The Girl In Red

Chapter 17

CHAPTER 17: TRANSFEREES

Hours turned to days and days turned into a week. Isang linggo na ang nakakalipas nung nangyari ang insidente sa auditorium. Hanggang ngayon ang mga estudyante ay nababalot parin ng takot at pag-aalala.

Schools went normal. Wala ulit nangyayaring kaguluhan. Kumbaga, everything was peaceful and silent.

But Chelsea, herself, shouldn't fall for this. Nangyari na ito noon na akala niya ay tahimik ngunit nangyari parin ang kinatakutan niya... nila.

At hanggang ngayon, hindi pa rin sila nagkakausap ni Stacey. She really feels na mayroong mali at ang kailangan niyang gawin ay hanapin ang maling iyon.

The bell rang and every student in their section were quiet. Walang gustong bumasag sa katahimikan. Kasabay naman nito ay pumasok ang kanilang guro.

Walang gana namang bumati ang mga estudyante na tila sila ay pagod at inaantok. Di na ito pinansin ng guro dahil alam na nito ang nasaksihan nila.

"So class, we would do a quick lesson for today but first I have an announcement." panimulang sabi ng guro.

"My announcement is about your new clasmmates. Our dean said na dapat 16-20 ang bilang ng mga estudyante sa bawat seksyon but since... you know. Kaya yung mga na-declined nung enrollment ay naenrolled na. " sabi ng guro at tila medyo nabubuhayan ang iba. Hindi sa saya, ngunit sa pangamba.

"They willl co-- Oh! Here they are!" sabi ng guro at tumingin lahat ss labas. Pumasok naman ang dalawang estudyanteng babae sa kanilang room.

Ang isa ay nakasalamin at mulhang inosente. May kaliitan din ito. Ang isa naman ay nakalipstik na black, ang buhok ay maikli at magulo at tsaka yung posture niya, mukhang masiga.

"Let's welcome them!" maligayang saad ng guro at gumilid upang hayaang magpakilala ang dalawa.

"Hello and I am As--" napatigil sa pagsasalita ang babaeng nakasalamin dahil hinila siya ng isa pa niyang kasamang babae.

"Ako muna." mataray na saad nito at wala na siyang nagawa kundi hayaan ito.

"Hello and I am Celine Hermosa. I hope I will fit in this class." she said and smiled... fakely. Agad naman ito naglakad papunta sa bakanteng upuan na nasa likod. Sinundan nila ito ng paningin at kinindatan lang ang mga ito ni Celine.

They were speechless on Celine's attitude. Pero nabawi ito nang magpakilala ang naiwang estudyante sa harap.

"S-So... Hello and I am Astrid Hermoine H. Hilario. Or in acronym. A.H.H.H." Natawa ang iba sa kanya kabilang sina Bianca. Umupo naman ito sa bakanteng upuan sa tabi ni Chelsea.

She smiled on her. But when Chelsea looks on her face, Chelsea feels very awkward. Like, something is weird.

"Hello po! Ano po name niyo?" tanong ni Astrid kay Chelsea.

"Chelsea. Chelsea Hernandez. Nice to meet you." masayang saad ni Chelsea at nagkamayan ang dalawa.

"Ang ganda niyo po at ang bait! Sana po maging friends tayo." nakangiting saad ni Astrid. Ningitian naman siya ni Chelsea.

"Of course naman." pagsang-ayon ni Chelsea dito.

Natapos ang klase ng mapayapa at walang gulo. At nang nakalabas si Chelsea ng gate ay sinundo siya ni Kristoff para ulit sa kanilang imbestigasyon.

"So ano na ang balita sa school niyo?" pagtatanong ni Kristoff kay Chelsea habang nagdadrive.

"Nothing bad." nasagot ni Chelsea dito.

"Okay then, how is your classmates?" tanong ni Kristoff sa kanya.

"Well, as usual, tahimik na. Si Claire daw ay nasa process pa ng counseling dahil sa trauma." sagot nito habang inaayos ang kanyang bag.

