Rodora's POV

Madaling araw na at maaga akong nagising dahil sa hindi ko malamang dahilan. Ang lungkot lungkot ko. Kapag tinitignan ko ang litrato naming dalawa ni Vanessa na nakasabit sa dingding ay parang dinudurog nang paulit-ulit ang puso ko.

Limang taon na lang ang nalalabi, Essa.

Pinigilan ko ang aking sarili na isipin iyon. Bahala na, ipapanalangin ko na lang sa Diyos na magbago ang lahat.

Vanessa's POV

Paggising ko ay wala na si Rodora sa condo. Nagtext sya sa akin na pupunta lang daw sya sa isang company na bagong papasukan nya. Of course I agreed and told her to take care. Nagugutom na ako, kakain muna ako sa pantry.

Matapos kong maligo at magpalit ng maxi dress ay bumaba na ako sa pantry na walang ibang dala kundi ang cellphone ko.

Kakaunti lang ang mga taong kumakain at tila busy ang lahat. Umupo ako sa gilid at tahimik na nagsimulang kumain ng almusal.

Naisip ko lang, kamusta na kaya si Lucas? Bakit parang hindi sya nagpaparamda---

"Good morning, my darling!"

"Ay jusko po!"

Gulat na gulat ako nang biglang sumulpot sa likuran ko si Lucas na may dalang boquet of sunflowers at chocolates.

"Bakit parang gulat na gulat ka?"

"You even bother to ask that? Bigla bigla kang sumulpot oh."

"Oh sorry. Gusto ko lang i-surprise ka. These are for you, darling. Belated happy birthday!" he said sweetly.

I smiled and suddenly gave him a punch.

"Ikaw talaga! Thank you! Kumain ka na ba? Join me!"

"Of couse I will. Tabi tayo."

Umupo sya sa tabi ko at amoy na amoy ko ang pabango nyang sobrang bango!

Pagkatapos kumain ay nag-stay lang kami sa table. Nagulat naman ako nang bigla syang bumaling sa akin at tinitigan ako.

"Uhmmm, what's wrong?" I consciously asked.

"Nothing's wrong. Everything's perfect. You are perfect."

"Lucas? Aren't you full yet? Gutom ka pa yata?"

"Oh come on, darling. Noon pa lang sobrang admired na kita."

"Then thank you. That's....heartwarming."

Errr I don't know what to say. Bakit bigla syang naging ganyan?

"By the way, Lola called me last night. She wants us to go to Palawan on Saturday. And she wants me to invite you."

"Really? Is that final? I mean, sure na ba yon?"

"Yup. You know my family. Isang planuhan lang, sigurado na kaagad."

"I'll think about it, darling."

"Think about it? darling naman, come with me na."

"I want to pero what if my important matter ako that day? Don't worry I'll just make it all clear." I explained.

He pouted and act like a cute kid.

"So I'm not important? Ok..."

I just laugh and gave him a hug. I sensed he was shocked.

"Lucas, since day 1, you are already important. You are a hundred percent valuable in my life. Don't you just say that again please. You are my best buddy and I can't live without you. Importante ka, okay?"

"Okay. I love you!"

I was taken a back. The way he said his i love you today is way different from those i love you's of him before.

Nevermind.

"I love you too. Let's go?"

Never Considered Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon