çünkü.

"Chim, izin ver en azından ben konuşayım."

"Kudursun köpek, bana ne."

"Endişelenip buraya gelsin mi istiyorsun? Sürpriz yapıp gönlünü alırım diye düşünür ve buraya gelince her bir haltı öğrenir. Sonra hangimiz onu durdurabilir ki?"

"Buraya gelmez o. Hem ben kızgınken bana yaklaşmaması gerektiğini biliyor. Yani gelmez."

Aradan bir-iki dakika geçtikten sonra odanın kapısı çat diye açılmıştı. Ulan Hoseok...

"Şu kapıyı yavaş aç be ayı!"

Ama kitabı indirdiğimde göz göze geldiğim kişi, ne yazıkki Hoseok değildi.

Jungkook

Yüzümü sıvazlayıp evin kapısına baktım bir süre. Çalıp çalmamak arasındaydım. Bugün Jimin'in izin günüydü, yani evde olmalıydı. Ama ses seda yoktu. Tek dileğim o Jungwoo piçi ile dolaşmıyor olmasıydı. Yoksa cidden bu sefer elimden kaza çıkardı.

Derin bir nefes alıp kapıyı çaldım. Ancak açan olmadı. Biraz daha bekleyip çaldım ama yine ses veren yoktu. Dışardaydı kesin. Ulan Jungwoo! Leşçi herif!

Hemen elimi telefonuma atıp Jimin'i aradım ama beni açmıyordu. En sonunda Jungwoo'yu aramaya karar verdim. Üçüncü çalışta açmıştı.

"Alo-"

"Jimin nerede?"

"Jungkook?"

"Sana Jimin'i sordum. Nerede o? Yanında mı?"

"Sen... Döndün mü?"

"Evet döndüm ve sevgilimin nerede olduğunu hemen-"

"Siktir!"

Aniden telefon yüzüme kapanmıştı. Kaşlarımı çattım, bu işte bir iş vardı. Sevgilime yine aldattı damgası vurmak istiyordum ama şuan tüm oklar bunu gösteriyordu. Jungwoo'ya gidecektim, bakalım minik Jimin oradan çıkacak mı?

*

Kapıyı alacaklı gibi çalmama rağmen kimse açmıyordu.

"JIMIN! JUNGWOO! AÇIN ŞUNU!"

Çok sinirliydim. Gerçekten o ikisi arasında bir şey varsa, ne yapardım bilmiyorum.

"Oğlum neden alacaklı gibi çalıyorsun? Kimsin bakayım sen?"

Arkamı döndüğümde yaşlı bir amca ile karşılaştım. Karşı evin camında da yaşlı bir kadın bize bakıyordu. Rahatsız olmuşlardı sanırım.

"Jungwoo'ya bakmıştım ama yok sanırsam?"

"Yok o evladım hastanede. Hem nesisin sen onun?"

Polis rozetimi çıkarıp ona gösterdim.

"Ne hastanesi bu?"

"Aaa sende mi polissin? Bizim Jungwoo ile aynı yerde mi çalışıyorsun evladım?"

"Amcacım odaklan. Ne hastanesi bu?"

"Eh biri bıçaklandı burada geçenlerde."

Bıçak, ne...

"K-kim, Jungwoo mu?"

"Haa yok yok. Minyon tipli şirin bir arkadaşı kalıyordu burada. Geçen aylarda kaç tane kişiyi tutukladılar burada ben sayamadım."

Minyon tipli... Şirin...

"Kızıl saçlı, kısa boylu, kalın dudaklı?"

"Ah evet o! Sen tanıyor musun onu?"

Göz yaşlarım akmaya başladığında elim ayağım titriyordu. Benim miniğimi... Kim, neden?

"Aaaa, ağlıyor bu! Ağlama evladım."

"Hangi hastane bilginiz var mı?"

"Valla evden çıkartırlarken ben gördüm, her yeri kandı zavallının. En yakın hastaneye götürmüşlerdir. Ana caddeye çıkınca tabeladan bulursun zaten."

"Teşekkürler efendim."

Arabaya nasıl yürüdüğümü bilmiyordum. Canımın bir parçası az kalsın ölüyordu ve ben onu ne ile suçluyordum...

"Sen o çocuğun nesi oluyorsun memur bey?"

"... Sevgilim oluyor efendim."

Ardından arabaya binip son sürat hastaneye sürdüm.

Jimin

"Kook?"

İkimizde dona kalmıştık. Ağlamaktan kızaran gözleri ile bana öyle bir bakıyordu ki. Sanki canından can gitmiş gibiydi.

"Jimin..."

Titrek sesiyle yanıma gelip oturdu yatağın köşesine. Mingyu yavaşça ayaklanıp çıkmıştı buradan. Odada yalnızca ikimiz kalmıştık.

"Sevgilim, bir tanem... Kim yaptı bunu sana? Ne oldu Jimin?"

Bende ağlamaya başladığımda omuz silktim. Kitabı kapatıp komidine koydum yavaşça.

"Umurunda mı? Seni aldatan bir sürtük için değmez biliyorsun."

"Sikeyim Jimin özür dilerim. Çok özür dilerim sevgilim. Yalvarırım bağışla beni."

"Olayları bilmiyor olsan bile bana bu kadar çok güveniyor olman kalbimi kırdı."

"Biliyorum, telafi edeceğim. Sana söz veriyorum. Bana neler olduğunu anlat, lütfen..."

Çaresizce kulağıma fısıldadıktan sonra yanağıma minicik bir öpücük kondurmuştu. Ama bende çaresizdim. Ona anlatacağım çok şey vardı.