The Girl In Red

Chapter 12

CHAPTER 12: SILENT MURDERS

Weeks went by and by. Our first monthly exam was finished. And since the hallway incident, naging malayo na sakin si Stacey. Nagpapansinan kami but it was just hi and how are you.

I feel like something happened in that hallway. I am just wondering what it is. Many of my questions are unanswered.

Nagtutulungan din kami ni Kristoff sa investigation at so far, wala pa din. Walang nangyayaring murder or crimes. Bur still, thankful ako doon dahil walang nasasaktan at namamatay.

I feel like the killer was silent. I did not recieved any threats. At katulad nga ng sinabi ko kanina, walang krimen na nangyayari. Maganda na din na hindi na siya magparamdam but justice is needed though.

Also, I did not won for the title at alam niyo na kung sino ang nanalo. Masaya ako para kay Stacey dahil sabi nga niya, no hard feelings. Kahit may criticism na nangyayari, di ko nalang pinapansin 'yon.

It's Monday today and everything is normal. Ganun padin ang sistema dito. Madami pa ring nagbabantay na pulis at lagi na ding may flag ceremony. Maaga na din ako pumapasok. I learned my lesson for being late.

Lalakad na sana ako papasok ng elevator nang hilain ako ng isang babae.

"Kami muna ang mauuna, take the stairs." sabi ng babaeng ito kasama ang kanyang mga alagad at tumawa.

Wala na rin akong nagawa dahil sumara na ang elevator. So, I'll just take the stairs.

Sanay na din ako sa mga ganitong eksena. Simula nung manalo si Stacey ay ganito na ang trato sa akin ng mga babae. Yung iba mabait sa akin pero yung iba, kala mo sila pa yung mamatay tao eh.

Naabot ko na din ang room namin ng hinihingal. Ayun, tila patayin na ako sa tingin ng mga babae dito. Hinahanap ng mata ko si Stacey but wala akong makita kahit anino niya.

I just focused myself on lessons and discussions. Unti unti na rin kasing nawawala ang pag-iisip ko sa killer.

Classes went great at lunch na namin ngayon. As usual, I am alone. Di rin pumasok si Stacey ngayon. Nalulungkot pa rin ako sa pagkakaibigan namin dahil unti unti na itong nawawasak. I don't know why but I am finding why.

Nawalan na ako ng gana kaya tumayo na ako sa table ko at naglakad na ako palabas ng cafeteria. Nang palabas ako ay nabangga ko bigla si Timothy. He was sweating like hell.

"S-Sorry, Chelsea." he apologized and laughed awkwardly. Agad naman itong naglakad palayo.

I knew Timothy as quiet and peaceful. Weird din minsan siya pero I didn't expect him to be like that.

Umakyat naman ako sa room namin. Wala naman tao doon to be sure kaya magmumuni muni na lang muna ako doon. Papasok na sana ako when I smelled something weird.

Smells like rotting.

Hinanap ko ang amoy na iyon na parang aso. Kahit nanabahuan ako ay tinuloy ko and I stopped infront of the janitor's closet.

It is just beside our room kaya naamoy ko kaagad. Kinabahan ako bigla at bubuksan ko na sana ng biglang magring ang bell which means class time na. Hinayaan ko na lang iyon at pumasok na sa room namin.

Unti unting binalewala ng utak ko ang amoy na iyon dahil iniisip ko na baka daga lang yon. Nakinig na lamang ako sa turo ng teacher namin.

"Do you smell that?" rinig kong tanong ng vice president namin na si Bianca. Napatingin naman ako sa direksyon nila at tila nababahuan sila.

"Kaya nga! Ambaho!" napalakas ang boses ng kasama niyang si Antonette kaya naman lahat ng atensyon ng kaklase ko at si maam ay nasa kanya.

"What is the matter, Antonette?" tanong ni Maam at bigla namang napatakip ng bibig si Maam.

"Baho naman! Amoy nabubulok na basura." sabi ng iba naming kaklase. Lumabas naman si Maam para hanapin ang amoy na iyon. At halos ang buong klase ay nakatakip ang ilong. Ako din naamoy ko pero dahil nasa bandang hulihan ako, hindi ganun kabaho.

"Siguro si Chelsea 'yon. Basura kasi ugali eh." mataray na saad bigla ng babaeng kaharap ko. Tumawa naman ang ibang babae and I just secretly raised my left eyebrow.

Bigla naman kaming nakarinig ng sigaw. Sigaw ni Maam. Halos lahat kami ay napatayo at lumabas ng room.

" AH! " rinig kong sigaw ulit ni Maam at napaupo siya sa sahig. Bigla naman siyang may tinuro and lahat kami ay tumingin sa itinuturo niya.

Halos masuka naman ako sa nakita ko. Oh god! It was Kieth. His eyes and lips were sewn and written on his chest was a note.

I was never silent.

-----------------------------------------------------

"Hey, you listening?" nabalik ako sa wisyo ng magsalita si Kristoff.

"Ah, yes." I just simply said.

"Magpahinga ka kaya muna." paalala niya sakin.

"Di na. Okay lang ako." nasabi ko na lang kahit to be honest, wala akong gana.

"Nakikita ko na mukhang wala kang gana. Hindi ba?" he said. How could I forget na mind reader siya?

"Dahil ba iyon kanina?" tanong nito at umupo sa swivel chair niya.

"Half of it, yes." sabi ko at ngumisi lang ang mokong.

"Do not worry too much on that." Paano akong hindi mag-aalala sa nangyari kanina kay Kieth. Kieth is kinda playboy but he doesn't that. Nasayang pangarap niya dahil sa hayop na pumatay sakanya.

That is when the Code and Ciphers came into my head.

"And wait, I want to show you something. Important." sabi ko at inilabas ko ang book na iyon sa kanya.

"Wait, this is code and ciphers for code and text converting." he said to himself while examining the book.

"Yeah, I think the killer used it to translate his or her message to a code and place it on Mia's neck." I explained and he opened the book to its bookmark.

"This time, you are right." he said and dropped the book on a ziplock bag.

"Bakit ba ziniziplock mo ang mga ebidensya kahit nahawakan mo na?" I asked. My father told me that when... Anyways, sabi daw nilalagay sa ziplock ang ebidensya para hindi daw ma- tampered.

"Nahawakan mo na din diba?" tanong niya habang sineseal ang bag. Nagmukha akong baliw at napatingin sa kamay ko. Oo nga, nahawakan ko na pala 'yan.

"So, dahil nahawakan mo ang isang ebidensya, it is marked as tampered. At tsaka, hindi naman ito ganun kaimportante." nasabi nalang nito at naupo ulit.

Many questions are still unanswered. Many of them are waiting to be answered. I just need to find something that can reveal the face behind that mask.