MESAJ ARKADAŞIM

11. Gidiş

Egemen'in Ağzından

Belki bir daha İzmire hiç dönmem diye düşünüyordum ama döneceğim. Çünkü aynı şeyi Madeleine yapsa... İzmire gelse ağzıma geleni söylerdim..

Evet bunu yapardım.

Havaalanına gidip bilet aldım. Birazdan uçak kalkacaktı. Bavulumla öylece bekledim. 

Birisi bağırdı. 

"Egemen!"

Arkamı döndüğüm gibi Madeleine ile karşılaştım.

"M-M-Madeleine!" 

"Ne işin var burada? Ne işin var?!" bağırarak söylüyordu.

"Gezmek için gelm-" 

Sözümü kesti. "Bana haber vermeden gidiyorsun değil mi?  Bari o maskeyle yalan atmasaydın ya!" gözleri dolmuştu.

"Bana yalan söyledin. Yalan." işte ağlamaya başlamıştı. Koltuklardan birine oturdu. Hıçkırarak ağlıyordu.

"Madeleine.. Kızacağını düşündüm."

"Neden? Şimdi daha çok kızıyorum." başını omzuma koydu. 

"Ah. Madeleine yapma lütfen."

"Egemen ya... O kadar adresimi sordun.. Marcel bile seni görmüş ya.. Marcel! İspat etmeye çalıştı... Ona bağırdım. İmkansız olduğunu söyledim ama sen burdaymışsın işte." 

Hala ağlıyordu. Gözünden çıkan yaşlarla Afrikanın su ihtiyacını karşılayabilirdik.

"Ağlama. Lütfen!" 

Ağlamaya devam ediyordu. Ardından anons yapıldı. 

"B-Benim gitmem gerekiyor."

"Git. Git. Beni bırakıp git! Defol git!" bağırıyordu. Aynı zamanda ağlıyordu.

"Madeleine bunu yapmak istemezdim. Bilseydim geleceğini bilet almazdım." 

"Git. Cidden git.. Sana yeni hayatında başarılar dilerim. Hoşçakal Egemen!" 

Uçak kalkışa hazırlanıyordu. 

"Hoşçakal." dedim ve sarıldım. 

"Hoşçakal.." dedi. 

Koşmaya başladım. 1 kez daha anons yapıldı. Çok hızlandım. Arkama bakıp el salladım. Hala ağlıyordu.

Uçağa varmıştım. 

Ardından bir anons daha... "İzmire gidecek uçak teknik arıza nedeniyle kalkış yapamıyor. Yarın için biletler geçerli olacaktır." 

Sevinmiştim. Madeleine'den af dileyebilirdim.Koşarak onun yanına gittim.

"Neden geldin?" dedi. Ağlaması dinmişti. Ama gözleri hala dolmuş bir biçimde bana bakıyordu.

"Uçakta arıza varmış. Yani 1 gün daha burdayım." 

Gülümsedi. Sonra sarıldı.

"Buna sevindim." dedi.

Waow..

"Yalnız benim kalacak bir yerim yok. Bildiğin ucuz otel var mı?"

"Evet var. Hemde parasız. O da benim evim." 

"Hayır. Otel söyle. Cidden kalamam."

"Hayır kalacaksın." dedi. Gülümsüyordu.

"Hem annen baban var.." 

"Hayır onlar evde değiller." 

 "Peki o zaman." 

32 diş sırıtıyordu. Tekrardan sarıldık.