Own By A Doctor [ COMPLETE ]

Prologue

"I'm sorry your sister Mikka Zaman pass away."

Ni hindi ako maka pag salita nang maayos sa mga narinig ko ngayun lang. Nag simula manginig ang dalawa kung tuhod I'm trying myself to be strong but I can't hindi kona alam ang gagawin.

Nasapo ko ang aking mukha gamit ang dalawang palad at na iyak na lamang. Mahigit limang taon ko nang tinitiis ang sa sakit na itinatago ko lamang. Hindi kona kaya ang ganito. Nag iisa nalang ako ngayon.

Naiyak nalang ako sa isang sulok dahil sa pag ka wala nang nag iisang kung kapatid na si Mikka bata pa sya pero may dina-dala na syang sakit. Hindi ko manlang sya natulongan para maagapan napa ka wala kong kwentang ate. Sinisisi ko ang aking sarili sa pagka wala nang aking kapatid na babae.

Lord!Si Mikka nalang mayroon ako pero bakit niyo siya kinuha sakin? Did i do something wrong kaya kapatid ko nalang ang hinirapan at kinuha niyo?. Hindi ko maiwasan mag tanong sa isip ko. Saan ako nag kulang? Saan ako tama? Saan ako mali? Pero parang mali lahat nagawa ko para sa kapatid ko.

"We're sorry Miss.Zaman madaling naka kalat ang virus sa katawan ng kapatid mo habang tumatagal tumalala ang kanyang sakit at hindi ito agad na agapan nang mga Doctor."

Napa lingon ako kay Doc.Redolf Hindi ako nag salita at patuloy lang sa pag iyak. Minsan na tanong ko ang sarili ko kung dapat ko bang pinag katiwala ang kapatid ko sa Doctor? I know doctor saving life to death pero bakit hinayaan niya ang kapatid ko magdusa sa sakit ni hindi ko siya naka usap, ni hindi ko siya nakita ngumiti sakin kahit sa huling pagkaka taon.

Galit ako! Oo, pero sa Doctor na nag asikaso sa kapatid ko dahil hinayaan nila nang ganon ang kapatid niya. Bakit hindi niya binuhay ang kapatid ko? Bakit?. My Mikka suffer a lot because of me. Tumulo na naman ang luha.

Walang kwenta ang mga Doctor. Gusto ko silang sigawan at sisihin kung bakit na matay ang aking kapatid. Ni hindi nila nagawang buhayin ang kapatid ko dahil ba sa pisting! Virus nayan.

Pero hindi naman tama iyon kaya na nahimik  nalang ako. gusto ko syang tanongen kung bakit nila hinayaan ang kapatid ko? Bakit hindi nila ginawa lahat? Gustong gusto bumoka ang mga labi ko pero hindi ko magawa dahil sa nag hihina ako.

"ma iwan mona kita Miss.Zaman"

Wala miisang salita ang lumabas sa aking bibig. Parang mababaliw na ako sa dami nang mga problema na dumating sa buhay ko. I need air to breathe heavily I can't take it anymore because of my sisterhood death.

Nag lakad ako palabas ng Hospital na iyon. Naka paa lang ako palakad lakad sa kalsada at maraming tao. Wala na ako sa tamang pag iisip sa mga oras na ito.

Naalala ko ang mga palagi'ng sinasabi ni Mikka sakin. Sumisikip ang dibdib ko dahil sa boses nang kapatid ko na nasa utak ko.

"Ate Maddy promise mo sakin hah!! na pupunta tayo ng Amsterdam pipitas tayo nang tulips yung madaming madami hehe"

"Ate Maddy kilan tayo pupunta nang Amsterdam!! Excited na talaga ako ate!!hihihi"

"Ate!!!Biliss Hanap tayo nang Tulips hihihi"

"Atee!!! May Tulips akong nakita ohh"

"Ate!!Ano kaya kung nandon na tayo no!!ang ganda siguro don hihi."

"Hahaha ate ang bagal mo naman hahaha"

"Ate biliss ma la-late na tayo oh"

Napa luha nalang ako nang ma alala ang mga sinabi nya sakin nong na bubuhay pa ang aking kapatid. Tumingala ako sa langit hindi ko na kaya ang ganito si mikka nalang meron ako pero bakit pa kinuha sakin.

"Bakit mo ako iniwan Baby! bat mo iniwan si Ate? diba sabi mo pupunta tayo sa Amsterdam? yung place na maraming tulips? bakit Mikka? bakit mo ako Iniwan na wala manlang sinabi sakin."
Naluluhang sambit ko sa hangin.

"Mikka alam mo ikaw ang lakas at kahinaan ko pero bakit mo ako iniwan nang ganito."
Nag patuloy parin ang pag ang pag iyak ko.

Hindi ko alam kung saan ako dinala nang aking mga paa. Napa tingen ako sa ibaba nang Tulay isang malinaw na tubig alat na dumadaloy pa tungo sa dagat.

Napa ngeti ako nang ma hagit ko ang naka ngeting illusyon nang mukha sa tubig. I saw mikka smiling at me.

Pero hindi ko mapigilan sisihin ang sarili ko dahil na matay ang nag iisa kung pamilya. Sino ang sasandalan ko? Ni wala akong kaibigan o relatives. Mabuti pa't mawala na ako susunod ako kay mikka.

"Gusto ko nang mamatay!! Wala na ang taong nag bigay sakin nang pag asa! sya nalang yung taong gusto kong makasama pero bakit nyo sya kinuha sakin!!"

Halos mawalan na ako nang hininga sa kasisigaw ko. Hindi ko lubos ma isip na ma wawala ang taong ini ingatan ko nang mabuti.

Halos hindi na ako maka kita dahil sa luha na dumadaloy sa aking mga mata.

"What are you doing?"

Isang hindi ko kilalang boses na nasa likod ko.

"Gusto ko nang mawala sa mundo"

Wala sa sariling saad ako at Umakyat sa Riling nang Tulay.

"Do you think that's the good idea?"

Naka talikod lang ako sa lalaking na nge-ngealam ng buhay ko. Napa ngeti ako nang pilit habang may duma daloy paring luha sa aking mata.

"Ha-Ha. para sakin siguro ito yung magandang idea na alam ko"

Tatalon na sana nang mawalan na ako ng malay. Hindi ko na magalaw ang aking mga katawan hindi narin ako maka pag salita.walang mi isang salita ang lumabas sa bibig ko.

"Don't worry i will help you"

Huling narinig ko at nawalan na nang malay..

*Block Out*

____________________________________________________________

Story  Published on 2019, June

This Story made by my wonderful Imagination mind and Hopefully you like my story.

You're my first reader and you're my first inspiration of this story just imagine that you're the main character of this story. i made this for you my beautiful/handsome reader..

Sana ma gustohan mo to Mga babyBok 🥰..please support my story i love you.

_BlackM