The Girl In Red

Chapter 10

CHAPTER 10: MOTIVE

It's not over. Kung hindi namin mahahanap ang tao behind all of this murder, madami pa ang mamatay o madadamay.

"You okay?" pagtatanong sa akin ni Kristoff habang inaabutan ako ng tubig.

"Never better." I smiled weakly at him.

"Do you really think na yung red dress girl ang pumatay kay Mia?" tanong niya sa akin.

"100 percent sure. Sino naman ang gagawa sa kanya ng ganun?" tanong ko sa kanya at tumayo mula sa pagkakaupo sa hagdan ng ambulansya.

"Then, it is sure that the killer is targetting you." he said and stood up.

"Only you." mahinang sabi nito. Ako pala ang gusto niyang patayin? Bakit hindi niya pa ako deretsuhin?

"Kung ako pala ang target niya, bakit hindi niya ako atakihin ng direstahan?" taka kong tanong sa kanya.

"That is the question here so I am not sure if he wants to kill you. But I feel na parang ganun ang gusto niya." saad nito at magsasalita na sana ako nang biglang lumapit sa akin si Stacey.

"Can I borrow my bestfriend, please?" prankang tanong nito kay Kristoff. Tumango lamang ito at hinila na ako nito palayo kay Kristoff.

"I need to tell you something." I feel her nervous presence. Tingin ko may gusto siyang sabihin sa akin pero natatakot lang siya.

"Ano 'yon?" tanong ko sa kanya. Napapikit muna siya at huminga ng malalim. Nagulat ako nang may bigla siyang iabot sa akin na isang lukot na papel.

I opned the crampled paper and it was... a note.

Dare Mia to go downstairs or my dare will slit your neck? :)

Bigla kong nabitawan ang papel at agad naman ako hinawakan ni Stacey sa kamay.

"Don't tell it to the police, please. They don't know what they are doing." she pleaded. Oh my god! She was threatened by the killer.

"Bakit ngayon mo lang to sinabi? Sana sinabi mo sa akin." mahina kong sambit sa kanya dahil baka may makarinig.

She held my hand tightly.

"I think the killer is one of us." paiyak na sambit nito sa akin at niyakap ko na lang siya.

How? Paano na isa sa aming pitong magkakaklase ang killer?

-----------------------------------------------------

I woke up with a headache. I feel nauseous too. Tinignan ko ang orasan and I realized na late na pala ako sa klase ko. To be specific, 20 minutes late.

Di ko alam kung magmamadali ako pero parang may nagsasabi sa akin na bagalan ko lang ang kilos ko.

Natapos ako sa aking morning routine after 30 minutes. So, 50 minutes late na ako. Wala na akong magagawa kaya sa second class na ako papasok.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa asylum este school ay bumungad sa akin ang maraming pulisya na nakapalibot sa school. Wala na rin masyadong estudyante na dumaraan dahil class hours ngayon.

Bubuksan ko na sana ang elevator nang biglang may sumita sa akin.

"Hoy! Bakit ngayon ka lang pumasok?" sita sa akin ng mamang pulis.

"Na-late po kasi ako ng gising kaya second class nalang po ako papasok." rason ko dito.

"Naku, bata! Mahigpit na ang batas dito sa school. Kaya pasensya na dahil kapag nalate ka for atleast 30 minutes, di ka na maaring pumasok." paliwanag ng mamang pulis. Nanlaki naman ng mata ko sa narinig ko. Grabe naman 'yon!