"Liars go to hell." Almost every living person believes in this notion - but not Drape Scamander. He didn't have a normal childhood because at the age of ten, he already experienced hell even without muttering a single lie.
As he entered Grim Academ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"CONGRATULATIONS to the seven of you. We hope that you can win this year's tournament," sabi ni Professor Slouch. And I can feel that she's pressuring us.
Pinapasok na kami ngayon sa loob ng kastilyo. Nakakagulat dahil pagpasok namin ay ayos na ayos na ang buong kastilyo at walang kahit isang bakas na may naganap na bakbakan dito kanina. Professor Slouch told us that the builders of this school have the ability to rewind the time passed on a certain object. That's why it's easy for them to repair the castle.
Ngayon nga ay papunta na kami sa aming dormitoryo at kasama namin ngayon si Professor. Siya ang nangunguna at sinusundan siya naming pito. Nasa ibang bahagi kasi ng kastilyo ang magiging dormitoryo namin habang ang mga nasa Section Sidekicks ay magkakasama naman sa isa pang dormitoryo.
"Professor Slouch pwede po bang magtanong?" singit ni Percival na kahit kailan talaga ay 'di matikom ang bibig.
"But you're already asking," sabi naman ni Professor Slouch nang hindi lumilingon sa amin.
Tahimik naman ang iba naming kasama marahil ay natatakot kay Professor Slouch o baka naman pre-occupied lang sa pagtingin-tingin sa buong kastilyo. Wala lang talagang hiya 'tong si Percival.
"Hehe. May makakasama po ba kaming mga seniors namin sa tournament?" tanong niya.
"None. Only freshmen are allowed to join the tournament," sagot naman ni Professor Slouch.
"Bakit po?"
"Because students in higher levels have many things to do that are more important than joining the tournament,"
"Katulad po ng ano?" wala talagang hiya.
"Like shutting their mouth up," sarkastikong pagsagot naman ni Professor Slouch. Dahil doon ay napangiwi si Percival at hindi na rin siya nagsalita muli.
Nagpatuloy lamang kami sa paglakad. Hindi na namin dala ang aming mga bagahe dahil dinala na raw ito ng mga staffs sa aming kuwarto. Katulad ng exterior walls ng kastilyo, may nagkalat ding mga natuyong dugo sa mga pader dito sa pinakaloob. Mabuti na lang at wala itong amoy.
Makalipas ang ilang minuto ay nakarating na rin kami sa aming dormitoryo. Gamit ang susi ay binuksan ni Professor Slouch ang pinto ng kuwarto at pagbukas nito ay bumungad sa amin ang napakalaking silid.
"Welcome to your Nest, Reapers," bati ni Professor Slouch na medyo nakangiti.
Isa-isa kaming pumasok dahil isang tao lamang ang kasya sa pintuan. Parang hindi lamang ito isang dormitoryo. Isa na itong bahay. Kumpleto sa mga gamit. Mayroong sala, may kusina, kainan, at ilang mga CR.
"This dormitory is exclusive for you," sabi ni Professor Slouch. "You can check your room upstairs,"
Ang apat sa amin ay dali-dali namang umakyat sa malapad na hagdan. Ang third placer na nakalimutan ko ang pangalan ay umupo naman sa isang sofa habang nanatili kaming nakatayo ni Vitani kaharap si Professor Slouch.
