HBS 1: The Day I Met Her (GxG) COMPLETED

Chapter 1: Catherine

Catherine Tingzon

"Hello bes! Nasaan kana ba? Kanina pa kami nandito ikaw nalang ang kulang! Double time naman, pwede ba bes?!" Inilayo ko ang telepono mula sa tenga dahil anytime soon ay sasabog na ang eardrums ko sa lakas ng boses ng best friend ko. 

"Pwede rin ba bes, wag mo'ko sigawan. Hindi ako binge okay?" Hinihingal na singhal ko naman dito. "Malapit na talaga ako. Pasensya na kung late na naman ako." Dagdag ko pa. Magsasalita pa sana itong muli ng binabaan ko na ng telepono. 

Dismayadong napatingin akong muli sa suot kong relo. "Pambihira naman oh. Bakit ba kasi ang traffic!" Inis na bulalas ko sa sarili. Eh kung di ka ba naman kasi tanghali na magising e, hindi ka sana late palagi. Oo nga naman, pag sang-ayon ko sa aking sarili. Paano ba naman kasi hindi ako malalate e, palaging tanghali na ako kung gumising. Hays!

Pagdating ko sa tapat ng gusali kung nasaan ang Shop namin ay, bumungad kaagad sa akin ang nakabusangot na mukha ni Bianca. "Seryoso ka talaga bes? Trenta minutos ka talagang late?" Salubong nito sa akin at mabilis na kinuha mula sa kamay ko ang iniinom kong Ice Coffee. Hindi naman na yun malamig e. Tss. Yaan mo nga siya.

 "Ewww!! Ano ba naman to? Hindi naman ito yung paborito mong Caramel Mocha flavor ha?" Pigil ang tawa ng umiwas ako ng tingin mula sa itsura niya. Nagkibit balikat na lamang ako bilang sagot sa kanya, hayyy. Hindi ko rin alam kung bakit ibang flavor ang naibigay ng barista sa akin kanina.

"Nasaan sila?" Tukoy ko sa mga kasamahan namin. "Nandoon na sa loob, kanina pa silang LAHAT naiinip sayo." Bigay diin nito sa sinabi. Saka ito nauna ng maglakad sa akin. Tahimik lang din naman akong sumunod sa kanya papasok ng building. Kailangan pa naming gumamit ng hagdanan dahil mas matatagalan kami kung gagamit pa kami ng elevator sa pag-akyat. Nasa ikatlong palapag lang naman ng gusali ang Shop namin. 

Parehas kaming hinihingal ng makarating sa tapat ng pintuan ng Shop namin. Hinawakan ko ito sa magkabilaang balikat at iniharap sa akin. "Bes, wag ka ng magalit sa akin, please." Paglalambing ko dito. At saka ngumuso narin para mawala na lalo ang inis nito sa akin. "Babawi ako promise! Hindi na ako muling magpapalate. Peksman!" Dagdag ko pa. "Sorry na."

"Hay naku bes! Paano ka mapopromote niyan kung ganyang palagi kang late. Pasalamat ka love kita!" Sabay yakap nito sa akin. "Basta ha. Wag ka ng magpapalate ulit, dahil kahit best friend kita, hindi ko kokonsentihin yang mga pa late late mo na yan." Natawa na lamang din ako rito at saka muli siyang niyakap. "Halika na at ng makapagsimula na tayo." Bumuga muna ito ng huling beses ng hangin sa ere atsaka binuksan na ng tuluyan ang pintuan ng Shop.

Pagpasok namin ay kaagad na lumapit ako sa mga kasamahan namin na nandoon. Huminge ako ng pasensya sa kanilang lahat dahil sa nadadalas kong pagpasok ng late. Sinabi ko rin sa kanila na hindi na iyon mauulit pa at nangako rin ako na iyon na ang huling araw na malalate ako sa trabaho. Mabuti na lamang ay mababait ang mga ito. Pinatawad naman nila ako kaagad, basta wag ko na raw sanang uulitin ito, dahil kung hindi ay mapipilitan na akong maghanap ng ibang mapapasukang trabaho, kahit pa best friend ko ang may ari nito.

At dahil kailangan ko ng pang matagalang trabaho kaya naman pagbubutihin ko na sa susunod. Hindi na ako dapat malalate. Hindi ito ang una na naging trabaho ko, pero ito na ang gusto kong maging huli. Dahil sa trabahong ito, dito ko nailalabas ang galing ko. Kapag ginagawa ko ito, pakiramdam ko ay mayroon akong sariling mundo na wala ang iba. Pakiramdam ko sa 'twing nakakagawa ako ng maraming designs ay pinapanood ako ng mga magulang ko at sobrang proud nila sa akin. Designs? Yes! We are a clothes designers. Lahat kami dito nagdedesenyo ng mga kasuotan. Kami mismo ang gumagawa at nagtatahi ng mga desenyo namin. Tumatanggap kami ng mga grupong nagpapadesigns, depende sa mga desenyo na gusto ng mga kliyente namin. Katulad ng evening wear, party dresses, group costumes, wedding dresses, debutante dresses at marami pang iba.