Suç ve Ceza

XXXVI

Raskolnikov da onun ardından yürümeye başladı.

Svidrigaylov arkasına dönerek:

— Bu da ne demek! –diye bağırdı.– Ben size ne demiştim!..

— Bu şu demektir ki, ben artık sizin peşinizi bırakmayacağım.

— Ne–e?

İkisi de durmuştu. Birbirlerini tartar gibi bir dakika kadar bakıştılar, sonra Raskolnikov sertçe:

— Deminki sarhoşluk gevezeliklerinizden kesin olarak şunu anladım ki, kız kardeşim konusundaki alçakça tasarılarınızdan vazgeçmek şöyle dursun, bunlarla her zamankinden çok daha ilgilisiniz! Kız kardeşimin bu sabah bir mektup aldığından da haberim var. Demin bir türlü yerinizde duramıyordunuz. Buraya gelirken yolda kendinize bir kadın bulup buluşturduğunuzu kabul etsek bile, bunun hiçbir anlamı olamaz; ben kendi gözlerimle görüp emin olmak istiyorum...

             

Şu anda kendi gözleriyle neyi görmek istediğini, nelerden emin olmak istediğini Raskolnikov'un kendisinin de bildiği kuşkuluydu.

— Demek böyle! İster misiniz, şimdi bir polis çağırayım?

 

— Çağır!

 

Yeniden bir dakika kadar karşı karşıya durup birbirlerini süzdüler. Sonunda Svidrigaylov'un yüzü değişti. Raskolnikov'un tehdidine aldırmadığını görünce, birden çok neşeli ve dostça bir tavırla:

 

— Amma adamsınız! –dedi.– Meraktan içim içimi yediği halde işleriniz hakkında sizinle bir şey konuşmamış ve bu görüşmeyi bir başka buluşmamıza bırakmıştım, ama doğrusu siz bir ölüyü bile sinirlendirebilirsiniz... Madem öyle, gidelim. Yalnız peşin peşin söyleyeyim. Hemen şimdi para almak için bir dakikalığına eve uğrayacağım, sonra kapımı kilitleyeceğim ve geceyi geçirmek için bir arabaya atlayıp adalara gideceğim. Bu durumda, arkamdan gelmenizin ne anlamı var?

 

— Ben de şimdilik sizin apartmana geleceğim, yalnız size değil, Sonya Semyonovna'ya... Cenaze töreninde bulunamadığım için özür dileyeceğim:

 

— Yine siz bilirsiniz, ama Sonya Semyonovna şu anda evde değil. Benim eski tanıdıklarımdan, bir öksüzler yurdunun kurucusu soylu bir hanımla beraber şu anda, çocukları götürdü. Katerina İvanovna'nın öksüzleri için verdiğim parayla bu kadını adeta büyüledim, ayrıca kadının yurduna da bağışta bulundum, son olarak da ona Sonya Semyonovna'nın bütün hikayesini olduğu gibi anlattım. Müthiş etkilendi kadın. Sonya Semyonovna'nın, bizim soylu hanımefendinin yazlıktan döndükten sonra geçici olarak kalmakta olduğu "X..." Oteli'ne çağrılmış olmasının nedeni budur.

 

— Olsun, ben yine de uğrayacağım.

 

— Siz bilirsiniz. Yalnız ben size arkadaşlık edemeyeceğim. Hem bana ne! İşte eve geldik! Birtakım sorularla sizi rahatsız etmeyecek kadar kibar olmamdan dolayı bana böyle kuşkulu gözlerle bakıyorsunuz herhalde? Evet, bunun böyle olduğundan eminim. Ne demek istediğimi sanırım anlıyorsunuz? Bahse girerim, bu durumu tuhaf da buluyorsunuzdur! Gelin de kibar olun artık!

 

— Ve kapıları dinleyin!

 

Svidrigaylov gülümsedi.