Its been two days since nangyari yung allergic reaction chu chu ko.Nung araw na iyon nailabas na rin agad ako sa hospital at simula ng maihatid nila kong dalawa sa apartment di na muling nagpakita pa si Thomas.
Kaya si Luke ang palagi kong ini inis about kay Thomas. Halos araw araw ko siyang tinatanong minsan nga hina hanting ko pa siya para maitanong ko lang kaya minsan nag tatago na siya sakin.
Pero kahit ganun gumaganti pa rin siya sakin dahil iniinis niya rin ako at inaaway. At heto nga ako isang araw na naman ang lumipas na hindi ulit nakikita si Thomas.
Palabas na ko ng apartment para sa raket ko ng pagbukas ko ng pinto nagulat ako sa lalaking naka sandal sa may gilid nito.
"T- thomas?"
"Hmm. Hello?"
"Tangn* Thomas" napamura ako at imbes na sawayin niya ko ngumiti lang siya at doon na talaga ako natauhan na si Thomas nga ang nasa harapan ko.
At imbes na bigyan rin siya ng ngiti sinuntok ko siya ng malakas sa mukha.
"F*ck Eight!" Pagmumura niya
"Bakit ka bigla biglang nanununtok ha?!!"
Napakagat labi ako para pigilan ang luha ko pero kusa na rin itong tumulo na ikinatigil niya.
"Hey Eight bakit ka umiiyak?" Imbes na sagutin siya humikhikbi na lang ako.
"G*go ka eh. Bigla bigla ka na lang nawawala" I wipe my tears but tears kept flowing
"Tapos bigla bigla ka ring susulpot"
He smile.
"Ehh my baby Eight is crying. Namiss mo ba ko?" I nod
"Halika nga. Payakap si Thomas" winide niya ang mga braso niya at agad naman akong lumapit sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.
"H*yop ka. Hindi ka nagpakita sakin ng dalawang araw"
"Hahaha tahan ka na. Andito na naman ako" hinigpitan ko ang pag kakayakap sa kanya at napa tawa naman siya.
"Namiss kita Eight"
Ramdam ko ang paghalik niya sa noo ko bago mas hinigpitan ang yakap sakin.
"Namiss rin kita"
"Awww"
Kinagat ko siya at hindi hinayaang maka alis sa yakap.
Nanatili lang kami ng ganun at nakuntento kahit hindi nag sasalita. Pero nung nangalay na ko kusa na kong kumalas sa kanya.
"Bakit hindi ka man lang nag paramdam Thomas?"
Instead he answer. He only smile to me.
"Lets go" nilahad niya ang kamay niya sakin
"We need to talk"
Yun lang naman ang kailangan ko at sinabi naman nga niya ang magic word.
Tinanggap ko ito na ikinagulat niya.
"You have raket and I know that"
"Yeah right. But we need to talk"
Sa paghigpit ng hawak ko sa kanya hinila na niya ko at napansin ko na wala ang kanyang sasakyan dito.
"Wala kang dalang sasakyan?"
"Huh? Meron syempre"
"Asan?"
"Ayan"tinuro niya sakin ang grey na honda sa di kalayuan.
"Diba itim yung sayo?"
He smiled at me
BINABASA MO ANG
Heaven's Knows
Genç KurguSi Eight ang babaeng pinag kaitan ng pag mamahal ng pamilya. Umiyak, nasaktan, nahirapan, nabugbug, inabuso pero muling bumabangon at patuloy na babangon. Sa pag dating ng magpinsang si Thomas at Luke paano nga ba mababago ang buhay niya?. Da...
