Zor

♤Aile♤

"Hayır."

"Okula gitmezsem devamsızlıktan kalacağım!"

Çayını bitirip kahvaltı masasından kalktı. Ellerini yıkamaya gittiğinde sinirden bir bardak alıp yere attım. Şımarık değildim. Beni delirtmişti.

Hızla bulunduğum yere tekrar geldi. Cam kırıklarına bakıp sinirle soludu.

"Sen haddini aştın!"

"Asıl sen haddini aştın! Hayatımı alt üst ettin!"

O sinirle kolumu kavradı. Gözü dönmüştü. Sıkı sıkı kapattığı parmakları kolumu çok acıtıyordu. Bağırmak üzereydim. Ellerimi onu itmek için kullandım.

"Bana sesini yükseltmemeni söylemiştim!"

"Kibrin yüzünden canımı yakıyorsun! Bırak beni! Sana dayanmak zorunda değilim!"

Kolumu hızla bırakırken bağırdı.

"Zorundasın!"

Yere düştüm. Sırtımı duvara çarptım. Resmen beni savurmuştu. O sırada odada başka birinin varlığını hissettim. Mahir. Kapının orda, Ushan'ın arkasındaydı. Büyük adımlarla gelip üzerime eğilen Ushan'ı geri çekti. Ushan Mahir'in farkına varınca gözlerini devirip saçlarını geri attı.

"Kendine gel." Dedi Mahir. Ushan odada bir tur volta atıp derin bir nefes aldı. Yerde öylece duruyordum. Gözlerimden akmak üzere olan yaşlar arasında Ushan'a bakıyordum.

"Kafamı sikeyim." Dediğinde yine korkuyla sıçradım. Ushan elini bana uzattı kalkmam için. Ama o sırada Mahir Ushan'ın elini indirip kendi elini uzattı. Hatta uzatmadı resmen elimi çekiştirmeye başladı. Yavaşça kalktım.

*

Mahir kızın ince bileğini kavradığında bundan rahatsız oldu. Kuzenine çok sinirlenmişti. Kızın korumasız olduğunu söyleyen kendisiyken kızın canını yakamazdı.

Kızın korku dolu yüzünü gören Ushan ise şimdiden çok pişmandı. Babasının emaneti olan kızı ikinci kez üzüşüydü. İlk getirdiğinde neden tokat attığını düşündü. Kız ona sesini yükseltmişti. Şimdi de öyle. Gerçekten kibirli olduğunu anladı.

"Sen odana git." Dedi Mahir kıza. Kız kimden korkacağını bilmiyordu artık. Ellerini ovcalamayı bırakıp odasına gitti.

Mahir kaşlarını çatarak Ushan'a baktı. Bir şey demedi.

"Bir anda oldu." Dedi öfkeyle Ushan. Mahir onu aldırmadan dışarı çıkıp arabasına yürüdü. Ushan da yan koltuğa bindi.

Kız Ushan'ın aklına takılmıştı. Evinde beslediği kıza vurmak istememişti. Neden öyle olmuştu? Kendisini ilk defa bu kadar iradesiz buldu. Kuzenine döndü. Beton gibi adamdı Mahir. O bir kızı üzer miydi? Geçen akşam Evren'e dediklerini hatırladı. Çok da kolay üzebilirdi demek ki.

"Geçen akşam neden bağırdın ona? Tek sebebi sandalye değil ben biliyorum."

Mahir gözünü yoldan ayırmadı.