"Balita ko may bago daw kayong kaklase ah." nasabi ni Kristoff at bigla naman niyang natatanaw ang mukha ni Astrid. Chelsea really don't like when Astrid's smiling. She doesn't know why pero wala naman siyang karapatan para pigilan ito.

"Uy, what's on your mind, love?" natameme naman si Chelsea sa sinabi ni Kristoff.

"Oh, w-what I mean is, parang sa facebook haha. Ganoon na nga? Siguro." magulong sagot ni Kristoff. Nanahimik nalang silang dalawa sa loob hanggang sa makarating sa mansyon.

Nang makababa sila, agad naman pumunta ang mga ito sa office.

"May update ka na ba sa investigation?" tanong ni Chelsea kay Kristoff habang inaayos nila ang mga papel.

"A little bit but not a bit." he said and winked.

"What do you mean?"

"I discovered some evidences pero hindi ito enough para ma-reveal ang person behind that Kabuki mask. Most of them nga ay minor evidences. Kaya kailangan natin magproceed sa Plan B." mahabang paliwanag ni Kristoff.

"Then, what is your Plan B."

"Reveal the killer behind the mask... forcely."

------------------------------------------------------

That was our plan. To forcely remove his or her mask. Risky, yes pero wala na kaming natitirang option.

"Bakit hindi nalang natin patayin ang killer? Para tapos na." tanong ko kay Kristoff.

"We can't." maikling sagot ni Kristoff.

"Pero bakit? Gusto ko na din namang matapos to." tanong ko kay Kristoff. Napabuntong hininga siya at napamewang.

"It is because... the killer is smart, clever, sly like a fox." nagugulahang sagot nito. Natahimik ako sa sinabi niya.

"That is why. Kung gagawin natin yun, it is too much risky. What if its a trap? Edi siya ang mananalo imbis na tayo." paliwanag niya sa akin at napaupo. Why do I seem so attracted to him? Bakit parang ang hot niya nung umup-- Wait, what the hell am I saying?

Napasinghap na lamang ako at umupo sa kaharap na upuan.

"You are right. Sorry if I overreact." I apologized and he lifted his head. He smiled at me.

"It is fine. Ikaw pa." pagbibiro nito at natawa lang ako ng mahina.

"We should get going." pag-aaya sa akin ni Kristkff and I just nodded as response.

Nagsimula na kaming gumawa ng plano kung paano namin makikilala ang killer. We will set a plan, a trap. Siguro ilang oras din kami natapos hanggang sa mapagod kaming dalawa.

"...And that is the plan. Thank lord natapos na din." sabi ni Kristoff at binagsak nito ang katawan niya sa swivel chair.

"Tutal tapos naman na ang plano, uuwi na ako." saad ko sa kanya habang inaayos ko ang aking mga gamit.

"Sige hahatid na kita. Gabi na at baka... basta ayaw kitang mapahamak eh." sabi nito at napatango na lamang ako. Wala naman akong magagawa eh. Kapag siya ang nagdemand, you just have to say yes. No excuses.

Sasakay na sana ako sa kotse niya nang hawakan niya ang kamay ko.

"Uhmm, thank you nga pala for today." sabi nito sa akin at napakamot pa sa ulo ang mokong.

"Ano kaba? Lagi na nating ginagawa ito. No need to say thank you. Dapat nga ako ang mag-thank you sayo eh." sabi ko dito habang hawak parin niya ang kamay ko.

"You know, I have a confession." biglang saad ni Kristoff sa akin.

"Ano 'yon?" tanong ko.

"I don't know why I felt this thing? Di ko alam kung bakit ganito ang nararamadaman ko kapag kasama kita." That words left me speechless. I felt my heart beating continuously.

He stared at me and said the words that drove me crazy.

"I like you, Chelsea. I like you a lot."

DI NA PO ITO HORROR, LOVE STORY NA PO ITO. CHAROT HAHAHAHAHAHA! LANDIAN TO THE SQUARED MAXIMUM CUBE. LOL!😂